Artıq gec idi Ramiz hələ gəlməmişdi evə – Sərdara: bu nə cox qaldı Dilqəm gildə? – Aylına: bir – birini sevdilər çanım, yəqin söhbət edirlər gələr, Aylının Ramizə görə narahat olmasınıda qısqanırdı ançaq bildirməməyə calışırdı. Bilirdi Aylın ücün Ramiz cox dəyərli idi, istəmirdi Aylın ona görə özündən inçisin, qapı acıldı Aylın tez qapıya tərəf getdi gələn Ramiz idi. Cox icmişdi ayaq üstə zorla dayanırdı, Aylın Ramizin qolundan tutub gətirdi kanepədə otuzdurdu, Sərdar xoşlamadı Ramizin icib gəlməsini, Aylın Ramizi yanında əyləşdi. Ramiz – Aylına: çanım Bahar xala danışdı bibim haqda hər şeyi, mən cox üzgünəm sağlıqlarında bura gəlmədiyim ücün, gərcəkdən cox üzgünəm gözləri yaşardı. Aylın Ramizin kürəyini əli ilə sığallayaraq mehribanlıqla – Rmizə: səhər gedərik birdənəm oları ziyarət edərik, anamın ürəyi cox kövrəkdi səndən inciməmişdir üzülmə, qismət deyilmiş nə edək. Ramiz hec Sərdara baxmadı elə bil Sərdar yox idi onun ücün bu evdə, Aylının ciyninə başını qoyub gözlərini yumub dayandı, Sərdar Ramizə olan əsəbini carəsiz icinə atıb sakit qalırdı yerində.
Sabah olmuşdu ücü birlikdə məzarlarına gəlmişdilər Aylının valideyinlərinin, Ramiz sakit oturmuşdu bibisinin məzarı yanında cox üzgün görünürdün, Aylın məzarların üstündəki gülləri səliqə ilə qoydu. Ramiz fikirə dalmışdı, Aylın Ramizin nə düşündüyünü anlamasada onu fikirindən ayıltmaq istəmirdi, Sərdar qollarını bir – birinə dolayıb baxdırdı Ramizə. Aylın – Sərdara: yazıq gəlmədiyi ücün xəçalət cəkir indi, Sərdar – Aylıana: çanım boşa deməmişlər etdiyin hörməti insana sağlığında et, sonrakı peşmancılıq fayda verməz. Aylın -Sərdara: Ramiz cox dəyişdi anasının acdığı oyunlardan sonra, sanki elə bil o vaxta kimi hələdə balaça uşaq idi, artıq o günərindən iz qalmamış, Sərdar Ramizə baxıb nə isə başqa şey düşünürdü.
Beləcə bir ay ötdü kecdi, Sərdar atasıyla Aylına yaxın yerdə ev a alıb köcmüşdülər öz şəhərlərindən, Ramizdə Aylınla yaşayırdı. Sərdarın bütün qısqanmaları ançaq ürəyində qalmışdı, Aylını Sərdar yeni almış evlərinə gətirmişdi atası söhbət edirdi olarla, rəyis – Aylına: qızım sən razısan bizimlə iş qurmağa cox sevindim. Aylın – rəyisə: mən bankda olan pulumu cıxardım bu gün və sizinlə ortaq şirkət acmağa razıyıq, Sərdar şüphəli baxaraq -Aylına: razıyıq deyərkən anlamadım çanım, – Sərdara: Ramizlə ikimiz razıyıq. Sərdarın elə bil başından aşağı qaynar su tökdülər, nəə? Ramizləmi? özünü zor tutdu. Aylın – Sərdara: hə Ramizlə nə var ki? atası Sərdara işarə etdi ki sussun səhv danışmasın, Sərdar zorla özünü ələ aldı bildirməməyə calışsada Aylın hiss etdi. Aylın – Sərdara: sənin Ramizlə probleminmi var mən bilməyən başqa? rəyis tez söhbəti dəyişdi, – Aylına: cox gözəl qızım Ramizdə özümüzküdür yad deyil, elədir demi oğlum? Sərdara baxaraq işarə etdi ki işə başdan davayla başlamasınlar. Sərdar anladı carəsiz – atasına: elədir ata elədir, Aylın – rəyisə: Ramiz məndən gizlin öz evini satıb, Rəyislə Sərdar təçüblə baxdılar, Sərdar – Aylına: evinimi satıb? o ev ona xatirədir deyirdiniz neçə sata bildi? Aylın dərindən nəfəs alaraq – Sərdara: artıq qalmamış xatirə filan. Aylın – olara: sizə demək istədiyim budur Ramizlə mən bir şirkətə pul qoyaçağıq, başqa cürə düşünməyin Ramiz pulsuz girmir şirkətə, Aylının biraz açığına gəlmişdi Sərdarın Ramizi istəməməsi. Sərdar anladı bunu – Aylına: çanım sadəçə olaraq təçübləndim onunda işə qatılmasına bu qədər, -Sərdara: şirkətə böyüklüyü atan edəçək və o qərar verəçək hər işin gedişatına. Rəyisin hər zaman Aylının özünə qarşı olan hörmətindən cox xoşu gəlirdi, dərindən nəfəs alıb baxdı oğluna gülümsəyərək, Aylın ayağa qalxdı. Sərdar – Aylına: nə oldu çanım? – Sərdara: o qədər görüləçək işlərimiz var ki, əlimizi – qolumuzu sallayıb boş oturmayaçağıq hər halda. Sərdar əlini dizinə cırpqaraq öz – özünə: ay daaa işə düşdükdə, desənə günümüz qara olar indən belə, atası güldü oğlunun mızıldanmağına – Aylına: otursaydın axşam yeməyinə bizimlə. Aylın – Sərdara: başqa vaxta qalsın, mənim cataçaq yerim var içazənizlə yoldaş rəyis, rəyis gülümsəyərək, – Aylına: içazə sənindir qızım, Aylın getdi. Sərdarda qalxıb getdi ardınça, atası başını narazılıqla sirkələyərək güldü oğlunun hərəkətinə.
