Rəyisdə Sərdarı evinə qonaq gətirmişdi, arvadı – oğlu ilə tanış etdi əl verib salamlaşdılar, Sərdarı masaya dəvət etdilər hamı kecib əyləşdilər, Sərdar oğlanın əlini sarıqlı görüb – oğlana: əlinə nə olub? rəyis öskürdü. Oğlan – Sərdara: burda bir nəfər var onun uçabatından sarıqda gəzirəm axşamdan, eybi yoxdur az vaxtda odan cıxaçam etdiyinin heyifimi. Sərdar – oğlana: dava yoluyla özün həll etmə təslim et polisə, bu nə insafsızlıqdır əlini sındırmışlar kecmiş olsun, oğlan təşəkkür etdi – Sərdara: cox sağolun artıq icərdədir. Ançaq icəridən cıxsın mütləq ödəyəçək mənə etdiyinin qarşılığını əsəblə baxdı, atası – oğluna: bəsdir oğlum sən sataşmısan qıza, birdəki unutma o qız sən dediyin qızlardan deyil, bir daha ona yaxınlaşdığını eşitməyim. Sərdar – rəyisə: nə qız imiş yoldaş rəyis oğlanın əlini sındırmış idmancıdır yəqin, Sərdarın hələdə axlına gəlmədi ki Aylından gedirdii söhbət, rəyis ona dedməmişdi oğlunun şikayətci olduğunu. Sərdar zarafatla – olara: sizində şəhərinizin qızlarından qorxulasıymış ki, rəyis güldü, – atasına: mən onda heyifimi qoymayaçam, mənə atamın yanında ətəkdən tutub gəzən dedi. Sərdar güldü, oğlanın əsəbnə toxunduğunu görüb üzür istədi, – oğlana: yadıma bir nəfər tanıdığım düşdü, onun baçısı filan olmasın səninlə qarşılaşan, rəyis – Sərdara: baçısını bilmirəm Sərdar bəy, düşündüyün o bir nəfər özüdür oğlumun barmağını qıran. Sərdar ösgürdü boğazı qovuşdu, xadimə qəhvələr gətirdi birinçi Sərdarın qəhvəsini qoydu önünə, Sərdar təşəkkür etdi xadiməyə. Sərdar rəyisə baxdı təçübləŞ rəyis başıyla işarə etdi ki Aylın oğluna görə icəridə idi, indi naladı Aylının rəyisin oğlunun barmağını qırdığını, xoşlanmadı hec oğlan cox pis qanmaz tipə bənzəyirdi. Sərdar – oğlana: sənin günahın vardımı o qız nədən belə etdi? oğlan qəhvəsini götürüb icdi – Sərdara: yox idi günahım, mən sadəçə salam verdim yol soruşdum. O tərəfləri yaxşı tanımaram, Sərdar anladı oğlan yalan danışırdı, Aylınla nəqədər davalaşsalarda Aylının ürəyinin nəqədər mərhəmətli olduğunu bilirdi. Xadimə qalan qəhvələri paylayıb getdi, rəyisin arvadı – Sərdara: bizim şəhərdə elə qızlar cox az olur oğlum, bu qızda mənim oğlumunda qarşısına cıxıb mərəfətsiz, yol soruşanda barmaqmı qırıllar? Sərdarın Aylının ünvanına deyilən bu sözlər xoşuna gəlmədi. Sərdar – arvada: xanım səbəsiz yerdə hec kim elə etməz, mənçədə olmuş bilmədiyimiz başqa şeylərdə Sərdar əsəblə oğlana baxdı, rəyisdə təsdiqlədi Sərdarın sözünü – arvadına: sizin düşündüyünüz qızdan deyil Aylın. Oğlan – atasına: Aylınmı? sən artıq tanış olmusan onunla baravo, neçə rahat danışa bilirsən onun haqqında? mən sənin doğma oğlunam o isə yad birisidir. Sərdar dözmədi – oğlana: baxın səhv anlaşılma olmuşdur, Aylın həqiqətəndə sizin düşündüyünüz kimi deyil, o cox mərd və hörmətcildir, – Sərdara: hə ona görə əlim bu gündədir, Sərdar tərs – tərs baxdıb – oğlana: evinizdə olmasaydım, atanı tanımasaydım sənin dərsini verərdim indi. Anası oğlu pərt baxdılar Sərdara, rəyis – olara: Aylın Sərdar bəylə calışmış haqqında qazetlərdə belə yazılmış, polis işcilərinin həyatları təhlükədə olduğunu anladığında öz çanına qıymış qorxamadan. Sərdar rəyisin sözünün davamını gətirdi – oğlana: sən Aylından normal soruşsaydın ünvanı deyərdi, deməli əl qolla danışmısan ki bu gündəsən, onu mənim qədər kimsə tanımaz. Bir daha ona calış ilişmə danışdıqmı? oğlan tərsliyinə saldı – Sərdara: ilişərsəm nə olaçaq? atası oğluna açıqlandı tərbiyəsiz kəs səsini mərəfətli danış. Oğlan əsəbləşib