Մատեան Ողբերգութեան. Գրիգոր Նարեկացի

ընդլայնուել, բարի,

      Ծածուկ խորհրդի նրբութիւնը,

      Աղերսանքիս գոհութիւն խառնել,

      Դաւթի հետ ասել` Աստուած,

      Ստացանք ողորմութիւնդ

      Եւ գաղտնիքների ծածուկ մասերը

      Քո իմաստութեամբ յայտնի դարձրիր:

      Ժ

      Արդ, մեծութիւն քեզ, [ով] ամենակալ,

      Աննուազելի առատաձեռն,

      Գթութեան գործում [միշտ] ամենափոյթ,

      Մշտայօժար բժշկութեանը,

      Որ միացրիր, մերձաւորին խառնեցիր,

      Դիւրագիւտ, ընտանի նիւթիս անճառ հրաշքը

      Քո սքանչելիքի ահաւորութեան:

      Որովհետեւ ամէն բարձրութեան երկինքը

      Երկրի լայնութեամբ եւ ներքին անդունդների խորութեամբ

      Ծովերի բազմութեամբ չի կարող տանել,

      Այլ իբրեւ չնչինը բարի մեծից

      Փոքր գոյիս մէջ տեսակաւորեցիր զօրութեամբ

      Սահմանելով ճշմարտօրէն անհրապուրելի,

      Որ ինչ-որ նոր երեւալով այլ էութիւնից

      Հարեւանցի կասկած յարուցի

      Վիրաւորելու, քան բժշկելու,

      Առանց խտրութեան մտքի, կարծիքի:

      Օրհներգուած Որդի Աստծու,

      Ինչպէս մարմինդ ցորենի հացից ես հանդերձում`

      Ուղիղ իմաստով եւ ոչ այլաբան,

      Եւ խաղողի արիւնը` կայլակ քո կողից,

      Իսկ ջրերի առատութիւնը`

      Հոգեւոր ծննդի ու կեանքի արգանդ,

      Նոյնպէսեւ անմահիդ փչմամբ մեզ տրուած հոգին

      Սրանով, սրա մէջ արդիւնատրեցիր կեանքի երկունք,

      Որից առաջացած կերպարանքը չի ձեւափոխուի

      Անգամ հեթանոսութեամբ,

      Ինչպէս չի երկրորդուի տեառնագրութիւնը

      Խաչափայտի:

      Տէր, խաւար երկրում նստածներիս

      Քոյանման լոյս ծագեցրիր:

      Որովհետեւ շնորհի այս կերպաւորումով

      Աշխարհին ցոյց տուիր

      Անհասիդ անպակասելի լրիւութիւնը

      Եւ լուսաւորեցիր, որպէսզի տնանկը կարօտ չմնա

      Եւ ոչ հարուստը մեծամտանայ,

      Ինչպէս որ օդն է հաւասար բաշխւում,

      Կամ արեգակի լոյսն է տարածւում,

      Եւ կամ հոսում են վտակներ ջրի,

      Որ երկրածիններին տալիս ես հաւասարաբար

      Մանանայի զուգամասնութեամբ`

      Փոքրերին աւելի, քան մեծամեծին:

      ԺԱ

      Իսկ այս նիւթի խորին խորհրդի տեսանելութիւնը

      Բնականօրէն եւ հրաշապէս է բացատրւում,

      Որ ոչ թէ երկմիտ հապշտապութեամբ

      Անհաստատապէս իր տեղն է փոխում

      Եւ ոչ նենգելով լքում է իր պահարանը,

      Քանի որ ոչ օճառով է իսպառ հերքւում,

      Եւ ոչ ինչ-որ ընդդիմակցից ողողուելով դուրս է ելնում:

      Որովհետեւ ինչպէս պատահած գոյնը

      Անհրաժեշտ բան է մարմնի էութեան համար,

      Որ լինելով գոյացնում է, չլինելով ապականում,

      Այդպիսի մի յարմարութեամբ այս իւղի զօրութիւնը,

      Որը իր յատկութեան բերումով

      Զբաղեցրած տեղից անբաժան է,

      Դու կցորդեցիր մեզ հետ միասնաբար,

      Տէր Յիսուս Քրիստոս,

      Եղած իրի հետ միաւորեցիր եւ օրինակը`

      Որովհետեւ աչքի տեսութեան եւ մտքին, ըղձին անիմանալին

      Առաջ բերելով կերպաւորեցիր,

      Երկրի պտուղներից ճզմելով ու քամելով,

      Զարմանալի հրաշագործութեամբ

      Պատրաստեցիր մեզ մատակարարելու:

      Մանաւանդ