'n Man van min belang. Chris Karsten

      En toe hulle die oorkantste oewer bereik, gaan die twee reisende ligte aan’t skud en ’n hoop goue geldstukke kletter in die boot neer en hulle roep: “Betaling vir jou werk, meneer die veerman!”

      Maar die ou man is ontevrede. “Ek soek nie julle geld nie, hierdie rivier verdra nie goud nie. Beland net één goue muntstuk in die water, gaan verskriklike golwe my en my boot insluk. Vat julle goud terug. Julle weet ek word net betaal met die vrug van die grond. My fooi is drie koolkoppe, drie artisjokke en drie groot uie.”

      Die twee beloof om die groente te bring en die ou veerman laat hulle gaan. Hy maak die munte in sy boot bymekaar en gaan gooi dit teen die berghang in ’n diep skeur af.

      Luca skrik wakker en onthou sy droom. Hy besef dit gaan oor een van sy pa se sprokies, die laaste een wat sy pa vir hom op band opgeneem het, kort voor sy dood. Hy staan saggies op en gaan vroetel in sy kas, kry die bandspeler. Terug in die bed trek hy die kombers oor sy kop, skakel dit aan en luister na sy dooie pa se stem. Sy pa vertel verder van die groen slang en die slapende lelie.

      “Die groen slang slaap in haar ondergrondse huis wat sy koepapietie noem. Sy word skielik gewek deur die klinkende geluid van vallende munte. Sy hap en slurp gulsig elke geldstuk op en voel hoe die metaal in haar ingewande begin smelt. Dit versprei deur haar liggaam totdat haar hele slanglyf, tot haar groot vreugde, deurskynend in die donker begin gloei.”

      Nou vertel sy pa van die ontmoeting tussen die glimmende groen slang en die twee swewende dwaalligte wat sê hulle sal vir die slang nog goue geldstukke gee as sy bereid is om hulle na die paleis van die skone lelie te neem.

      En sy pa vertel van die reus sonder krag, maar met ’n magtige skaduwee, en hoe die slang met haar nuwe, gloeiende lyf vir die eerste keer die donker kelder kan verken waarin sy nog altyd woon, en van al die vreemde ontdekkings wat sy hier doen.