Bloed, dunner as water. Charné Kemp. Читать онлайн. Newlib. NEWLIB.NET

Автор: Charné Kemp
Издательство: Ingram
Серия:
Жанр произведения: Биографии и Мемуары
Год издания: 0
isbn: 9780624075479
Скачать книгу
Orsö, Salomé Deyzel en Alta Pretorius hul ouers, sibbe of ’n pa of ma vermoor het, beskryf Chris Karsten in sy boek Bad Kids.

      Elro Hunt (toe 16) se ouers, Ronnie (49) en Eliza (48), en ouer broer, Ronnie jr. (26), se lyke word op 16 September 2002 in hul huis op Reitz in die Vrystaat ontdek. Elro word vermis. Sy ander broer, Riaan, wat soos Ronnie in ’n ander stad woon, oorleef die aanval. Hy sou saam met Ronnie vir die naweek kom kuier het, maar iets het voorgeval.

      Die egpaar was lankal bekommerd oor Hunt se partytjies oor naweke en sy drankmisbruik. Sy skoolpunte was nie goed nie. Ronnie jr. het sy broer die vorige Saterdagoggend hieroor berispe.

      Hunt was woedend en het geloop om by vriende rugby te gaan kyk. Die groepie het bier en brandewyn gedrink.

      Hunt het teruggeloop huis toe. Hy was onder die invloed van drank en het geweet ’n preek wag op hom. Sy pa wou gehad het hy moet die rugbywedstryd eerder saam met sy eie gesin kyk. ’n Rusie het gevolg. Sy pa het hom geklap.

      Hunt het uitgestorm ...

      Later daardie aand is hy terug na sy vriende se partytjie met sy pa se bakkie. Die Sondag het hy en sy vriende Bethlehem toe gery en ’n fliek gekyk, uitgeëet en bier gedrink.

      Die Maandagoggend het Emily Mofokeng, hul huis­hulp, die voordeurklokkie gelui. Niemand het soos gewoonlik vir haar oopgemaak nie. Sy het om die huis geloop en ’n deur oop gevind. Sy het op die drie lyke afgekom.

      Met hul aankoms op die toneel het die polisie Ronnie jr. se lyk in die TV-kamer en sy ouers se lyke in die gang gekry. Al drie is met ’n 6.35 mm-pistool in die kop geskiet. Die moordwapen was weg, die bakkie asook Ronnie sr. se selfoon.

      So ook Hunt.

      Toe Hunt daardie Maandag op die Tweeling-pad ná ’n jaagtog agter die stuur van sy pa se bakkie deur die polisie voorgekeer word, huil hy verdrietig. Hy word die volgende dag van die moorde op sy gesinslede aangekla.

      Die gemeenskap is geskok. Hulle kan nie glo dat die teruggetrokke en goedgemanierde seun só iets kon doen nie.

      Hunt het later in die rondgaande hof skuld beken op drie moordklagte en die onwettige besit van ’n vuurwapen en ammunisie.

      Hy het verduidelik wat gebeur het: Sy pa het met hom baklei, en hom geklap. Dit was vernederend. Hy het uit die vertrek gestorm en sy ma se pistool gaan haal. Sy ouers het uit die TV-kamer gekom om met hom te praat toe hy die sneller trek. Sy broer het opgespring. Hunt het hom ook geskiet. Ronnie jr. was nie dadelik dood nie. Hy het ’n tweede skoot afgevuur.

      Nou kon niemand meer met hom oor sy vriende, sy drankgebruik en partytjies baklei nie. Hy was vry. Hy het met die bakkie na sy vriende gery, maar later teruggekeer om geld en sy pa se selfoon te vat, wat hy later vir brandstofgeld verkoop het. Hy het die Sondagnag ná die Bethlehem-uitstappie in die bakkie geslaap.

      Hy het steeds die vuurwapens en koeëls by hom gehad. Hy het die Maandag Bloemfontein toe gery en selfdood oorweeg, maar het teruggedraai. Op die radio het hy gehoor die polisie soek na hom, en die bakkie se een nommerplaat afgehaal. Toe hy agterkom die polisie agtervolg hom, het hy die pistool by die venster uitgegooi.

      Volgens prof. Dap Louw, gewese hoof van die siel­­kunde­departement van die Universiteit van die Vrystaat was Hunt se lae akademiese IK die grondslag vir swak besluit­neming en insig. ’n Onder­ontwikkelde graad van volwassenheid het ook tot die dade bygedra. Die alko­hol­gebruik het beslis sy waarneming- en oordeelsver­moë benadeel. Louw was krities oor alkoholgebruik on­der kinders.

      Hunt is 60 jaar gevangenisstraf opgelê waarvan hy 20 jaar moet uitdien voordat hy vir parool in aanmerking kan kom.

      Angelique Orsö (toe 16) en haar kêrel, Lawrence van Blerk (18), vermoor haar ma, Dawn Orsö (38), in 1992 in ’n voorstad van Kaapstad.

