Մատեան Ողբերգութեան. Գրիգոր Նարեկացի

եւ վերացայ ես, որ փոքր-ինչ ժամանակից յետոյ մահուան հողն եմ իջնելու.

      Գոռոզացայ եւ բարձրամտեցի ես, որ տէրն իսկ չեմ հոգուս գրաւական եղող շնչառութեանը:

      Ե

      Ամբարտաւանացայ՜ փոշիս շնչաւոր,

      Ամբարհաւաճեցի կաւս ձայնաւոր,

      Հպարտացայ հողս անգոսնելի,

      Դէպի վեր ելայ մոխիրս մերժելի,

      Բազուկ բարձրացրի` բաժակս փշրելի:

      Տարածուեցի առաւել, քան իբր վեհ,

      Եւ իբրեւ հետ մղուած` դարձեալ ինքս իմ մէջ ամփոփուեցի:

      Բարկութեան բոցով ցոլացա` տիղմս բանաւոր:

      Իբրեւ անմեռ մի` մեծամտեցի, ես, որ չորքոտանիների հետ մահից եմ կառչած:

      Այս կեանքի սիրոյն բացի գիրկս ես եւ դէմքիս փոխարէն քեզ թիկունք դարձրի.

      Մտքիս թեւերով մութ խորհուրդների միջից սլացայ.

      Անարատ հոգիս մարմնիս փափկութեամբ յաւէտ հիւծեցի.

      Զօրութիւնն իմ աջ կողմի տկարացրի,

      Իսկ ձախակողմիս ուժգնութիւն տալով` յաղթեցի նրան:

      Հոգածութիւնդ իսկ տեսայ ինձ համար, – որն այստեղ գրել անկարող եմ ես, ու չպատկառեցի.

      Զ

      Վայրի հաւքի պէս սլացայ դէպի սովորութիւնն իմ վաղեմի,

      Ինչպէս Ովսէէն Եփրեմի վերաբերեալ է ասել:

      Աղօթավայրում ես այս կենցաղի զբաղումներով շրջանակուեցի.

      Մտքիս երիվարը բանականութեան երասանակով ոտքի չհանեցի:

      Հին չարութիւնների վրայ ես ինքս նորերն ստեղծեցի,

      Եւ, ինչպէս Յոբն է ասում, անտանելի ծանր անուրներն ինձ վրայ ես ինքս ծանրացրի:

      Ինքս ինձ սփածանելի արի անկարկատելի, ըստ Երեմիայի.

      Եւ առակողի խօսքի համաձայն,

      Անունն անգրելի մի վիժուածի պէս` մարդահամարից ջնջուեցի,

      Եւ ըստ Եսայու` դաշտանաւորի զգեստի նման զազրելի դարձա:

      Որպէս թրծուած խեցեղէն աման` աննորոգելի կերպով փշրուեցի:

      Եդովմին ուղղած մարգարէական մեղադրանքների համաձայն, ե՛ս էլ

      Անօրէնութեան սատակիչ չորրորդ չափն իմ ինձ պատրաստեցի:

      Եւ սո՞ւտ կլինի, որ աւելացնեմ ես այդ բոլորին,

      Թէ Մողոքի դիւանուէր վրանն անգամ առայ ես` դժոխքը ժառանգելու համար:

      Երկնայինը լքած` ես ինքս էլ ձեւակերպեցի խայտառակ պատկերն Ռեփանի աստղի,

      Որն Իսրայէլից պաշտուեց Սինայում:

      Է

      Եւ արդ, քանզի զրկուեցի ես նախկին շնորհի համարձակութիւնից,

      Ելայ նրանից, հեռացայ դարձեալ եւ բաժանուեցի,

      Եւ անպատուաստելի կերպով կտրուեցի, -

      Ընդունի՛ր ինձ, Տէր, հոգուդ պատկերով կերպարանելով ինձ կրկին անգամ,

      Ինձ, որ անարժան եմ ապրելու իբրեւ մահապարտ եւ չարագործ,

      Իբրեւ ամօթահար ու ոտքի կոխան եղած բանսարկուի կողմից,

      Որպէս անբժշկելի մանրուած,

      Որպէս մահուան յատակը հասած,

      Որպէս գարշելի դարձած,

      Որպէս կոչումիդ խոտան համարուած,

      Որպէս միանգամայն կորստեան մատնուած,

      Որպէս դեգերեալ, որպէս վտարուած,

      Որպէս տարակուսեալ, որպէս թշուառացած,

      Որպէս վհատեալ, որպէս կործանուած,

      Որպէս խորտակուած, որպէս կոտրուած,

      Որպէս թախծոտուած, որպէս խիստ տրտմած,

      Որպէս թշնամանուած:

      Ը

      Իսկ նայելով վրաս, գթա՜ծ, մարդասէր, հզօր,

      Ինչպէս նաեւ աղերսական այս խօսքերիս`

      Ընդունիր ինձ