SEMBOL AVCILARI. ALPER KARAAGAÇ

söylediği çok olası bir ihtimaldi. Fotoğrafçının yazdığı basit bir numarayı ipucu sanıp üstünde uğraşarak boşa zaman harcayabilirlerdi. Üçü de dudaklarını bükerek, “Evet, olabilir.” dediler Aslı’nın söylediği ihtimale cevap olarak.

      Nisa tatmin olmuşa benzemiyor, sayıları evirip çevirip bir sağına bir soluna bakıyordu. “Vazgeç…” dedi Aslı. “O sayıları bence fotoğrafı basan kişi yazmış.” Nisa hâlâ kafasını eğip fotoğrafın önüne arkasına bakıyordu. Kısa bir süre sonra gözleri parladı Nisa’nın. Fotoğrafı bırakıp masanın üstündeki dolmakalemi aldı ve hemen yanındaki beyaz kâğıtların üstüne aynı sayıları yazdı.

      “Buldum işte! Fotoğrafçı değil! Ali’nin dedesi yazmış bu rakamları.”

      “Nasıl emin olabiliyorsun bu kadar?”

      “Evet. El yazısını karşılaştırsan tamam da…”

      “Peki ya fotoğrafın arkasındaki yazının rengiyle bu dolmakalemin mürekkebi aynı renkse?”

      Nisa gibi diğer ikisinin de gözleri parlamıştı ama Aslı yine de temkinli tavrını elden bırakmak istemiyordu. Bu sayıları Ali’nin dedesi yazmış olsa bile sembollerle ne ilgisi olabilirdi? Kasadaki kilidin üstünde beş sembol bölümü vardı. Buldukları sayılar da yan yana konunca beş basamaklıydı ama aralarında boşluk vardı. Bir süre boyunca sayılara baktılar, topladılar, çıkardılar, çarptılar, böldüler ama yok… Sayılarla konunun hiçbir ilgisi yoktu.

      Çocuklar hâlâ ümitsizce odanın içinde dört dönüyor, karşılarına çıkabilecek başka bir ipucu arıyorlardı. Raflarda bulunan ilginç ve hatta hayatlarında daha önce hiç görmedikleri şeylere göz gezdirirken bazen de masanın başına geçiyor, kâğıdı kalemi alıp bir şeyler yazıp çiziyorlardı.

      Bir süre sonra gözleri açılmış bir şekilde, “Alfabe!” dedi Memo. Herkes Memo’ya baktı. “Alfabe?” diye sordu üçü birden. Kalemle kâğıdın önünde olduğunu gören Nisa’ya, “Alfabeyi yazar mısın?” diye sordu Memo. Üç beş saniye geçmeden, “Al bakalım. Yazdım.” dedi Nisa. Kâğıda baktılar, “Alfabe” yazıyordu. “Öyle değil Nisa! Alfabeyi baştan sona kadar yazar mısın lütfen?” diye sorusunu daha açıkça yineledi Memo. “Yok artık daha neler! O kadar uzun yazamayacağım.” dedi Nisa. “Üşenmiyorsan buyur sen yaz.”