Бу янглиғ гавҳари офоқ эди, бас,
Ки офоқ оҳ чекиб, ушшоқ эди, бас.
795 Икки қоши камон эрди ажойиб,
Ки жон султони эшигида ҳожиб.
Кўзу мижгонини ким кўргай эрди,
Муқаррарки, анга жон бергай эрди.
Қоши ёйини кимса кўрса бир бор,
Бўларди жонини бермоққа тайёр.
Тиш эрмас оғзида дур эрди яккаш,
Икки лаъли ёнарди мисли оташ.
Хати ҳам қоши янглиғ кўркам эрди,
Боқиб ошиқ, адо мен сенга, дерди.
800 Занахдонига ҳайрон эрди барча,
Етолмай, кўнгли вайрон эрди барча…
Бор эрди бир аёл, чун бўлди ошиқ,
Ки ошиқ бўлмамишди андин ортиқ.
Ёниб ул ишқ аро саргашта бўлди,
Куйиб, жону тани оташда бўлди.
Сочиб кул, тутди кул устида маскан,
Кул эрди унга чун маъвойи гулшан.
Куну тун йиғлар эрди, оҳ чекарди,
Кўзидин қон тўкиб, эвоҳ чекарди.
805 Агар дашту далога чиқса ул моҳ,
Аёл ҳам йўлга тушгайди ҳамоно.
Оти олдида тўпдек чарх урарди,
Ўзи тўп эрса, сочи чавгон эрди.
Боқарди қайрилиб ул ой юзига,
Ва кўз ёшин тўкар эрди изига.
Таёқ ерди дамо-дам юз човушдин,
Ва лекин нолимасди хўрланишдин.
Томошога чиқар эрди халойиқ,
Кўрингиз, дердилар, не телба ошиқ.
810 Ҳамма мардум анга чун лолу ҳайрон,
Аёл шўрлик эса саргашта, сарсон.
Ва охир ҳаддидин чун ошди бул иш,
Ва шаҳзода дилига тушди ташвиш.
Деди: ота, толиқдим можародин,
Халос этгил мени бу бедаводин.
Эшитди подшоҳ, амр айлади бот,
Деди: майдонни шайлаб, келтиринг от.
Сочидин ул аёлни отга бойланг
Ва судраб, жисмини чилпора айланг.
815 Этинг ул шумни андоқ пора-пора,
Унинг дардига жоиз бўйла чора.
Суринг, маст фил каби от судрасин то,
Бу ишдин бор раият бўлсин огоҳ.
Шаҳу шаҳзода майдон сори юрди,
Халойиқ тўпланиб, майдонда эрди.
Аёлнинг дардидин хунбор эди эл,
Алар кўз ёшидин гулзор эди ер.
Сипоҳийлар аёл сочидин ушлаб,
Чу элтмоқ бўлдилар от сори судраб,
820 Аёл шўрлик ҳамон юзланди шоҳга,
Эшит арзимни, деб бўзланди шоҳга.
Мениким ўлдирарсен қақшатиб зор,
Эшит, эй подшоҳ, бир ҳожатим бор…
Деди шоҳ: гар десанг, қўй, олма жоним,
Бу бўлмас, чун этибман қасди жонинг.
Сочимдин судрама, деб сўрмагил ҳам,
Бу янглиғ истадим қонингни тўксам.
Десанг гар: бир нафас бергил омоним,
Омонинг бергали йўқ бир замоним,
825 Ва шаҳзода била ўлтирмагайсен,
Юзини этма орзу, кўрмагайсен…
Аёл дедики, мен жон истамасмен,
Омонлик бир замон ҳам истамасмен.
Демам: отлар туёғи остида то
Мени хор айлабон ўлдирма, асло!
Менинг