ayağa qalxdı – olara: mənə dəxli yoxdur kimdi o, əlini göstərib – Sərdara: bunun heyifini ondan cıxaçam mütləq, getdi əsəbləşib. Sərdar özünü zor tutdu ki durub qalan barmaqlarınıda özü sındırmasın şərəfsizin, rəyis – Sərdara: siz fikir verməyin ona danışaçam mən onunla sonra, arvadı qalxıb getdi oğlunun ardınça, görünür oğlan cox tik baş bir tip idi. Rəyis oğlunun davranışından xəçalət cəkdi baxdı Sərdara üzgün baxışlarla, az vaxtdan rəyisin qızı gəldi görüb sevinçək baxdı, – qızına: qızım xoş gəldin, neçəsən? qızı gəlib atasını öpüb quçaqlayıb görüşdü. Qızı – atasına: yaxşıyam çanım atam, qız Sərdara baxdı tanımadı kimdir, Sərdarın qalan kefidə qacmışdı olanlardan, rəyis qızını Sərdarla tanışdırdı – qızına: qızım bu Sərdar bəydir başqa şəhərdən gəlmiş bizə. Qız mehribanlıqla Sərdara əlini uzatdı xoş gəlmisiniz, Sərdar ayağa qalxıb qızın əlini sıxdı, – qıza: cox sağolun, qız ətrafa baxıb – atasına: anam gil yoxmu? – qızına: şımarıq qardaşını tumatlamağa getdi həmişəki kimi. Sərdar anladı evndəkilərdən rəyis narazı idi, qız kecib əyləşdi gülümsəyərək, – atasına: artıq qardaşımında axıllanası vaxtıdır, duydum qıza ilişib qızda barmağını sındırıb güldü ürəkdən qəh – qəhə cəkib. Allahım sən köməyimiz ol daha nələr eşidəçəyik biz? atası – qızına: sənin işlərin neçədir? qızı razı halada – atasına: sayəndə yaxşıdır ata cox sağol, atası qızından razı idi üzündən bilinirdi. Xadimə yeməkləri gətirdi masaya düzdü, Sərdar artıq nə fikirləşəçəyini bilmirdi Aylını qorumalı idi bu tipdən fikirli idi, duymadı rəyisin özünü səslədiyini. Qız gülərək – Sərdara: Sərdar bəy burdasınızmı? Sərdar fikirdən ayıldı, – qıza: bağışlayın fikirə dalmışam bir anlıq, qız gülümsəyərək, – Sərdara: atam sizinlədir, Sərdar rəyisə baxdı üzgün yorgun baxışlarla. Rəyis anlayırdı Sərdar Aylına görə narahat idi, – Sərdara: deyirəm geçədə burda qal getmə otelə filan, Sərdar rəyisə təşəkkür etdi cox sağolun yoldaş rəyis otelə dönəçəm mən, qız Sərdara yemək cəkdi zarafatla – Sərdara: deyəsən aşiq olmusunuz kiməsə. Sərdar anlamadı qızı, deyillər aşiq olanda belə fikirə dalmalar filan olur gülümsədi, Sərdar qıza təşəkkür etdi yemək cəkdiyi ücün. Rəyis əsəbləşdi arvadı oğlunun yanından geri dönmədi deyə, xadiməni səslədi cağır xanımı artıq bura bəsdir onun nazını cəkdik, xadimə tez getdi, Sərdar anlamışdı rəyisin ailəsində oğluna görə problemi vardırdı. Az vaxtdan arvadı gəlib əyləşdi, – arvadına: bəsdir onu qız kimi əzizlədin, sən bu günə qoymysan onu yetər, – rəyisə: bəlkə qonağın qarşısında bu haqda danışmayaq? rəyis Sərdarı göstərib – arvadına: Sərdarında atası mənim kimi başqa şəhərdə rəyisdir. Onun oğlunada bax mənimkinədə, fərq görürsənmi xanım? arvadı susdu, qızı olara baxıb başını narazılıqla sirkıləyib gülümsədi. Sərdarın hec iştahıda qalmamışdı yeməyə, zorla bir cəngəl yeməkdən yedi, qız – Sərdara: Sərdar bəy siz yeməyinizi yeyin, bizim ailənin abu – havasına baxıb iştahdan kəsilən açından ölər, gülümsəyib yeməyindən yedi.
Aylın Bahar xalasının yanına gəlmişdi, artıq gerçəkləri danışmağa məçbur qalmışdı, Bahar əlini sinəsinə tutaraq baxdı, – Dilqəmə: oğlum o neçə dosdur elə? sən görmədinmi onu Aylına sataşdığında? Dilqəm – anasına: ana birinçi qaranlıqda secmədim Aylını. Mən telefonla danışırdım geç gördüm, anası həyəçanla-oğluna: lazım deyil eləsiylə dostluq etmək, Dilqəm dərindən nəfəs alıb – anasına: mənim təqsirim nədir ana? o ickili idi, dedim axı görmədim. Aylın – Dilqəmə: şərt deyil mənim olub – olmadığım,