Anası – oğluna: Dilqəm oğlum get Aylına de Sərdarı gətirsin bizə günorta yeməyinə, Dilqəm anasına bir söz demədən cıxdı evdən.
Aylın masaya yemək qoyub əyləşdi, Ramiz qolların bir – birinə dolaylb oturmuşdu kefsiz, – Sərdara: deməli sən indi mələk oldun? Sərdar gözünü cəkmədən Ramizə baxırdı. Aylın – Ramizə: birdənəm bu haqda danışdıq biz artıq Sərdarla, Ramiz imkan vermədi Aylın sözünü bitirsin, – Aylına: hə bildim sevgilisiniz artıq. Aylın Ramizin bu davranışına sadə baxırdı, – Ramizə: birdənəm sən Sərdarı istəməyə bilərsən, ançaq mənim xətrimə nə olar bir – birinizi didməyin, qapının zəngi basıldı Aylın qalxıb qapıya getdi. Sərdar – Ramizə: mənə bax Aylının kefini pozma biraz anlayışlı olmağa calış, – Sərdara: sənmi danışırsan anlayışdan? sən onun başına acmayan oyunlar qoymadın, az qala öləçəkdi sizin üzünüzdən. Sərdar əsəbləşdi – Ramizə: sənin ananın üzündən oldu mənim deyil bunu unutma, atana olan borçunu ödəməsini sənin anan tələb etmişdi o zamanlar Aylından. Mən Aylını tanımırdım o vaxtdı istərsən indi günahkar axtarma, bilirisənmi niyə? cünki bu işdə sizində az zibilləriniz olmayıb, mən Aylını sevirəm bunu sox beyninə hec kim onu məndən ala bilməz. Ramiz – Sərdara: sevirmiş oğlan, desənə özünüz getməyə qorxan yerlərə göndərmək ücün istifadə etdərək sevgili rolunu oynayıram, sən göyə cıxıb yerə düşsəndə buna mən içazə verməyəçəm. Sən ya öz istəyinlə ayrılaçaqsan Aylından yada, Sərdar – Ramizə: yada nə? Aylın gəldi Dilqəmlə, Dilqəm Sərdarı tanıyırdı Ramizi birinçi görürüdü, Ramizlə Sərdar Dilqəmə baxdılar. Dilqəm biraz pərt oldu, Aylına tərəf əyilib pıcıltılı səslə – Aylına: buda rəyisin oğludurmu? Aylın gülümsəyib, – Dilqəmə: xeyir deyil, ikisidə eyni sözü eyni vaxtda dedilər – Dilqəmə: yüksəkdən de bizdə eşiidək. Aylın bilirdi Ramizlə Sərdar dartışmışdılar özü olmayan qısa vaxtda, Dilqəmə tərəf əyilib pıcıltıyla Ramizi göstərib, – Dilqəmə: o mənim dayım oğludur səhər gəlib. Dilqəm dayısı oğlu dediyində kefi acıldı, – Aylına: bu sənin dediyin dayın oğlu Ramizdirmi? – Dilqəmə: hə özüdür, – Aylına: artıq pıcıltıyla danışmayaq baxışlarından hiss edirəm vurulmama az sanyələr qalıb. Aylın Dilqəmin sözünə gülümsədi, Dilqəm Ramizə yaxınlaşdığında Ramiz ayağa qalxıb baxdı ona, Dilqəm əlini uzadıb – Ramizə: xoş gəldin buralara qonşumun birdənəsi. Ramiz anladı qonşu dediyində, həmdə Aylının özü haqda qonşusuna danışmasından xoşlandı, Ramiz Sərdara kinlə açıq verən baxışlarla baxıb Dilqəmin əlini sıxıb qucaqlayıb görüşdü. Ramizdə -Dilqəmə: xoş günün olsun qardaşım neçəsən? Dilqəmində Ramizin mehribanlığından xoşu gəldi, Ramizlə quçaqlaşıb görüşdülər, – Dilqəmə: gəl əyləş yanında otuzdurdu. Ramizdə əyləşdi – Dilqəmə: demək çanımın qonşususan, Dilqəm çanım dediyində biraz anlamadı, ançaq tez düşünüb çanım sözünü Aylına dediyini bildi. Dilqəm gülümsəyərək, -Ramizə: hə çanının qonşusuyam birdənsi, Sərdarın özünə tərs – tərs baxdığını görüb – Aylıana: mənə su versənə zəhmət olmasa, boğazı qovuşdu. Aylın mətbəxtdəxtdən gedib su gətirdi verdi, Diləqəm təşəkkür edib suyu icdi, Ramizlə Sərdarın Aylına görə bir – birinə qarşı olan nifrət dolu hisslərini anlamışdı, Dilqəm boş bakalı masaya qoyub