van de Qumranieten zelf. De Qumran manuscripten bevatten verschillende versies van het Oude Testament boeken, met inbegrip van die niet samenvallen met de canonieke (Masoretische) Tekst. Veel teksten zijn identiek aan die welke als origineel dienden voor de Septuagint, de Koine vertaling van de Bijbel in het Grieks. Fragmenten van Ben-Sira, het boek Tobit, fragmenten van het boek van Henoch in het Hebreeuws en Aramees werden gevonden uit de apocriefen van het Oude Testament (daarvoor waren alleen fragmenten in het Grieks en vertalingen in de oude Slavische en Ethiopische talen bekend), «testamenten» van individuele patriarchen, enz. De werken van de Qumranieten zelf omvatten het Handvest van de Gemeenschap, de rol van de oorlog, de rol van hymnen, opmerkingen over profetieën, en een aantal anderen. Het Handvest behandelt de doelstellingen van de Gemeenschap, de volgorde van toelating van de leden, hun taken. Het idee van de strijd van het koninkrijk van licht en gerechtigheid met het koninkrijk van duisternis en kwaad wordt uitgevoerd. De rol van de oorlog toont de laatste strijd tussen hen. De commentaren ontcijferen de profetieën, die volgens de Qumranieten in de Bijbel staan, over het lot van hun gemeenschap. Het commentaar op Habakuk vermeldt de stichter van de Gemeenschap, de «leraar der gerechtigheid», die werd vervolgd door een «onheilige priester». Sommige onderzoekers hebben de neiging om de «leraar van gerechtigheid» te zien als een prototype van Jezus Christus, evenals andere leiders van de gemeenschap. De Qumranieten beleden het jodendom, maar erkenden het gezag van de hogepriesters niet, ze noemden hun gemeenschap de nieuwe vereniging (wat eenheid met God betekent), en zichzelf – «zonen van het licht», Ebionieten – «bedelaars», «simpletons». Zij geloofden dat de beslissende strijd van de «zonen van het licht» met de «zonen van de duisternis» zou komen – en het kwaad zou worden verslagen. In afwachting hiervan leefden de Qumranieten in een gesloten gemeenschap. Ze introduceerden de gemeenschap van goederen, gezamenlijk werk, veroordeelden slavernij. Om in de gemeenschap te komen, moest je door beproevingen gaan. Binnen de Gemeenschap werd een strikte discipline gehandhaafd: priesters stonden aan het hoofd: de «jongere» leden (die nog niet alle tests hadden doorstaan) gehoorzaamden de «ouderlingen». De Qumranieten maakten deel uit van de Essen-beweging. Essenen, Essenen, Essenen – een Joodse sekte, informatie over die is bewaard gebleven door de schrijvers van de 1e eeuw na Christus Josephus, Plinius de oudere, Philo van Alexandrië. De Essenen vormden gemeenschappen waarin in de regel geen privébezit was, slavernij werd veroordeeld, fysieke arbeid verplicht was en handel in een aantal gemeenschappen werd verboden. Plinius de oudere schreef dat de Essenen in afzondering leefden, er waren geen Vrouwen Onder hen, ze verwierpen vleselijke liefde, kenden geen geld («Natural History», V.17, 73). De gemeenschappen van Essen waren gesloten van aard, het was moeilijk om erin te komen. De Essenen namen actief deel aan de anti-Romeinse opstand in Judea in 66—73, waarvoor, volgens Josephus, de Romeinen de gevangen genomen Essenen onderwierpen aan wrede martelingen («de Joodse Oorlog», II, 8, 2—13). Leo Taxil in the Funny Bible (p. 404) stelt dat de Essenen, of Essenen, die in een commune woonden, tolerantie beleden. Ze namen verschillende Perzische overtuigingen aan. De meeste moderne geleerden beschouwen leden van de Qumran gemeenschap (Qumranieten) als Essenen. De Qumranitische gemeenschap werd vernietigd tijdens de opstand tegen de Romeinen. Hun ideologie had een zekere invloed op de vorming van het vroege christendom. In de 2e eeuw voor Christus – 2e eeuw na Christus waren er ook religieuze en politieke sekten van de Farizeeën en Sadduceeën in Judea. De Farizeeën (andere-Hebr. Perushim-gescheiden) waren een oude Joodse sekte die vertegenwoordigers van de middenlagen Verenigde. De Farizeeën drongen aan op strikte naleving van de voorschriften van het Jodendom, predikten de leer van het hiernamaals, namen vijandige posities in tegen de hellenistische cultuur en onderscheidden zich door opzichtige vroomheid. De sekte legde de fundamenten van de Talmoed en de synagoge. Ambrogio Donini in het boek «At the Origins of Christianity», p. 40, schrijft: «maar zelfs de oudste christelijke gemeenschappen van Palestina, – we moeten dit niet vergeten – bekend als Ebionieten („armen“), verschilden niet van hen (Farizeeën – Tichomirs). Ze hielden volledige rust op zaterdag, de dag gewijd aan Jahweh, en voerden de belangrijkste joodse plechtige riten uit