Մատեան Ողբերգութեան. Գրիգոր Նարեկացի

այս փառքն ու պատիւը`

      Տրուած ձեռնադրութեամբ ստացածդ մարմնի.

      "Օծեց քեզ, Աստուած, քո Աստուածը

      Իւղով ուրախութեան":

      Ը

      Մարգարէի "Մեր հոգու շունչը" խօսքը,

      Տէր Քրիստոս,

      Որ իսկական օծեալ կոչումդ է,

      Որով կենդանութեան շունչ ներարկեցիր

      Լոյս բարերարութեամբդ` ի դէմս մեր.

      Մի երջանիկ իմաստուն խոստովանելի մարդասիրութեամբ

      Մէկին ասել է, թէ Տիրոջ օծեալի առջեւ վկայեց.

      Նորից աւետեց "Անգամ կոշիկ չվերցրի բոլոր մարմնեղէններից":

      Երգերի երգը սուրբ եկեղեցի հարսին գովելու համար

      Աստծոյ ցոյց տուած խորհուրդը լուսաբանում է

      Համեմատելով իւղեփողական գինու հետ`

      Զմուռսն առաքինութեան, առաջին իւղով հանդերձ,

      Եւ զմուռս ու կնդրուկ մաքուր վարքի`

      Ամէն տեսակ անուշաբոյր փոշիներով ու

      Իւղով շաղախած,

      Առաջ բերեց այնժամ ու աժմ եւս:

      Քրիստոս, երկնքի թագաւոր,

      Դանիելը կենսատու մահդ յստակ գուշակեց,

      Քեզ անուանադրեց գերազանց բառով,

      Եւ յորջորջեց քեզ օծեալ առաջնորդ.

      "Օծեալը կսպանուի վաթսունինը եօթներեակ յետոյ":

      Բարեքի որդի Ադովեան Զաքարիայի ճրագակիր աշտանակին

      Իւղի բարեբաշխութեամբ վառուող եօթնմասնեայ գնդերից

      Քո լրութեան մասին` յանուն մեր փրկութեան եւ օծութեան

      Նախապատմեցիր գերբնականօրէն:

      Ըստ հին օրէնքի գուշակելիս,

      Տաճարի մէջ, խորանի առջեւ

      Ամէնընտելութեամբ սովորոյթ էր մատուցելու

      Բաղարջաբլիթներ, իւղով խառնած շարմաղալիւր,

      Իւղով օծած մատաղ եզներ,

      Որ կոչւում են տիրոջական,

      Եւ որոշ հաւքեր` թաթախած Ճարպին ազգակից արեան մէջ:

      [Այդ ամէնը] սրա խորհրդի յայտնի նշան են,

      Որ յարմար են քեզ,

      Մեծ Աստծոյ Միածին ծնունդդ օրհնաբանեալ,

      Միայն դու ես օծուած նոր ու զարմանալի`

      Ինքնութեամբ, ամբողջ էութեամբ,

      Իսկապէս լրմամբ

      Եւ ամէն ինչով անպակասելի:

      Թ

      Եւ ի՞նչ կարիք կայ բազմապատկելու

      Անհասանելի այս մեծ խորհրդի զուգակշիռներ

      Եւ չճաշակել քեզ, ո՜վ քաղցրութիւն,

      Քեզնով իմանալ, թէ ինչ է իւղն այս,

      Որ մեղքի փայտից եկած տխրութիւնը

      Նրանով ես բուժում, զուարթացնում, ըստ Սաղմոսողին

      Կամ պարարումը, որով մոռանում ենք մահացու կերը,

      Կամ օծութիւնը, որով մոխիրի թշուառ տեսքը

      Սրա միջով պիտի փոխարկենք

      Յաւերժ խնդութեան պայծառութեանը:

      Եւ փրկուելով քո անուամբ, զօրութեան Հոգով

      Պիտի որդեգրուենք Հօրը:

      Եւ մարգարէի հոգեւոր ըղձականութիւնը,

      Եւ բաղձանքը ամենատենչ

      Իր ծերութիւնը պարուրուի ձէթով,

      Կամ գլխի կատարը օծանել իւղով:

      Հին խարդախութիւնը սաստիկ սուգի,

      Մահի ու կործանման,

      Կեանքի այս դեղով չկենագործուի`

      Պատսպարելով պիտ օժանդակես.

      Եւ ո՞րն է ճրագի լուսաւորելուն շնորհակալիքը,

      Եթէ ոչ մեղքի անհասութեան մէգի եւ կռապաշտութեան խաւարի մէջ

      Կերպակցելով միաւորեցիր ինձ հետ իբրեւ Էմմանուել:

      Եւ կամ ինչո՞ւ մարգարէն, որ աստուածաբանում է

      Սփոփիչ