Święte krowy na kółkach. Jacek Fedorowicz

do problemu rowerzystów na chodnikach. Niby nie powinienem się powtarzać, ale co mam zrobić, jeżeli dostaję listy od Czytelników, czytam o kolejnych wypadkach w prasie, a i sam co chwila o mały włos unikam poturbowania przez rozpędzonego rowerzystę. Pisałem o tym wiosną i proponowałem, by piesi nauczyli się przynajmniej sygnalizować chęć zmiany pasa ruchu na chodniku, co odbierałoby rowerzystom argument: „Skąd ja mogłem wiedzieć, że pan nagle mi wejdzie pod koła?”. Piesi się nie nauczyli, uparcie robią różne wygibasy na chodniku, a to do bramy nagle skręcą, a to w kierunku sklepu zboczą, zamiast poruszać się bez zawahań w linii prostej, nic więc dziwnego, że rowerzyści wpadają na nich nadal.

      W lecie sytuację pogarsza podwyższona temperatura. Rowerzyści intensywniej korzystają ze swych pojazdów, a przedsiębiorstwa komunalne podejmują prace kopalniane na chodnikach. Wymiana rur, kabli i innych tajemniczych urządzeń przebiegających pod trotuarami odbywa się na ogół w lecie i chodniki stają się przeciętnie o połowę węższe. Właściwie ich szerokość zmniejsza się w lecie nawet do jednej czwartej, bo o połowę węższe to one się zrobiły już dość dawno, gdy władze miast postanowiły dorabiać sobie parkomatami i płatne miejsca postojowe dla samochodów masowo powyznaczały na chodnikach. Są ulice, gdzie szerokość chodnika pozostawionego dla pieszych nie przekracza pół metra.

      Ale pocieszmy się: bardzo już zwężony chodnik, paradoksalnie, zwiększa bezpieczeństwo pieszego. Rowerzysta jednak nie wjedzie mu w plecy, a jadąc z naprzeciwka, raczej nie pójdzie na czołowe, zwolni. Rowerzysta z naprzeciwka w ogóle jest lepszy, bo choć na szerszym chodniku nie zwolni, to ma tę zaletę, że go widać. („O, jedzie! Trzeba zamrzeć, to ominie”). Prawdziwą grozę wciąż sieją rowerzyści z tyłu, którzy – gdy tylko szerokość chodnika na to pozwala – wyprzedzają pieszego w szalonym pędzie. Dzwonki jako zjawisko już dawno zanikły, zresztą gdyby nawet były używane, nie miałyby praktycznie znaczenia, bo prędkość dźwięku jest zbyt mała w stosunku do prędkości przeciętnego rowerzysty.