in een volgorde die al verschilde van Jeruzalem en de christelijke kalender benaderde met zijn compromis tussen de maan-en zonnecycli. Zij gaven er de voorkeur aan zichzelf de ’zonen van Zadok’ te noemen, naar de grote bijbelse priester, met wie de Sadduceeën ook verbonden zijn. Sadduceeën (namens Zadok, de stichter van de dynastie van de hogepriesters van de tempel in Jeruzalem. De profeet Ezechiël kwam uit een adellijke priesterlijke familie van de Sadokids, uit een familie die in Jeruzalem zelf woonde en blijkbaar deel uitmaakte van de staf van de tempel in Jeruzalem. Misschien heeft Ezechiël zelf enige tijd priesterlijke taken verricht. In ieder geval, zoals blijkt uit zijn profetieën, was hij zich goed bewust van de tempelorden, de topografie van de tempel en wat er in de meest intieme kamers gebeurde, en probeerde hij het monopolierecht van de Sadokids te rechtvaardigen om de belangrijkste priesterlijke taken in de tempel uit te voeren, het recht dat de Sadokids zich toe – eigenden na de hervorming van Josia) – een oude Joodse sekte bestaande uit een priesterlijke aristocratie. De Sadduceeën verdedigden de posities van de slavenhoudende elite, met wie hun belangen verbonden waren. Ze erkenden de Thora en ontkenden de mondelinge traditie-de Talmoed. Jezus Christus was niet alleen verbonden met de» bedelaars, de armen " – de Ebionieten, en dus met de Essenen, maar hij was ook een Nazarener-Nazarener. De Nazarener, man of vrouw, mocht geen wijn en andere bedwelmende dranken drinken, zijn haar niet knippen, geen huis binnengaan waar een dood lichaam lag. Sommige Nazareners waren door hun ouders voor het leven aan God toegewijd. Jezus werd ook geassocieerd met de Parthen-Perzen, handelend onder de naam «engelen», die glanzende kleren en vleugels op hun rug droegen – de Perzische Faravahar. Daarom zijn er veel dingen in de activiteit van Jezus die in tegenspraak zijn met de canons van de Essenen (Ebionieten), de Nazareners, de Joden en het Parthisch-Perzische Zoroastrianisme. Bovendien was de echte vader van Jezus een Griek van Syrische afkomst die ontsnapte uit het Romeinse leger, een panter. In de persoon van Jezus Christus was er een soort protest in algemene zin, waarbij veel van de overtuigingen en wereldbeelden van die tijd samen handelden tegen het despotisme van de corrupte Jerusalem hiëracy en hun Romeinse meesters).
3 en uit gierigheid zullen zij u vangen met vleiende woorden; hun oordeel is al lang gereed, en hun verderf sluimert niet. (De» verkeerde" profeten en leraren zullen spoedig omkomen).
4 Want indien God de engelen, die gezondigd hadden, niet gespaard heeft, maar hen gebonden heeft met de banden der duisternis der hel, zo heeft hij hen overgeleverd aan het gericht tot straf; en de engelen hebben verkeerd gehandeld, hier is God, die de wereld geschapen heeft!).
5 en indien hij de eerste wereld niet spaarde, maar in acht zielen het geslacht van Noach, de prediker der gerechtigheid, bewaarde, toen hij de vloed bracht over de wereld der goddelozen; (verwijzingen naar de geschiedenis van het Oude Testament).
6 en indien de steden van Sodom en Gomorra, veroordeeld zijnde tot vernietiging, tot as geworden zijn, om een voorbeeld te zijn voor toekomstige goddelozen, (verwijzingen naar de geschiedenis van het Oude Testament).
7 Maar Hij verloste het rechtvaardige Lot, moe van de bekering tussen gewelddadig verdorven mensen (verwijzingen naar de geschiedenis van het Oude Testament).
8 (want deze rechtvaardige, die in het midden van hen woonde, werd dagelijks gepijnigd in een rechtvaardige ziel, ziende en horende wetteloze daden) – (verwijzingen naar de geschiedenis van het Oude Testament).
9 dan weet de Heer natuurlijk hoe hij de vromen van verzoeking moet verlossen en de wettelozen moet bewaren tot de dag des oordeels, tot straf. vanuit religieus oogpunt Weet God alles, ook de toekomst. En als hij het niet weet, dan is het niet God, maar manipulatieve priesters!).
10 en vooral degenen die de Smerige begeerten van het vlees volgen, de autoriteiten verachten, vrijmoedig zijn, eigenzinnig en niet bang zijn om de Hogere te belasteren (God zal iedereen straffen, maar alles in de wereld wordt gedaan volgens de wil van dezelfde god).
11 maar de engelen, die hen in kracht en kracht overtreffen, spreken geen smaadend oordeel over hen uit voor het aangezicht des Heren. (Veroordeling van de goddelozen, zondaars, er wordt beweerd dat de engelen, die de goddelozen in kracht en kracht overtreffen, «geen verwijtend oordeel over hen uitspreken voor het aangezicht van de Heer»).
12 zij zijn als stomme dieren die door de natuur worden geleid, geboren