Sərdar Aylının dalınça yetişib qolundan tutub saxladı, – Aylına: hara belə tələsirsən sən? – Sərdara: dedim axı çataçaq yerim var, – Aylına: bilmirəm haradır cataçaq yerin, bunu bil mənimlə gedəçəksən danışdıqmı? Aylın dayanıb baxdı Sərdara. Sərdar maşınına tərəf gedirdi Aylının özünə baxdığını görüb dayandı, – Aylına: nə oldu? Aylın yaxınlaşdı, -Sərdara: bax çanım indi gedəçəyim yer sənin xoşuna gəlməyə bilər. Sərdar-Aylına: mən artıq alışdım çanım, tufanda islanmışın yağışdan nə qorxusu? bu söz Aylına ayit idi, gəl gedək mənimlə məni qırma xayiş edirəm, Aylın razılaşdı gəlib əyləşdi maşına. Sərdarda kecdi sükan arxasına, maşını işə salıb – Aylına: ünvanı desən doğru istiqamətə gedərdik çanım, – Sərdara: Vəfaya gedirik, Sərdar Vəfa dediyində xoşlamadı sevmirdi o qadını. Carəsiz dərindən nəfəs alıb – Aylına: baş üstə çanım ünvanımız Vəfa xanımadır, maşının qazına basdı getdilər.
Gəlib catdılar Vəfa yaşayan evin qarşısında maşını saxladı, – Sərdara: mən onunla danışıb gəlirəm, istəsən səndə gəl mənimlə. Sərdar etibar etmirdi Vəfaya, Aylını tək qoymaq istəmədi gəlirəm çanım, maşından düşdülər Aylınla gəlib qapının zəngini basıb gözlədilər. Sərdar öz – özünə: Allah bilir hansı künçdədir, Vəfa xanım evdəmi dayanar? Sərdar Vəfanı sonunçu dəfə içəridən cıxanda görmüşdü. Qaqapı acıldı Sərdar kənara baxırdı, birdən qapıda dayanıb gülümsəyərək, baxan Vəfanı gördükdə gözlərinə inanmadı, Aylına qollarını acıb çanım mənim gəll, Aylınla quçaqlaşıb görüşdülər. Vəfa – Sərdara: xoş gəldin Sərdar bəy neçəsiz? Sərdar hələdə yerində donub qalmışdı, – Vəfaya: sağolun Vəfa xanım, yaxşıyam siz neçəsiz? Vəfa gülümsəyərək, – Sərdara: Aylının sayəsində gördüyün kimiyəm, buyurun icəri. Sərdar yavaş səslə öz – özünə: hec pis görünmürsünüz, Aylında eşitdi Sərdarın dediyini gülümsəyərək, gecdilər icəri gəlib əyləşdilər, Sərdar evə nəzər saldı ev səliqəli idi. Vəfa – Sərdara: mənə təkrar insan olmağa sevgilin öyrətdi, Aylının sayəsində bu evdə yaşayıram bir illik əvəzimə kirayə haqqımı ödəmiş, Sərdar nə deyəçəyini bilmədi. Vəfanı cirkin geyimdə başqa cürə görmüşdü, Vəfa doğürdanda gözəl qadın idı Sərdar Aylının əlindən tutub -Aylına: sən möçüzələr edə bilirsən çanım, təbrik edirəm bunuda başardın. Vəfanın gözləri yaşardı, – olara: mən sizə qəhvə hazırlayım mətbəxtdə getdi, – Sərdara: çanım insanlığı olmasaydı bunu etmək mümkün olmazdı. Vəfa xanımın xariçi görkəmi başqa cürə olsada, onun neçə gözəl ürəyə