ЖЕННИ ГЕРХАРДТ. Теодор Драйзер. Читать онлайн. Newlib. NEWLIB.NET

Автор: Теодор Драйзер
Издательство: Yangi asr avlodi
Серия:
Жанр произведения:
Год издания: 0
isbn:
Скачать книгу
Жоржнинг шумшайиб ва ўимрайиб турганини кєрган Женни.

      – Басснинг мен билан кємирга боргиси келмаяпти.

      – Єзинг кундузи іеч нима термовдингми?

      – Тердим, ойим кам деяпти.

      – Мен бораман сен билан, – деди Женни. – Биз билан борасанми, Басс?

      – Йєї, – деди навїирон олифта совуїїина їилиб. У галстук боўлаётганида халаїит беришаётганидпн жаіли чиїаётган ди.

      – У ерда кємирнинг єзи йєї, – деди Жорж. – Мен борганимда кємирли платформа йєї эди.

      – Бєлгандир-э! – хитоб їилди Басс.

      – Йєї эди, – такрорлади Жорж.

      – Тортишмай їєя їол, – деди Женни. – Саватни ол, кетдик, бєлмаса кечикамиз.

      Опаларини жуда яхши кєришадиган бошїа болалар іам бирга боришмоїчи бєлишди. Вероника саватчани, Марта билан Уильям челакни, Жорж кийим солинадиган катта саватни олди. Буни Женни икковлари тєлдиришиб, бирга кєтариб келишлари лозим эди.

      Шунда синглисининг аіволни яхшилашга іозирлиги таъсир їилган ва іамон унга акалик меіри саїланиб їолган Басс таклиф їилди:

      – Гап бундай, Жен. Сен кичкинтойлар билан Саккизинчи кєчага бориб, платформа олдида кутиб тур. Мен іам єша ёїїа бораман. Яїинлашганимда бирорталаринг іам мени танишларингни билдирманглар. «Жаноб, маріамат, бизга озрої кємир тушириб берсангиз!» денглар, холос. Мен платформага чиїиб, керагича ташлайман. Тушундиларингми?

      – Яхши, – деди Женни жуда хурсанд бєлиб. Улар їор їєйнидаги зулматга чиїиб, темир йєлга жєнашди. Кєчани товар станциясининг кенг темир излари кесиб єтган жойида яїиндагина келган кємирли платформа турарди. Болалар єзларини вагонлардан бирининг панасига олишди. Улар акаларини кутиб турганларида Вашингтондан тезюрар поезд келди. Бу узундан-узун поезднинг сєнгги намунадаги бир неча ухлаб кетадиган вагонлари бор эди. Вагонларниннг деразаларидаги катта ойналари ярїирар, улар ортида юмшої креслоларда єтиришган йєловчилар кєзга ташланарди. Поезд ёнгиналаридан гувиллаб єтганида болалар беихтиёр єзларини орїага олишди.

      – Узунлигини їара-я! – деди Жорж.

      – Їани энди шунаїа поездда кондуктор бєлсам! – Уильям хєрсиниб їєйди.

      Женни эса индамади, бирої олис саёіатлар, іашаматларни єйларкан, бошїалардан кєпрої іаяжонланарди. Бой одамларнинг іаёти жуда гєзал бєлса керак-а!

      Олисда Себастьян кєринди. У шиддат билан дадил одимлар ва єз їадрини сезадиган одамлиги сезилиб турарди. Бениіоят, їайсар ва дадил бєлганидан мабодо болалар єргатганларига амал їилишмаса борми, уларга кємаклашишни єйламай іам єтиб кетавериши турган гап эди.

      Марта іар бир ишга жиддий їарайдиган бєлганидан акаси айтганидай:

      –Жаноб, бизга озгина кємир ташлаб юборинг! – деб чийиллади.

      Себастьян таїїа тєхтаб, уларга худди бегонага їарагандай тикилди-да: «На чора, майли!» деганича платформага чиїди. У баўоят эпчиллик билан іамма саватлар тєладиган кємир ташлаб берди. Кейин єзига номуносиб кишилар даврасида ушланиб їолишни истамагандай темир йєлдан єтиб, ўойиб бєлди.

      Болалар їайтишда яна битта жентельменни учратишди. Бу киши бошига цилиндр, устига зєр плаш кийганди. Женни уни даріол