Нәфис. Тырыштым инде, күрше кәҗәләре кермәсен дидем, утырткан агачларны кимерәләр, җиләк-җимешләрне таптыйлар… Менә хәзер кура җиләге белән чәй эчәрбез.
Көләч. Кура җиләкләреңне үзем җыеп ашармын, әнигә дә алып кайтырмын. Йөрәгенә дәва булыр. «Кура җиләге канны сыеклата» ди ул.
Нәфис. Ярар, ярар, кызым, бергәләп җыярбыз. Син яраткан алмалар да өлгерде.
Көләч. «Июльский»мы?
Нәфис. Әйе. (Чәй әзерли. Өстәл хәстәрен күрә.)
Чәй эчәргә утыралар.
Әйдә, җитеш, кызым, тамагың ачкандыр.
Көләч (чәен эчеп). Минем, әти, синең туган авылыңа – Акъярга кайтасым килә. Анда табигать матур…
Нәфис. Кайтырбыз, кызым, кайтырбыз… Менә тиздән редакциягә йөрер өчен машина да бирсәләр…
Көләч. Әле һаман бирмәделәрмени?
Нәфис. Бирәчәкләр…
Көләч (куанып). Ярый. Син башлыкларың белән дус бул, әти. Машина алгач, әнине дә авылга утыртып алып кайтырбыз.
Нәфис. Ярар, ярар…
Көләч. Ул шәһәрдә төтен сулап ятмасын, аның йөрәгенә саф һава, кислород кирәк. Ул да бераз табигатькә чыксын, күңеле ачылып китәр.
Нәфис. Дөрес, кызым, дөрес… Әниеңнең сине шәһәрдә ялгызы калдырасы килмәде инде. Ул үзе дә шәһәр кызы, шәһәргә ияләнгән. Заводында кайнашуын белә.
Көләч. Әти! Минем заводка кереп эшлисем килми. Анда әни белән синең интеккәнең дә җиткән.
Нәфис. Нишләргә уйлыйсың соң?
Көләч. Син мине укырга керт, университетка.
Нәфис. Кем булырга телисең?
Көләч (әтисенә карап). Журналист!..
Нәфис. Журналист?! Әллә әтиең юлыннан китмәкче буласыңмы?
Көләч. Нигә? Әллә начармы? Син инженер килеш тә журналистикада эшләп йөрисең ич әле.
Нәфис. Журналистлык – ул минем хобби… Йә, ярар, урыс факультетына керәсеңме?
Көләч. Юк, татарныкына.
Нәфис. Урыс мәктәбен тәмамлагач, татарча уку авыр булмасмы соң?
Көләч. Аермасы юк. Белмәгәнне өйрәтерсең…
Нәфис (җитдиләнеп). Университетка имтиханнар тапшыру өчен газетада басылган мәкаләләрең булу шарт.
Көләч. Язарбыз. Өйрәнермен. Кайттым бит менә. Редакцияңә вакытлыча эшкә ал, килешү төзеп… (Әтисенә төбәлә.) Нәрсә, булмый мәллә? (Пауза.) Әти! Нигә син тәвәккәл түгел? Кешеләр эшли ала бит. Якын туганнарын да үз янына алдыралар… Өйрәнермен, мин кемнән ким?
Нәфис. Юк, кызым, син беркемнән ким түгел. Син – сәламәт рухлы, сәләтле бала… Мин әле рәтләп яза белмәүчеләрне дә язарга өйрәтеп, алар өчен күбрәк үзем эшләп йөрим… Ярар, бергә эшләрбез…
Көләч, сикереп торып, әтисен кочаклый, аннары канатланып биеп китә, «Тамчы гөл!» җырын җырлый башлый. Музыка уйнап ала.
Көләч (биюен дәвам итеп). Мин – бәхетле! Минем ике канатым бар: әнием белән әтием! Өйгә кайткач, әниемне дә сөендерәм, «әти эшкә алды» дим. Мин эшлим, мин укырга керәчәкмен… Это классно!
Нәфис. Теләгең булгач, укырсың, кызым, укырсың… Ярар, әйдә, минем бакчаны карап чыгыйк.
Кузгалалар.
Сиңа