Մատեան Ողբերգութեան. Գրիգոր Նարեկացի

հիւանդացած:

      Իմ` չարագործի թոյնից գոյացած այտուցքներն անտես,

      Որդի՛ Աստծոյ,

      Քեզ միայն յատուկ քո կարողութեամբ առողջացրու դու գթասիրաբար:

      Զանազանակերպ եւ բազմատեսակ ախտերն մահացու,

      Որոնցից ամէն մէկն իր առանձին արդիւնքն ունի,

      Եւ որ ժանտամատ շառաւիղներով հաստատուած են մեր անօրէն մարմնի մեղկ անդաստանում,

      Ամենակալի քո ձեռքով թող որ կորզե՜ս արմատից,

      Դու, որ արորով` մեր հոգիների դաշտերն անոպայ մշակում ես միշտ,

      Որպէսզի կենաց քո խօսքը յաւէտ արդիւնաւորուի:

      ԺԱ

      Եւ քանզի ճարակող քաղցկեղի նման

      Յանցանքներիս վէրքն այս իմ բերած օրինակները գերազանցեց,

      Եւ ախտն ամբողջովին անդամներիս մէջ տարածուեց, -

      Չիք սպեղանի, ինչպէս Իսրայէլին, որ դրուի անչափ իմ խարանների վրայ,

      Ազդրերիս խարսխից մինչեւ ծայրն իմ անդամների կառուցուածքի`

      Չի մնացել մի տեղ լիովին առողջ եւ բժշկելի:

      Իսկ դու, ողորմա՜ծ, բարերար, օրհնեալ եւ երկայնամիտ թագաւոր անմահ,

      Լսիր վշտահար սրտիս խղճալի պաղատանքներն այս,

      Որ դառնահառաչ քեզ եմ ուղերձում իմ նեղութեան մէջ,

      Տէ՛ր ամենակալ:

      ԲԱՆ ԺԹ ՍՐՏԻ ԽՈՐՔԵՐԻՑ ԽՕՍՔ ԱՍՏԾՈՅ ՀԵՏ

      Ա

      Ով դու, բարի կեանքի յուսատու ամենահայեաց տեսողութիւն,

      Ուշք դիր ցաւագնած հոգուս հեծեծանքների բարձրաձայն աղաղակին,

      Անհա՜ս մեծութիւն, անուն ահաւոր, բարբառ կենդանի,

      Լուր ցանկալի, ճաշակ ախորժելի, կոչումն պաշտելի,

      Բարութիւն խոստովանելի, ազդումն խնկելի,

      Դաւանելի իսկութիւն, էութիւն փառատրելի, գոյութիւն օրհնաբանելի,

      Ո՜վ դու Տէր Յիսուս, Հօրդ հետ գովուած ու երկրպագուած

      Եւ սուրբ հոգուդ հետ բարձրացած ու հռչակուած,

      Որ մարմնացար մեզ պէս ու մեզ համար,

      Որպէսզի մեզ էլ անես քեզ համար ու քեզ նման,

      Լոյս ամենայնի, համակ ողորմած, հզօր երկնային:

      Եւ այժմ քայքայուած ու խորտակուած անօթն իմ հողեղէն

      Աստուածօրէն հրաշակերտելով, աղաչում եմ, գթա՛ծ, նորոգիր նորէն:

      Մեղքերով հնացած պատկերն իմ` քո ինձ տուած,

      Հալելով կրկին քուրաների մէջ խօսքիդ կայծակով`

      Պաղատում եմ քեզ, ձուլի՛ր վերստին:

      Հոգիս պահպանող մարմնիս խորանի շինուածքը խախտուած` հանգստարանը քո,

      Աղաչում եմ, ո՜վ բարերար, մաքրագործիր քեզ ի բնակութիւն:

      Իմ չար գործերի փոխարէն մի՛ հատուցիր նոյնը դու ինձ:

      Արբած եմ ես, բայց ոչ թէ գինով, ինչպէս մարգարէն է ասում.

      Թափիր հրամանով քո ազատարար, ամենակեցո՛յց,

      Մահուան բաժակիս թմրեցնող մրուրն անօրէնութեան,

      Որ բաժակդ ես չքամեմ վերջին օրը հատուցման:

      Բ

      Արդար ես դու իրաւունքիդ մէջ եւ յաղթող` քո դատաստանում.

      Թէ մատնես մահուան` ճշմարիտն արած կլինես.

      Թէ դատապարտես, այստեղից սկսելով կշտամբութիւնդ տանջողական` հատուցում է ճիշտ

      Թէ անդունդների խորքերը սուզես,

      Թէ կենդանութեան շարժումները դադարեցնես,

      Թէ զօրութիւնն իմ խօսքի ունայնացնես,

      Թէ պատուհաններն աչքերիս ստուերացնես,

      Թէ կեանքի ճաշակն ինձնից հետ առնես,

      Թէ ընդհանրական կերակրից ինձ զրկես,

      Թէ օրերիս երկարութիւնը կարճացնես,

      Թէ