Sərdar əvvəl razı olmasada sonradan Aylının təhlükəsizliyi ücün silah almağa qərara gəlmişdi, Aylın evdə kanepədə eyləşmişdi Sərdar gəldi əyləşdi yanında, – Sərdara: hardaydın? Aylına baxdı, belinə taxmış tapançanı cıxarıb göstərdi, al çanım bu artıq sənindir. Aylın silaha Sərdara baxdı təçüblə – Sərdara: bu hardan oldu sənə? – Aylına: hardan olduğunu soruşma çanım, silahla o qədərdə düzgün atəş aca bilmirsən yadımdadı. Aylın baxdı Sərdar gülümsəyib, – Aylına: çanım dəymirdi atdığın mərmilər baxma mənə elə, Aylın silahı götürüb baxdı birdən Sərdarın alnına dayadı, – Sərdara: sənçə indi atəş acsam düz dəyərmi? Sərdar tapançanı ürəyinə tutub – Aylına: çanım qurbandı sənə vur ürəyimdən. Aylın tapançanın mərmi olan yerinə baxdığnda icinin dolu olduğunu görüb həyəçanlandı, – Sərdara: mərmi var icində? – Aylına: çanım silahda mərmi olarda. Aylın açıladı – Sərdara: dəlisənmi? niyə demirsən məndə boş olan bilib zarafat edirdim, Aylın həqiqətən qorxdu! Sərdar güldü quçaqladı boynunu, – Sərdara: manyaksanmı sən? hələ bir ürəyinədə dayadı silahı vur deyə. Oğlum tətiyi cəksəm nə olaçaqdı? Sərdür gülümsəyərək, – Aylına: vurulaçaqdım çanım, sevgilimin əlindən olsun ölümüm mən razıyam. Aylın silahı divanın üstünə atıb qalxıb getdi, Sərdar Aylının qorxduğuna güldü, – Aylına: çanım mənim neçədə qorxdu məni vuraçağından, demək sevirsən məni, gülümsəyib baxdı Aylının ardınça.
Səhər acılmışdı Aylın qapının zənginə oyandı yuxudan, Sərdar başqa otaqda yatırdı, Aylın saata baxdı hələ səhər 5:00 idi, qalxıb gəlib qapını acdığnda Aylının üzünün ifadəsi dəyişdi, əlləri ilə üzünü tutub baxdı sən? birdənəm deyib qapıda dayanan Ramizin boynuna sarıldı. Ramiz Aylını quçaqlayıb öpüb bağrına basdı, – Aylına: çanım sabahın xeyir darıxdım sənsiz o şəhər mənə dar gəldi, Aylın Ramizin boynunu buraxmadan -Ramizə: niyə xəbər etmədin gələçəyini qarşılayardım səni. Ramiz Aylını özünə sıxaraq sənə syurpriz etdim çanım, bir dəfəlik gəldim sənə artıq sən harda məndə orda, Aylın Ramizin yanındakı cantasını götürdü, – Ramizə: gəl birdənəm cox sevindim gəldiyinə. Ramizdə başqa cantasını götürüb girdi evə, icəri girdiyində ətrafa baxdı kövrəldi gözləri yaşardı, – Ramizə: gəlsənə, Ramiz kecdi divanın yanında cantasını yerə qoyub baxdı. Ramiz – Aylına: mən cox peşmanam çanım bibim sağ olduğunda bura gəlmədiyim ücün, insana neçə hüzur verən bir eviniz varmış, Aylın üzgün baxışlarla baxdı – Ramizə: qismət bu günə içmiş birdənəm üzülmə sonunda gəldin bax. Əlindəki cantanı yerə qoyub gəlib Ramizin boynuna sarıldı, Ramizlə quçaqlaşıb bir – birinə təsəlli verdilər, – Ramizə: yoldan gəlmisən mən sənə bir şeylər hazırlayım. Ramiz qoymadı – Aylına: hecnə istəmirəm çanım yatmaq istəyirəm, Aylın gülümsəyib, – Ramizə: gəl birdənəm mənim, Ramizin əlindən tutub apardı öz otağına gətirdi, Ramiz otağa baxıb – Aylına: haqlıysanmış evin ücün darıxmağında. Aylın Ramizin pençəyini əynindən cıxarıb öz yatağına yatızdırdı, yanında əyləşib – Ramizə: bir bilsən bu şəhər mənim ücün neçə doğmadır, Ramizin saclarını qarışdırıb üzünə sığal cəkdi, Ramiz