Qanı aşiqlərin rəncinə timar?
Qanı dünyada, yarəb, şol əmin kim,
Kim, anda gizlənə min dürlü əsrar?
Yar ilə çünki bir oldu Nəsimi,
Nə qəm, gər cümlə aləm olsa əğyar.
«Üzünə əhli-nəzər surəti-rəhman dedilər…»
Üzünə əhli-nəzər surəti-rəhman dedilər,
Oxuyanlar bu kəlamüllahı Qur’an dedilər.
Səb’əxan hafizə sordum qaşın ilə üzünü,
Həqq ilə batili fərq edici fürqan dedilər.
Üzünə, arizinə xazini-cənnati-nəim,
Xüldü firdövsi-bərin, rövzeyi-rizvan dedilər.
Ləblərin çeşməsinə Xızrü Skəndər, Dara
Zəmzəmü kövsər ilə çeşmeyi-heyvan dedilər.
Ləbi-lə’lin şəkərindən bal utandı, əridi,
Səni Şirini-zaman Xosrovi-xuban dedilər.
Sibqətüllah və mən əhsənə həqdən üzünə,
Abidun gözlərinə sibqeyi-sübhan dedilər.
Müntəhi sidrə boyun qaməti şümşadi-səhi
Ki, boyun sidrəsinə sərvi-xuraman dedilər.
Üzün üstündə saçın cəm’i pərişan kimidir,
Aşiqin könlünə məcmui-pərişan dedilər.
Aşiq ol, eşq ilə bil məntiqi-eşqin dilini,
Mö’minə Nuhi-nəcat, kafirə tufan dedilər.
Əkrəmüzzeyf əmanət dedi peyğəmbəri-həq,
İzzət etgil bu gün ol nitqə ki, mehman dedilər.
Mən ərəfna tanıyan nəfsini ol kimsənədir,
Bildi rəbbini, anın adını insan dedilər.
Səcdə qıl, məscidi bul, sacidü məscudunu bil,
Kim ki, torpağa sücud etmədi, şeytan dedilər.
Möhkəm ayatü dəlilü rüxü vəchül-həsənə
Ki, Nəsimi sözünə höccətü bürhan dedilər.
«Üzündür gülsitan, billah, degilmi…»
Üzündür gülsitan, billah, degilmi?
Sözündür kün-fəkan, billah, degilmi?
Ələl-ərş istiva rəhman yəqin kim,
Üzündür ol məkan, billah, degilmi?
Rüxün bağında, ey hurisifətlü,
Cahan oldu cinan, billah, degilmi?
Saçındandır Xətavü Çinü Ruma,
Səba ənbərfəşan, billah, degilmi?
Dodağındır ki, sirri-küntə kənzən
Bəyan eylər, bəyan, billah, degilmi?
Xətindən buldum ərrəhmanü taha,
Budur səndən nişan, billah, degilmi?
Ləbin abi-həyatındandır, ey can
Ki, Xızr oldu rəvan, billah, degilmi?
Sana Şirindəhan, ey Xosrovi-hüsn,
Deyən şirindəhan, billah, degilmi?
Qaşınla kirpigin, üzün günündə,
Əcəb tirü kaman, billah, degilmi?
Səni həq görməyən zahirdə ə’ma,
Gözündən həq nihan, billah, degilmi?
Üzündən çün cahan gəldi vücuda,
Gözündən həq nihan, billah, degilmi?
Ləbin eşqində can vermək həmişə
Həyati-cavidan, billah, degilmi?
Dəhanından hədisi qılmayan guş,
Sözü qeybü güman, billah, degilmi?
Üzündür, ey qəmərsurətli fitnə,
Zaman axırzaman, billah, degilmi?
Həq oldu könlümün şəhrində zahir,
Zəhi Mazandaran, billah, degilmi?
Vüsalın kişvərin fəth eyləyən can,
Şəhi-kişvərsitan, billah, degilmi?
Qılından incə gördüm, incədir həm,
Belin nazikmiyan, billah, degilmi?
Səvadi-ə’zəmilə Misri-came’
Üzündür, ya filan, billah, degilmi?
Saçınla arizin can müshəfidir,
Adı nurü düxan, billah, degilmi?
Üzündür Kə’bəsi əhli-səlamın,
Mübarək xanədan, billah, degilmi?
Məni vaiz bu gün-fərdaya salar,
Yalançı qissəxan, billah, degilmi?
Mana can sordu kim, zülfün nə yerdir,
Dedim, darül-aman, billah, degilmi?
Üzündən ta qəmər fərqü təfavüt
Zəminü asiman, billah, degilmi?
Deyən kim, nöqtədir adı dəhanın,
Əcaib xürdədan, billah, degilmi?
Cahanı dutdu hüsnün dasitanı,
Zəhi xoş dasitan, billah, degilmi?
Qiyamət qamətindən oldu zahir,
Bəlayi-nagəhan, billah, degilmi?
Nəsimi cövhəri-fərd oldu, anın
Məkanı laməkan, billah, degilmi?
«Mərhəba, insani-kamil, canımın cananəsi…»
Mərhəba, insani-kamil, canımın cananəsi,
Aləmin cismi sədəfdir, sənmisən dürdanəsi?
Vəchini səb’ül-məsani oxuyan gündən bəri,
Gör ki, nə divana düşmüş aşiqin divanəsi.
Ta səqahüm şərbətindən içdi bu xəstə könül,
Seyri-öv ədnayı buldu, qaynadı xümxanəsi.
Çün bizə mə’lum olubdur mə’niyi-ümmül-kitab,
Arifəm, səm’imə sığmaz zahidin əfsanəsi.
Şol Xızır biçarə içmiş abi-heyvan dedilər,
Ta ləbin eyninə irməz, yoxdur onun xanəsi.
Əhsəni-təqvim bilən nəçük ənəlhəq deməsin?
Bəs