“W … watter toorwoorde?” vra Heksie benoud.
“Jy moet mos weet,” sê Griet, maar Heksie staan net haar ken en vryf.
“Sê: ‘Totsiens, Griet’,” sê die perd en Heksie sê dit, maar niks gebeur nie.
“Maak gou, Heksie, die Gifappeltjies kom al hoe nader!” skreeu Blommie.
“O, Griet, dis klaar met ons!” huil Heksie, en daar is Griet skielik weg!
“Griet het verdwyn! Sien julle, Blommie?” lag Heksie. “Ek het weer getoor.”
“Levinia, kom klim nou in die motor, of wil jy hê die Gifappeltjies moet jou vang?”
Heksie sien Karel word nou kwaad en klim gou in die motor. Net toe die eerste Gifappeltjie by die motor kom, jaag Karel weg.
“Whê, julle kan ons nie vang nie!” skreeu Blommie vir die Gifappeltjie.
Toe hulle so ’n ent gery het, sê Heksie: “Haai, oe, ek is darem goed met toorwoorde, weet julle?”
Liewe Heksie en die donkie
Elke somer hou die kabouters van Blommeland ’n sportdag. Dan kom almal bymekaar en hardloop resies, kyk wie die hoogste en die verste kan spring, en daar’s glad ’n donkieresies ook.
Die oggend van die sportdag word Blommie Kabouter vroeg wakker. Hy spring uit die bed en was sy gesig. Toe trek hy sy groen klere aan en sit sy rooi mus op. Hy hardloop na Heksie se huis, want hulle gaan saam resies toe.
Heksie staan al op die stoep vir Blommie en wag. Sy het haar swart punthoed op en haar lang swart jas aan, maar in plaas van haar swart skoene, het sy ’n paar spierwit tekkies aan. “Kyk my nuwe tekkies, Blommie,” sê sy toe Blommie nader kom.
“Hoekom het jy sulke skoene aan, hè, Heksie?” vra Blommie.
“Dis om my vinniger te laat hardloop. Vandag wil ek ook een van die pryse wen. Ek wen nooit nie.” En Heksie skud haar kop só heen en weer dat haar hoed amper afval.
“Dis nie eintlik die skoene wat jou laat vinnig hardloop nie, Heksie. Jy kán vinnig hardloop of jy kan nié vinnig hardloop nie.”
Heksie skud weer haar kop. “Is nie, Blommie, jy sal sien ek sal vandag vinnig hardloop omdat ek my nuwe tekkies aanhet. Kyk hoe vinnig hardloop Karel Kat as hy tennis speel met sy tekkies aan.”
“Maar tennis is nie soos resies hardloop nie, Heksie,” sê Blommie moedeloos. “As jy vinnig wil hardloop, moet jy regte hardloopskoene hê. Dis daardie soort met die spykers in die sole. Die spykers maak dat jy goed vastrap in die grond.”
“O nee, jong, ek weet van daardie spykerskoene. Ek het met ons laaste resies sulkes gehad en toe ek wou hardloop, steek die spykers so diep in die grond, ek kon nie wegkom nie. Nee, ek sal maar met my tekkies hardloop. Die spykerskoene gebruik ek om my blombeddings mee te hark.”
Blommie wil nie meer stry nie, want dis al laat. En koning Rosekrans het gesê hulle moet vroeg op die oop stuk grond voor sy paleis wees.
Toe Blommie en Heksie by die sportveld aankom, is die meeste kabouters al daar. Dié wat gaan hardloop en hoogspring, staan in die middel van die veld, en dié wat kom kyk het, sit op bankies om die veld. Op die hoogste bank sit die koning.
Voor die resies begin, staan koning Rosekrans op. “Kabouters van Blommeland, voor ons begin met die verrigtinge, wil ek …”
“Wat’s dít, koning Roseboom!” vra Heksie skielik.
“Rosekrans, Heksie, sy naam is Rosekrans!” fluister Blommie bang.
“Ag … e … ek bedoel … Wat’s dít, koning Rosekrans?” vra Heksie weer.
“Wat is wat, Levinia?” Die koning noem altyd vir Heksie “Levinia” as hy kwaad is.