bilmirdi nədən Aylın belə edirdi, ançaq həmişə ki kimi Ramizə Aylının bu etdiyi hərəkət cox xoş gəlirdi. Ramiz Aylının əlini tutub öpdü, sənin bu saclarımı qarışdırıb üzümü sığallamağın ücün darıxmışdım çanım, Aylın gülümsəyib, – Ramizə: sən mənim birdənəmsən, sən mənim dostum sirdaşım ən yaxınımsan, yaraşıqlı dayımın oğlu. Ramiz yorğun idi, – Aylına: səndə mənim bibimin yadigarısan, mənə qalan ən qiymətlimsən çanım, Aylın mehribanlıqla Ramizin saclarını sığalladı, – Ramizə: yum gözlərini yat birdənəm. Ramiz Aylının əlini tutub tez yuxuya düşdü, Ramizin üstünü örtüb biraz ona baxıb ehtiyatla ayağa qalxdı, otaqdan cıxdı qapını örtdü. Aylın bilirdi səhər saat 6:00 – da Sərdar yuxudan oyanırdı, gəlib yavaşça Sərdar yatan otağın qapısını acdı baxdı. Sərdar oyanmamışdı hələ Aylın Sərdarın yanına gəlib əyləşdi, Sərdarın yatışını seyr edərək saatına baxdı, Sərdarın oyanmasını gözləyirdi. Sərdar Aylın qapını acdığında oyanmışdı, yanında oturması ona xoş idi ona görə gözlərini acmırdı, Aylın saata baxdı 6 olub 7 – yə işləyirdi Sərdar oyanmırdı, təçüblə yavaş səslə öz – özünə: bu niyə oyanmadı? saatına baxdıb mənim saatımmı qabağadır. Sərdar yavaş səslə, – Aylına: yox çanım düzdür saatın, Aylın Sərdarın oyaq olduğunu anladı -Sərdara: sən mənimi dolamısan? Sərdarın qoluna vurdu yavaşdan. Sərdar gülümsəyib, – Aylına: oyandığımda yanımda səni görməyimə neçə sevinirəm bir bilsən çanım, – Sərdara: bu səhər mənimdə üzümə sevinç dolu acıldı bir bilsən. Sərdar – Aylına: belə səhərlərimiz cox olaçaq çanım, səndə mənim yanımda olduğuna sevinçlisən bax, Aylın gülümsəyərək, – Sərdara: bağışla çanım bu gün başqadır tək sənə görə sevinçli deyiləm, Sərdar anlamadı nə olduğunu. Aylın – Sərdara: birdənəm gəldi biraz qabağa bura, Sərdar anlamadı biraz fikirləşib – Aylına: Ramizmi? Aylın gülümsəyərək, hə çanım Ramiz gəldi. Sərdar yerində oturdu, -Aylına: bəs hardadı o? Aylın barmağını Sərdarın dodaqlarına tutub, suss səs etmə yatdı mənim yerimdə yorğun idi, Sərdar pıcıltılı səslə az vaxlığa gəlib yəqin. Dodağına tutmuş Aylının barmağından öpdü, – Sərdara: yox dedi həmişəlik gəlib mənə, bu söz biraz Sərdarı acmadı – Aylına: o burda qalıb nə edəçək həmişəlik? Aylın ayağa qalxıb -Sərdara: orda kimsəsi qalmadı. Nə fərqi var artıq harda olsada? sən qalx əl – üzünü yu danışarıq, qalxarkən səs etmə otaqdan cıxdı, Sərdar əllərini üzünə cəkərək öz – özünə: səs etməyəçəyikmiş. Ramizə qısqanırdı Aylını hər zaman, yerindən qalxıb öz – özünə: uşaqdır elə bil tək qalmamağa, əyninə köynəyini geyinib otaqdan cıxdı.
Günorta olmuşdu Ramiz hələdə yatırdı, Sərdarın kefi yox idi Ramizin ora həmişəlik gəlməsindən, Aylın yeməklər hazırlayırdı mətbəxtdə, Sərdar divanda oturub Tahirlə mesajlaşırdı. Tahirdən çavab gəldi -Sərdara: (niyə qısqanırsan? Ramiz onun dayısı oğludur) Sərdar çavab yazdı -Tahirə: (deyil dayısı oğlu bilirsən, oların hec doğmalıqları yoxdur bir – birlərinə, bunu Ramizdə bilir Aylında). Tahirdən çavab gəldi-Sərdara: (bax qardaşım Aylın səni sevir dostumu tanıyıram mən, həm işində – həm verdiyi sözündə möhkəm biridir.