Ο Μαρρόν είχε ανοίξει διάπλατα μάτια και στόμα, εμβρόντητος.
Μετά από λίγο, όμως, κοιτάζοντας την κόκκινη μάζα, πρόσεξε κάτι.
Πλησίασε, για να παρατηρήσει καλύτερα.
Κάτι υπήρχε, μέσα στον πολτό.
Πήρε μία λαβίδα και με εξαιρετική προσοχή τη βύθισε μέσα στη μάζα.
Δίστασε για λίγο, αλλά μετά έκλεισε τις άκρες του εργαλείου πάνω από ένα στερεό κομμάτι.
Με μεγάλη προσοχή ξαναέβγαλε τη λαβίδα και έβαλε στον πάγκο το δείγμα που πήρε.
Οι άλλοι ακολουθούσαν τις κινήσεις του σαν υπνωτισμένοι, εκτός από τον Ντρου που ήταν ακόμη γονατισμένος και ταραγμένος.
Ο Μαρρόν εξέτασε το αντικείμενο για λίγο, μετά πήρε ένα μικρό δοχείο και το γέμισε με νερό από τη διπλανή βρύση.
Ξαναπήρε το δείγμα με τη λαβίδα και το βύθισε στο νερό, κρατώντας το. Το κούνησε μερικές φορές για να το καθαρίσει και το νερό στο δοχείο έγινε κόκκινο.
Σήκωσε αργά τη λαβίδα, εμφανίζοντας το καθαρό δείγμα.
Ένα χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπό του κι έβγαλε μία ηχηρή ανάσα ανακούφισης. <Καθηγητά>, φώναξε, <Καθηγητά, Ντρου…>
Ο Ντρου κούνησε το κεφάλι του, σαν να μην ήθελε να ξέρει.
<Καθηγητά>, φώναξε πάλι ο Μαρρόν, <Είναι όλα εντάξει, Καθηγητά. Ελάτε να δείτε>.
Ο Ντρου σηκώθηκε με κόπο, απρόθυμα και διστακτικός στο να πλησιάσει στον πάγκο.
Αυτό που είδε τον άφησε άναυδο.
Ο Μαρρόν κρατούσε στη λαβίδα ένα κομμάτι κόκκινου πλαστικού, στο οποίο ήταν πιασμένη μία τυπωμένη ετικέτα.
<Αυτό είναι η σάλτσα τομάτας που βάζω πάντα στην μπριζόλα μου>, εξήγησε ο φοιτητής. <Το εστιατόριο του Πανεπιστημίου την αγοράζει απευθείας από Ιταλία, από έναν μικροπαραγωγό και τη φυλά σε ένα έναν ψυκτικό θάλαμο, περίπου 20 μέτρα ανατολικά από εδώ>.
<Ξέρετε ότι είναι πολύ ωραία;>, κατέληξε ο Μαρρόν. <Είναι αρωματισμένη με ρίγανη, που είναι το αγαπημένο μου καρύκευμα>.
Κεφάλαιο XII
Η Μαόκο επέστρεφε στο διαμέρισμά της, περπατώντας στους δρόμους του Πανεπιστημίου με τον απαλό φωτισμό από τα βικτωριανού τύπου φώτα. Ο βραδινός αέρας ήταν δυνατός και αναζωογονητικός, μετά από μία μέρα σαν κι εκείνη.
Ήταν πάρα πολύ κουρασμένη αλλά, ταυτόχρονα, ενθουσιασμένη από τα αποτελέσματα που πήραν.
Απίστευτο ότι μέσα σε μία μέρα μπόρεσαν να κατασκευάσουν ένα δεύτερο Μηχάνημα, που λειτουργούσε, και να πάρουν, επιπλέον, μία πρόχειρη θεωρία του φαινομένου. Ο Ντρου είχε επιλέξει σωστά την ομάδα του και η συνένωσή αυτών των διανοιών είχε παράγει ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα.
Ήταν ευτυχισμένη που ο Κομπαγιάσι την είχε φέρει μαζί του. Ήξερε ότι είχε συμμετάσχει επάξια στην έρευνα κι αυτό τη γέμιζε περηφάνια. Τελικά, κατάφερε να μετρήσει το gap του πλέγματος ιονισμού με μόνο 0,1 μίκρον σφάλματος, τιμή εξαιρετικά μειωμένη, δεδομένου ότι είχε χρησιμοποιήσει ένα μικρόμετρο με ανάλυση ενός μίκρον..
Έφτασε μπροστά στην πόρτα της, σε εκείνη την αρκετά απομονωμένη πτέρυγα του συγκροτήματος. Έκανε το πρώτο βήμα προς τα μέσα, όταν ένα γρήγορο βάδισμα την έκανε να γυρίσει ξαφνικά.
Από το σκοτάδι, ξεπρόβαλε