ürəyim darıxdı yandır işiğı, – Aylına: danışma biraz suss səni hiss edim qoxunu alım çiyərlərimə, Aylın dərindən nəfəs alıb az vaxlıq dayandı, – Sərdara: bəs oldumu? hiss etdinmi? etdiysən yandır işığı. Sərdar bərk – bərk Aylını quçaqlayıb boynundan öpdü – Aylına: sən başqasan çanım, səni kimsə əvəz edə bilməz mənim ücün, – Sərdara: əlbətddə başqayam Sərdar bəy, bu dəqiqə əvəzimdə başqası olsaydı coxdan başını yarmışdı vurub. Sərdar – Aylına: sən vur çanım sənin ixtiyarın var mənə hər şey etməyə, toxunmağa belə ixtiyarın var, sənin vurduğun yerdə güllər acar, Aylının dodaqlarından öpdü. Aylın bir təhər Sərdarı özündən qıraq edib işığı yandırdı, – Sərdara: sən sərxoşsan elə deyilmi? Sərdarın gözləri süzülürdü, – Aylına: yox çanım deyiləm nə sərxoşu? Aylın əsəbi baxışlarla baxıb – Sərdara: get sevgilini öp. Məni öpməyə bir daha hünər etmə, bax deyirəm sonra bütün bədənində güllər acar bil, Sərdar Aylının sözünə gülümsədi, Aylın əynindəki pençəyi cıxarıb atdı kanepənin üstünə. Mətbəxtdə gəldi qəhvə süzmək ücün finçanları götürdü, Sərdar gəlib arxadan tutub quçaqladı özünə sıxdı, Aylın əsəblə baxdı gözlərini yumub sakitləşməyə calışdı ki Sərdarı vurmasın. Sərdar arxadan boynundan öpdü, – Aylına: sən niyə məni sevmirsən? yoxsa sevirsən gizlədirsən mənim kimi? deməyə çürəət etmirsən. Aylın gözlərini acıb baxdı öz – özünə: Allahım sən mənə səbir ver, Sərdar Aylını özünə tərəf cevirdi, – Aylına: söz soruşdum cavab ver, sən məni sevirsənmi? – Sərdara: yox sevmirəm. Sərdar gözlərinə baxıb – Aylına: bu sözü gözlərimin icinə baxaraq de, Aylın Sərdarı özündən kənara cəkmək istədi baçarmadı, – Aylına: dinç dur sualıma çavab ver. Aylın baxmadı gözlərinə – Sərdara: sənin nəyini sevəçəm? kobut hərəkətlərinimi? Sərdar Aylının üzündən tutubəlləri ilə gözlərimə bax de sevmədiyini, Aylın əsəbləşdi gözlərinə baxaraq – Sərdara: sevmirəm, sevmirəm oldumu? Sərdarın üzünün ifadəsi dəyişdi. Dərindən nəfəs alıb əsəbi baxaraq -Aylına: neçə baçardın? neçə dedin bu sözü gözlərimə baxaraq insafsız, səndə insaf yoxmu hec? niyə qırırsan məni bu qədər? niyə bu qədər zalımsan, niyə – niyə – niyə bağırdı!. Əsəbindən əlini masaya vurarkən əli finçana dəydi qırıldı, qırılmış fincanın üstündən təkrar – təkrar vurdu əlini, əli qana bulandı. Aylın gördü Sərdar özündən cıxır, tez əlini tutdu öz əllərinin icində sıxdı ki qanı axmasın, Sərdar əsəblə – Aylına: burax axsın tutma, sənə xoşdur məni belə görmək. Aylın üzüldü Sərdarın halına, – Sərdara: dəli mən sənə layiq deyilm məni düzgün anla, mənim artıq əlim qana bulandı sənə layiq deyiləm anlayırsanmı məni? Aylının gözləri yaşardı, – Sərdara: sən pis deyilsən yaxşısan, Sərdarın əlini öpüb ağladı. Sərdar Aylının bu halına yandı alışdı, naladı Aylının özünə qapandığını, – Aylına: çanım sənin əlin qana bulanmadı əksinə sən necə nəfərin həyatını qutardın bilirsənmi? sən necə ananın gözünü yaşlı qalmaqdan qurtardın. Sən məni atama bağışladın, sən anmın ruhunu şad etdin, Aylın səsini icinə salıb göz yaşında böğulurdu, Sərdar Aylını sinəsinə sıxıb saclarından öpüb quçaqlayıb kövrəldi, – Aylına: sən bir mələksən çanım, əksinə sən yaxşısan mən deyiləm. Mən səni bütün bu olanlardan qoruya bilmədim bağışla məni, ürəyi göynədi Aylının özünü günühlandırmasına, Aylın Sərdarın sinəsinə yavaşdan vuraraq ağladı. Aylın – Sərdara: mən hələdə yuxumu qarışdırıram anlayırsanmı? mən hələdə öldüyüm o anı xatırlayıb yuxudan oyanıram geçə dəfərlə, Sərdar pis oldu – Aylına: anlayıram çanım unut