      Hulle begrawe haar liggaam in ’n blombedding waar Dawn se kêrel, Henry McCreadie, dit later ontdek nadat hy vreemde dinge in die huis en in Angelique se optrede opgemerk het. Angelique en haar ma het vroeër vele rusies oor haar kleredrag, skoolwerk en seksuele gedrag gehad. Dawn was van Angelique se pa geskei en het haar dogter alleen grootgemaak.

      Die twee tieners het Dawn op haar bed met ’n pan en staalpyp oorval. Angelique het haar ma oor en oor met die pan oor die kop geslaan en met ’n kussing versmoor.

      Die bloed het oral gespat.

      Lawrence het op Dawn se bolyf gesit en haar met die pyp gewurg. Die twee het later weerskante op die pyp op Dawn se keel gespring. Toe sny Angelique haar ma se polse met ’n mes, waarna hulle haar in die bad wil verdrink, net om seker te maak sy is dood.

      Angelique, wat voor die voorval net swart klere en swart grimering gedra het, het later in die hof aangevoer sy is ’n heks wat deurmekaar was met die okkulte en satanisme. Iets bonatuurliks het in haar op die dag van die moorde ingevaar.

      In die hof het haar oom getuig Angelique se pa het haar ma fisiek mishandel. Een van Dawn se kêrels het Angelique glo ook seksueel mishandel.

      Prof. Tuviah Zabow, toe hoof van forensiese psigiatrie by die Valkenberg-hospitaal in Kaapstad, kon nie enige geestesiektes by die beskuldigdes diagnoseer nie. Angelique was baie intelligent en volwasse vir haar ouderdom.

      Die staat het aangevoer Angelique het haar ma vermoor uit haat en woede wat oor jare opgebou het. Lawrence is oorval deur woede wat spruit uit sy eie gevoelens van verwerping deur sy ouers.

      Regter Deneys Williamson het die staat se weergawe aanvaar, en die verweer van satanisme en demone verwerp. Angelique is tot 11 jaar en Lawrence tot agt jaar gevangenisstraf gevonnis.

      Nie een van Salomé Deyzel se ouers, Solly en Amelia, wou haar hê toe hulle geskei is nie. Die kind het tussen haar ouers en familie geswerf. Toe sy ’n tiener was, het sy by haar pa begin woon.

      Dit was toe dat Neeltjie Reese (39), Solly se vriendin en dié se twee seuns, Chrisjan en Dewald, by hulle in Proclamation Hill in Pretoria intrek.

      Solly (45) was nie ’n toegewyde of sorgsame pa nie. Inteendeel. En hy en Neeltjie was lief vir die bottel.

      Solly het Salomé uit die skool gehaal, want iemand moes die huis skoonmaak. Haar pa het haar ook gedwing om ’n karwag te word, waar hy ook sy dogter aan mans vir seks kon verkoop. En as ander mans sy dogter kon misbruik, hoekom nie hy ook nie?

      Maar Salomé het ’n nuwe vriend ontmoet, wat Solly nie voor sy oë kon verdra nie. Pa en dogter het vele argumente oor die vriend gehad.

      Op 15 September 2000 breek ’n brand in hul huis uit. Salomé, Krisjan en Dewald vlug en bure vind hulle gillend buite die huis.

      Die brandweer kom af op Neeltjie in die slaapkamer. Sy lewe nog, maar sou later aan haar brandwonde beswyk. Solly was dood op die bed.

      En die kamer was van buite gesluit ...

      Salomé bieg blykbaar dat sy die brand gestig het, maar die saak word laat vaar omdat die bekentenis sonder die nodige wetlike voorskrifte gemaak is. Neeltjie se laaste woorde oor wie die skuldige was, was ook nie voldoende bewys nie.

      Maar in 2002 word Salomé weer aangekla. Sy beken skuld en getuig dat sy haar lyf vir haar pa vir drankgeld moes verkoop. Haar pa het haar gemolesteer en haar ma wou haar ook nie altyd versorg nie.

      Daardie aand het alles te veel geword. Solly en Neeltjie het weer te veel gedrink en beneweld aan die slaap geraak. Salomé het brandstof oor hulle uitgegooi en die kamer aan die brand gesteek.

      Die landdros het versagtende omstandighede in ag geneem en haar tien jaar gevangenisstraf opgelê. Nog voor sy gevonnis is, het Salomé se ma, Amelia, omgedraai en by die hofsaal uitgeloop.

      “Waar is my ma?” het Salomé geroep.

      Alta Pretorius (16) van Hercules in Pretoria-Wes was ’n mooi tienermeisie.

      Haar ma, Santa (47), was haar rots nadat haar pa vier jaar tevore dood is. Alta het egter haar ma vir haar pa se selfdood blameer.

      Maar toe, in 2001, ontmoet