Trompie Omnibus 4. Topsy Smith. Читать онлайн. Newlib. NEWLIB.NET

Автор: Topsy Smith
Издательство: Ingram
Серия: Trompie Omnibus
Жанр произведения: Учебная литература
Год издания: 0
isbn: 9780798171694
Скачать книгу
toe begin Trompie sny. Hy knip ’n groot hap aan die een kant van Jannie se kop en staan effens terug om sy handewerk te bewonder.

      “Jy moet goed oplet,” sê Trompie vir Blikkies en hy begin weer sny. “As ’n mens goed oplet, kan ’n mens baie leer.”

      Jannie sit met sy oë styf toegeknyp.

      Trompie sny vinnig. Daar kom al hoe meer groot happe in Jannie se hare, maar Trompie verduidelik vir Blikkies dat die ergste eers afgesny moet word – dan sal hy die kam gebruik om alles mooi netjies te kry.

      Dit is lekker om die lang hare so met die linkerhand te vat en dan met die regterhand stomp af te sny. Trompie vergeet van die krulle waarop Jannie se ma so gesteld is. Hy knip te lekker en hy is seker Blikkies bewonder sy vaardigheid.

      “So ja,” sê Trompie toe daar nie meer veel hare op Jannie se kop oor is nie, “nou gebruik ’n ou die kam om dit mooi netjies te sny.”

      Trompie begin met die kam werk, maar Jannie kla dat hy sy hare trek.

      “Moenie simpel wees nie,” sê Trompie. “Sit stil. Jy gaan vandag só goed lyk dat jou ma jou nie sal ken nie!”

      Jannie sit nog steeds met styf toegeknypte oë.

      Trompie sny bo-op Jannie se kop. Die kleintjie skree skielik: “Eina! Jy trek my hare!” en ruk weg.

      Trompie is net mooi besig om te sny toe hy wegruk. Daar is nou ’n hand vol hare in Trompie se hand en ’n kaal kol op Jannie se kop.

      Die kleintjie vryf die kaal kol.

      Blikkies mompel: “Nou is dit vir jou ’n storie, hoor!”

      “Dis sy skuld,” sê Trompie. “Hy’t weggeruk.”

      “Jy’t my hare getrek!”

      “Ek sou nie as jy nie weggeruk het nie!” snou Trompie.

      Hy kyk peinsend na die plek met die kort hare.

      “Daar is nou net een uitweg,” sê Trompie. “Ek sal jou hare moet kort afsny.”

      “My ma gaan baie kwaad wees.”

      Trompie en Blikkies kyk na mekaar. Hulle is skielik skrikkerig. Hulle wens hulle kan nou net verkas.

      Trompie begin weer sny. Al wat hy nou kan doen, is om al Jannie se hare ewe kort, teen die kopvel, af te sny. Gelukkig is dit glad nie moeilik nie.

      Uiteindelik is Trompie klaar. Jannie maak sy oë oop. Hy lyk soos ’n spook met sy bleek gesig, groot oë en stomp afgeknipte hare.

      “Dit lyk mooi,” sê Trompie. “Kort hare lyk altyd baie mooier as lang hare vir ’n ou soos jy. Dit spaar ook baie tyd en moeite, want nou hoef jy jou hare mos nie meer te kam nie. Jy moet dit vir jou ma sê as sy daaroor kla, hoor.”

      “Ek sal, maar ek dink sy gaan baie kwaad wees,” antwoord Jannie.

      Trompie sien nou Jannie se hare is nie mooi gelyk nie, al is dit so kort afgesny. Daar is dele wat dikker en donkerder as ander lyk.

      “Ek sê jou wat, Jannie,” sê Trompie vriendelik. “Omdat jou hare so mooi kort is, maar jy dit eintlik effens langer wou gehad het, sal ons jou hare skeer – verniet! Jy betaal niks ekstra nie!”

      Jannie sug maar net. Sy oë is weer styf toegeknyp.

      Trompie het die lang wit skeermasjien in sy hand. Blikkies druk die kragpunt in die muur.

      Toe die skeermasjien aangeskakel is, kom Trompie daarmee na Jannie se kop toe. Hy kyk stip na ’n swart kol waar die hare dik is, bring sy hand vinnig vorentoe en skeer die hare. Jannie vlieg uit die stoel.

      “Eina! Sjoe! Eina!” skree hy. “Jy’t my raakgesny!”