oldu kecdi. Allah bilir nəqədər insanın həyatını qurtardın etdiyin cəsurluğunla – mərdliyin ilə, içazə ver yanında olum bütün olanları sənə unutdurum, Sərdarın əlindən qan axırdı damçı – damçı. Aylını sakitləşdirməyə calışırdı, Aylın Sərdarın üzünə baxdı yaşlı gözləriylə – Sərdara: sən həyatda ən gözəlinə layiqsən mənə deyil, Sərdar Aylının saclarını üzünü sığallayıb – Aylına: mənim gözəlim və masumum sənsən. Təmiz saf ürəkli çanım sevdiyim tək qadınım oldun, sonuna qədərdə olaçaqsan mən səni sevirəm çanım, sevirəm səni sevirəm duydunmu? sevirəm. Aylın göz yaşlarını silib əlinə baxdı, – Sərdara: qanın axır, – Aylına: axsın çanım sənə qurban olsun qanım- çanım hər şeyim, Aylın gedib ilaç qutusunu gətirdi. Sərdarı otuzdurdu əlini sarımaq ücün bint götürdü, kəsiyinə ilaç tökdü qanını silib sarıdı əlini, Sərdar hec hiss etmirdi əlinin ağrısını Aylına baxırdı. Aylın Sərdarın əlini sarıyıb binti kəsib düyünləyib bağladı, – Sərdara: Sərdar bir daha qanını tökməyə cürət etmə, Sərdar Aylına baxdı. Aylın – Sərdara: əğər gərçəkdəndə mənə ayitsənsə hünər etmə duydunmu? İlaç qutusunu götürüb cıxdı mətbəxtdən, Sərdara elə bil dünyanı verdilər. Aylının özünə ayitsən sözünə cox sevindi, öz – özünə: səninəm çanım hər şeyim sənindir, aratıq Sərdar bəydə demədin adımı çəkdi çanım mənim. Sərdar gözlərini yumub dərindən nəfəs aldı, elə rahat oldu ki Aylının o sözündən sonra, öz – özünə: Allahım bu günüdə görərəmmiş, Aylın Sərdarı səslədi, orda öz – özünə danışma gəl. Sərdar Aylının bir dəqiqədə olsa zarafatsız qala bilmədiyinə gülümsədi, ayağa qalxıb getdi yanına.
Beləçə Aylınla Sərdar bir – birinə olan sevgilərini artıq gizlətmədən gözəl günlər kecirirdilər birlikdə, Aylın Sərdarla şəhərə cıxıb gözəl yerlərdə gəzirdilər, özünün kicikliyindən danışırdı Sərdara. Sərdar cox xöşbəxt idi, sonunda özündə Aylına sevgisini etiraf etdiyi ücün sanki üstündən dağları qaldırmışdılar, Aylınında üzündə sevinç təbəssüm yaranmışdı, gərcəkdən sevdiyini etiraf etdiyindən sonra Sərdar dəyişmişdi. Sərdar Aylınla gözəl vaxt kecirirdi, zarafatları ilə Sərdarı ürəkdən gülüdürürdü, kafelərin birinə gəlib əyləşdilər afisant yaxınlaşdı, qəhvə sifariş etdilər afisant getdi. Sərdar əlini tutub, – Aylına: səninlə ömrümün ən gözəl günlərini yaşayıram çanım, inşallah son nəfəsimizə qəzdər birlikdə olaçağıq. Nə olur olsun söz verək bir – birimizdən küsməyək inciməyək, – Sərdara: insan sevdiyindən küsərmi hec? Sərdar gülümsəyib, – Aylına: qurban olaram mən sənə, afisant qəhvələini gətirib qoyub getdi. Sərdara zəng gəldi telefonu cıxarıb baxdı Tahir idi zəng edən, – Aylına: Tahirdi telefonu qulağına tutub alo Tahir, alo duymuram səni alo eşidirsənmi məni? telefonunun set yerinə baxıb öz – özünə: setmi yoxdur nədir? – Sərdara: dışarı cıx bəlkə burda yaxşı tutumur. Sərdar ayağa qalxıb – Aylına: indi gəlirəm çanım getdi dışarı, Aylın öz qəhvəsindən götürüb icdi bir qurtum, kənar masada oturmuş oğlanı gördü tanıdı, rəyisin oğlu idi barmağını qırdığı. Aylın ona tərs – tərs baxıb öz – özünə düşündü oğlana baxıb, bu mənimi izləyir? yoxsa təsdüfdürmü? oğlan kinli baxışlarla baxırdı Aylın fikir verməməyə çalışdı, afisant gəldi əlində kağızla – Aylına: bu sizədir xanım masaya qoyub getdi. Aylın baxdı iki qat bükülmüş kağızı götürüb acıb oxudu (sən məndən qorxub rəyisin oğlunu özünə sevgili etməklə deyil, mən sənin kölgən olaçam harada getsəndə, bu artıq səninlə mənim aramda olan prinsipli davadır, hazır ol hər şeyə sənə bu şəhəri dar
