Koukonap. Johann Botha

staan julle nog en ginnegaap? Voertsek hier weg! Dis my mense hierdie!”

      Die situasie bedaar toe die polisiebakkie daar stilhou. Die twee manne van die SAP klim uit. Dries sien hulle dra albei ’n pistool in ’n bruin leerholster op die heup. “Toe, toe, toe,” sê sersant Du Preez gemoedelik. “Genoeg van die sports. Gaan nou maar huis toe. Gaan geniet nou maar die af dag verder sonder moleste.”

      Konstabel Bester speel stut vir Koukonap se rugbyspan. Hy is ’n blok van ’n kêrel wat blykbaar nie tyd mors met formaliteite nie. Hy gryp Adam Yzerbek aan die kraag en pluk hom uit Manie se knelgreep dat die bloedspoeg met ’n boog spat. “Al weer jy, Yzerbek?” Klap! “Altyd moeilikheid maak?” Klap! Hy boender hom sonder seremonie agter in die vangwa en slaan die deur toe.

      Dan doen die gereg die moeite om oom Manie se kant van die storie aan te hoor.

      “Nou ja, reg so,” sê die sersant. “’n Nag in die tjoekie sal hom goed doen.”

      “Gaan julle hom aankla?” vra oom Manie.

      “Nee wat. Ons hou hom sommer in die polisieselle en laat hom môre loop.”

      Dis ’n bedeesde Adam Yzerbek wat deur die vangwa se tralies loer wanneer die bakkie wegtrek. Dries oorweeg dit om met sy vinger ’n pistool te maak en “kabam” te sê, maar kry dit nie oor sy hart nie. Die kêrel lyk te verwese. Maar toe die bakkie om die draai gaan, kom ’n hees kreet deur die stofwolk na hulle aangesweef.

      “Aag fok julle almal!”

      Op pad terug huis toe sit Lenie agter in die Olds. Langs haar staan die leë mandjie. Sy kyk na buite sonder om te praat. Hulle ry in Vaal-Oranjelaan verby ’n uitgestrekte plat gebou op ’n groot oop stuk grond. Die hoofgebou het ’n saal met ’n staandak en twee vleuels wat saam ’n U vorm. Daar is ook ’n aantal losstaande kamers. Party is opslagkamers, asof die bouery nie by die behoefte bybly nie.

      “En dit?” vra Dries ongelowig.

      “Breipaal se skool.”

      “Dis dan groter as ons skool!”

      “Ja,” sê oom Manie. “Die mense is vrugbaar.”