“Wat’s … ver … ver … daardie groot woord wat Koning gesê het.”
“O, jy bedoel verrigtinge?” vra die koning.
“Ja, Koning, ek weet nie van verrigtinge nie,” sê Heksie en trek haar hoed oor haar oë toe sy sien die ander lag vir haar.
“Verrigtinge, Levinia, is al die dinge wat vandag gaan gebeur. Ons gaan resies hardloop en hoogspring en donkies ry, dit alles is die verrigtinge,” sê die koning met sy slim stem.
“Haai, koning Rosedoring, agge ek bedoel Roseboom, ag ek bedoel Rose … Koning is darem slim,” sê Heksie vinnig.
“Ja, Levinia, en nou wil ek ook ’n kans hê om te praat, asseblief. Kabouters, voor ons begin met die verrigtinge, my diamantring het gisteraand uit my paleis verdwyn. Die kabouter wat dit vir my terugbring, kry ’n groot present. Nou toe, julle moet maar kyk of julle dit nie iewers kry nie.”
“Sê nou ’n Gifappeltjie het dit gesteel?” vra Heksie met groot oë.
“Ag, Heksie, jy en jou ewige Gifappeltjies. Hoe sal ’n Gifappeltjie nou in die paleis inkom?” vra Blommie. “Hulle kan nie eens in Blommeland inkom nie, ons wagte is te slim.”
Heksie wil nog stry, maar die groot kabouter wat die teken moet gee vir die resies om te begin, blaas sy fluitjie en roep: “Dié wat in die honderdtreeresies wil hardloop, moet nou kom!”
“Dis ons, Blommie, ons hardloop ook mos in die honderdvoetresies,” sê Heksie en trek Blommie aan sy mou na die plek waar hulle bymekaar moet kom.
Uiteindelik is almal by die wegspringplek.
Toe al die kabouters wat om die veld sit vir Heksie met haar nuwe tekkies sien, skreeu hulle: “Jy moet vinnig hardloop, Heksie, jy moet wen!”
Heksie kry so skaam, sy steek haar vinger in haar mond en skop met haar nuwe tekkie teen ’n graspol.
“Toe, Heksie, staan reg, julle moet nou hardloop,” sê die groot kabouter.
Toe hulle mooi in ’n ry staan, sê die kabouter: “Ek sal tot drie tel, so: Een, twee, drie! En as ek sê drie, moet julle wegspring. Goed dan, EEN, TWEE …”
Maar voor hy DRIE kan sê, spring Heksie weg en hardloop dat jy net tekkiesole sien. Die groot kabouter blaas hard op sy fluitjie. “Heksie, kom terug! Jy het te gou weggespring!”
Heksie gaan staan eers en kom dan stadig terug, met haar hoed oor haar oë, want sy is skaam.
“Jy moet wag tot ek DRIE tel,” sê die kabouter kwaai.
“Ja, maar jy tel te stadig,” sê Heksie en gaan staan weer in die ry.
Die kabouter tel weer en dié keer spring almal mooi gelyk weg. Heksie hardloop dat haar jas so waai en almal skreeu: “Heksie! Heksie gaan wen!”
Maar skielik gaan sy staan. Of liewer, sy gaan sit so skielik dat twee kabouters agter haar bo-oor haar val.
“Haai, julle moet darem kyk waar julle hardloop,” sê Heksie kwaai en toe skreeu sy vir dié wat nog hardloop: “Haai, julle moet vir my wag! My tekkie het losgekom! Ek maak dit net gou vas.” Maar hulle luister nie en hardloop tot by die wenpaal. Blommie is eerste daar!
Die kabouters klap hande vir Blommie, maar Heksie is sommer baie vies. “Dis nie reg nie, julle het nie eens vir my gewag nie.”
“Maar Heksie,” sê Blommie, “jy hou mos nie sommerso in die middel van ’n resies op met hardloop nie. En kyk hoe het jy die ander kabouters laat val.”
“Dis omdat hulle nie gekyk het nie. En kan ek miskien hardloop as my tekkierieme los is, hè?” vra Heksie.