Kroniki Nicci. Terry Goodkind

walczyłem u waszego boku podczas rebelii. Uciekłem z areny i pomogłem zapobiec rozlewowi krwi na piramidzie.

      – A czego chcesz od Orona? – burknął jeden z mężczyzn.

      – Przyszedłeś, żeby go zabić? – zapytał z nadzieją w głosie inny. – Jeśli tak, to ci pomożemy.

      – Nie, nie przyszedłem go zabić. To potężny czarownik. – Bannon nie dowierzał własnym uszom. – Ildakar będzie potrzebować jego daru do walki z generałem Utrosem. – Popatrzył na nich chmurnie. – I waszej pomocy też będziemy potrzebować. Każdy powinien walczyć w obronie miasta.

      – Już oddaliśmy Ildakarowi, co trzeba – stwierdził mężczyzna na kanapie, kładąc stopy na delikatnej tkaninie. – Teraz czas, żeby miasto się nam odwdzięczyło.

      Bannon nie miał ochoty ciągnąć tej sprzeczki.

      – Chciałem tylko porozmawiać z synem Orona, Brockiem.

      Niewolnik na kanapie wskazał w głąb siedziby.

      – Są gdzieś tam w budynkach dla zwierząt. Ponieważ wielu niewolników odmawia skórowania, Oron musi to robić sam.

      Niewolnik w fotelu zarechotał.

      – Pora, żeby też sobie pobrudził ręce krwią. Kazał Brockowi i temu drugiemu chłopakowi, Jedowi, zakasać rękawy. Skoro się tam wybierasz, to uważaj, bo i ciebie zmusi do roboty. Skóry same o siebie nie zadbają, a jest sporo do zrobienia, bo inaczej zwierzaki padną pod ciężarem własnego futra.

      – Bbbędę to mieć na uwadze. – Bannon z trudem przełknął ślinę. Słodka Matko Morza.