      “Moenie laf wees nie,” sê Trompie, maar skakel die skeermasjien af. Miskien kan ’n ou nie iemand se hare skeer as dit so kort op die vel is nie.

      Trompie en Blikkies kry Jannie uiteindelik tot bedaring en praat vriendelik met hom. Wanneer hy alles vir sy ma vertel, wil hulle darem ook hê hy moet vir haar sê hoe gaaf hulle met hom was. Hopelik sal dit as versagtende omstandighede dien.

      Hulle betakel sy kop met die haarolie wat soos rooi rose behoort te ruik en Jannie hou nogal daarvan. Trompie belowe ook hy sal môre vir hom ’n handvol lekkers gee.

      Jannie betaal vir die haarsny en stap daar uit met sy kort geknipte hare en blink, oliebesmeerde kop.

      Die twee groot seuns vee Jannie se afgesnyde krulle op en pak alles netjies reg. Hulle gaan staan net mooi in die deur toe oom Henk daar aankom.

      “En toe?” vra hy. “Was hier enige kliënte?”

      Trompie sluk en sê vinnig: “Net een seuntjie, Oom, en ons het hom toe sommer gehelp. Hier is die geld wat hy betaal het.” Trompie gee Jannie se geld vir oom Henk.

      “Wat het julle gedoen?” vra die oubaas verbaas.

      “Die outjie wou ’n haarsny hê, Oom weet, toe help ons hom maar …”

      Blikkies staan ’n entjie agter Trompie. Hy sien skielik hoe Jannie en sy ma – die tannie stap voor, vinnig en vasberade – na die haarkapperswinkel toe aankom. Blikkies trek hard aan Trompie se hemp wat uithang en beduie straat toe.

      “Vertel my presies wat julle met die seuntjie gedoen het …”

      “Ons is haastig, Oom,” sê Trompie en hy en Blikkies mik vinnig deur toe. “Daar’s nie ’n probleem nie, Oom. Ons het niks verkeerd gedoen nie.”

      Trompie en Blikkies glip by die winkel uit en verdwyn om die hoek van die gebou, net mooi toe Jannie se woedende ma met haar seuntjie sonder sy krulle by oom Henk instorm.

      Die twee seuns verdamp vinnig na hul onderskeie huise.

      Toe Trompie by die Toeriens se tuinpaadjie afstap, trek hy los en skop ’n dahlia netjies raak. Die blom trek met ’n boog deur die lug.

      Trompie tel die dahlia vinnig op en loer oor sy skouer of sy ma, pa of suster hom nie miskien gesien het nie. Dan skop hy die blom met ’n pragtige skepskop oor die heining.

      Ja-nee, sug hy toe hy weer aanstap, die lewe is maar moeilik. Hy het vandag gedink hy doen ’n goeie ding deur klein Jannie se hare te sny, maar hy voel sommer aan sy bas hy is al weer in die moeilikheid.

      Trompie wonder wat oom Henk en Jannie se ma gaan doen. Die tannie lyk vir hom na iemand wat lelik moeilik kan raak.

      2

      Mop, Bop en Pop

      Dié aand sien Trompie hoe sy ouers en Anna elke keer hul koppe draai en na hom kyk as hy naby aan hulle kom.

      Eenkeer sê Anna terwyl sy haar neus optrek: “Wat makeer jou? Hoekom ruik jy so sleg?”

      “Noem jy dit sleg?” vra Trompie verontwaardig. “Dit wys hoe min jy weet. Die haarolie wat ek aanhet, ruik na rooi rose …”

      “Staan bietjie verder van my af weg,” sê Anna.

      Trompie staan nie net weg nie. Hy loop ook sommer na sy kamer toe. Hy hou nie van almal se neusoptrekkery nie. Weet hulle dan nie wanneer iets propperlies lekker ruik nie?

      Toe Trompie die volgende oggend wakker word, wonder hy of hy by sy ma in die moeilikheid gaan kom. Sy hele kamer is nou vol van ’n muwwe reuk in plaas van om soos vars, rooi rose te ruik.

      Dit is egter nie waaroor Trompie bekommerd is nie. Die wit kussingsloop waarop sy kop gelê het, is vuil en vol haarolie.

      Hy draai die kussing om sodat die skoon kant bo is en voel dan sommer beter.

      Ná ontbyt gaan Trompie