Кунларнинг бирида Серпил билан Само учрашиб қолишди.
Серпил уни кўриб, жуда хурсанд бўлди. Буни Самонинг ўзидан ҳам яширмади.
– Сени кўрсам, жуда қувониб кетаман!
– Мен ҳам сени жуда ҳам яхши кўраман. Лекин уйингизга келолмайман. Ойим юбормайдилар.
Само унга сирини очаркан, атрофга олазарак қараб, кейин давом этди.
– Сенга бир нарса кўрсатайми? – Само қўйнидан бир хат чиқарди. – Меҳмет деган бир бола бор. Хатни ўша ёзган, юр, бир четда ўқиймиз. Сендан буни яширолмайман.
– О-о-о, Меҳмет сени севиб қолдими?
– Ҳа, севади. Синфда ҳам кўз узмай ўтирарди. Сенга айтолмагандим. У пайтлар кичкина эдим, қўрқардим. Акам билиб қолса иккимизни ҳам ўлдириб қўяди, деб ўйладим. Сени ҳам яхши кўрганинг борми?
– Бор, лекин уни ростдан яхши кўраманми-йўқми билмайман.
– Бир синфда ўқийсизларми?
– Йўқ, маҳалламизда яшайди. Сен гапни айлантирма, Меҳметнинг хатини ўқи.
Ўқишди. Меҳмет хатида «Ҳеч кимни севиб қолма, катта бўлсам сенга уйланаман», деб ёзганди.
Қизлар кула-кула, хатни йиртиб ташлашди.
Само:
– Ишонасанми? Хатни йиртган пайтимиз юрагим ҳам йиртилгандек бўлди. Илтимос, бу гапни бировга айтма! Акам билса ўлдиради. Жуда рашкчи бўлдида бу. Нега қиз болани ўғил болалар орасига ўқишга юбордингиз, деб онамга кун бермаяпти. Меҳмет ҳам ўқийди-ку? «Ана, қизингиз мактабда ўзига йигит топибди», деб таъна қилмаслиги учун бу ҳақда чурқ этмадим.
Самоларникига келишганида, бирданига эсларига Хоқон тушди.
– Онам боққан болалардан биттаси бор эдику? Хоқон. Жуда нозиктаъбли бола. Унақа болаларни яқиндан танисанг, ичинг ачийди.
– Унга нима бўлди?
– Онаси унга янги дада топганди. Лекин бояқиш бу одамни ёқтирмайди. Қурмағур оналари ҳам тинимсиз янги дада топаверадилар.
Само унинг гапидан ранжиди:
– Сен менга шама қиляпсанми? Менинг онам отамнинг ўлимидан кейин эрга тегди. Лекин иккинчи эри ҳам ўлди. Тақдир экан, бунда онамнинг айби йўқ.
Серпил дугонасини ранжитганини англаб, унга изоҳ берди:
– Йўқ, унақамас. Анави болаларнинг оналари дадаларни тез-тез алмаштиришади. Болаларга бу қандай таъсир қилишини билсанг эди. Хоқоннинг онаси бошқа жойга кетди. Ҳалиям шу болани ўйлаб ичим ачийди.
Само ўн тўрт ёшга кирганида, акаси сиртдан ўқиш шарти билан ўрта мактабда таҳсил олишга рухсат берди. Аммо Меҳметнинг хаёли сабабли Самонинг миясига дарс кирармиди? Хоқонни қандай ўйлай оларди? Хаёл дунёсидан қайтганида Серпил аллақачон кетиб бўлганди.
Серпил ўзича кап-катта қиз бўлиб қолган эди, аммо ёмон йўлнинг қурбонлари фақат яхши болаларга қарашарди. Ҳеч нарса ўзгармаганди. Бир куни кечки пайт Серпил болалар билан ўйнаб ўтирганида, Сонгулнинг онаси келди. Ёнида яна бир эркак билан…
Серпил аёлга бақира кетди:
– Сиз нега ҳар гал янги ота опкелиб, болаларнинг ярасини янгилайсиз?
Аёл