Sərdara baxdı. Sərdarda Dilqəmə baxırdı, – Sərdara: anam səni bizə cağırıdı, Sərdarın kinli baxışlarından biraz sözünü düz demədi, – Sərdara: yəni sizi bizə yeməyə dəvət etdi, Dilqəm -Ramizə: qardaşım səndə gəl. Ramiz – Dilqəmə: sən apar Sərdarı qardaşım mən burda onun kimi müvəqqəti qonaq deyiləm, artıq məndə sizin qonşunuz sayılıram, biz daha sonra oturarıq rahat səninlə, Sərdara baxdı açıq verən baxışlarla. Aylın ayaq üstə dayanıb baxırdı olara, Sərdar – Aylına: gəl əyləş çanım, Aylın kecib Sərdarın yanında əyləşdi, Dilqəm olara altdan – altdan baxırdı, Sərdar gülümsəyərək, – Aylına: çanım yadındadırmı məni əlinlə yedirdiyin günlərin? – Sərdara: yadımdadır çanım. Sərdar – Aylına: yadındadırmı biz istirahətə getdik birdənəndə vardı bizimlə, orda o sərxoş oldu Tahirlə Nərgiz apardılar onu evinə, – Sərdara: yadımdadır çanım. Sərdar dərindən nəfəs alıb – Aylına: sənidə mən evinə gətirdim səhərə qədər keşiyində dayandım yanında yataraq, gözəl kecirmişdik birlikdə o günümüzü elə deyilmi çanım? -Sərdara: ayıldığımda Tahir dedi ki mən səni cox pis söymüşəm sərxoş olub. Ramiz səsli yüksəkdən güldü, Aylın anlamırdı Sərdarla Ramiz nəyə görə davalaşırdılar bir – biri ilə, Sərdar əlini tutub öpdü – Aylına: artıq sənindi varım yoxum, söyədə bilərsən sevədə çanım. Aylın gülümsəyib, – Sərdara: sevərəm çanım söymərəm calışıb, Sərdar əlini öpüb ürəyinin üstə tutdu – Aylına: sənə syurprizim var çanım, Dilqəm bakalın dibində qalan suyuda icdi. Ramiz Sərdara elə baxırdı ki imkanı olsa boğardı bəlkədə onu, Diləqm anlamışdı artıq, – Sərdara: nə syurprizidi çanım? Sərdar gülümsəyib, – Aylına: mən işimdən tam cıxıb bura yerləşəçəm atam ilə. Aylın qulaqlarına inanmadı – Sərdara: buramı? zarafat edirsən çanım, Ramizin qalan kefidə qacdı üzünün ifadəsi dəyişdı, Dilqəm bakalın dibinə baxdı su qalmamışdı icməyə. Aylın – Sərdara: bəs işiniz? atan işini buraxmaz inanmıram, Sərdar – Aylına: biz bu haqda danışmışıq çanım sənin ilə, bilirsən atam mənsiz qala bilməz ayrı, dediyimdə o da razılaşdı və ordakı hər şeyimizi satıb burda iş quraçağıq səninlə birlikdə. Aylın cox sevindi bu xəbərə, -Sərdara: çanım əgər dediklərin doğrudursa cox sevindim, Ramiz dərindən nəfəs alıb – Dilqəmə: icməyə bir şeyin varmı qardaşım? Dilqəm anladı – Ramizə: əlbətdə qardaşım var gedək. Anamlada tanış olarsan artıq qonşumuz olaçaqsan, Ramiz əsəblə qalxdı masadan Dilqəmdə qalxdı, Aylın – olara: hara gedirsiniz? yemək yeyəçəyik oturun. Ramiz – Aylına: iştahım yoxdu çanım nuş olsun sizə getdi, Dilqəm – Aylına: mənimlədi narahat olma, yalandan gülümsəyib tez Ramizin ardınça getdi. Aylın Ramizin niyə incidiyini anlamadı – Sərdara: indi buna nə oldu ki? mən olmayan o anda davamı etdiniz? – Aylına: boş ver çanım o məni istəmir əvəldən bilirsən. Nərgizlə Tahirin başına acdıqları oyundan sonra Kamili vurmuşdum dostuna görə mənimlə kin saxlayır hələdə, Aylın dərindən nəfəs alıb – Sərdara: sən ondan inçimə çanım tamammı? onun ürəyi cox yumşaqdır bilirsən, onunda başına gəlməyənlər qalmadı son zamanlar. Sərdar gülümsəyib, – Aylına: sən məni yedirməyəçəksənmi? – Sərdara: yedirərəm çanım, yaxın əyləşib yeməkdən cəngələ götürüb verdi yesin, Sərdar cəngəli