ΑΓΓΕΛΙΑ.
ΣΥΝΤΟΜΟΣ ΑΦΗΓΗΣΙΣ
ΤΟΥ ΒΙΟΥ
ΤΟΥ
Ι. ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΟΥ
Προ πολλού αφιερωθείς αποκλειστικώς εις τας μελέτας της πατρίου ιστορίας και κυρίως εις τας βιογραφίας των διαπρεπών Κερκυραίων, συνέγραψα και την βιογραφίαν του διαπρεπούς ημών συμπολίτου Ιωάννου Καποδιστρίου. Εκ του ογκώδους τούτου πονήματος έκρινα δέον ν' απανθίσω μικράν αφήγησιν περί της πολιτείας του ανδρός, ίνα δημοσιεύσω αυτήν, υπό τον ανωτέρω τίτλον, κατά την τελετήν των αποκαλυπτηρίων του ανδριάντος αυτού. Τούτο δε έπραξα όπως καταστήσω, ως εν μικρογραφία, γνωστόν τον βίον του Κυβερνήτου εις τους πολλούς, τους στερουμένους τοιούτου αναγνώσματος.
Το περί ου ο λόγος πονημάτιον αποτελεσθησόμενον εκ τριών περίπου τυπογραφικών φύλλων θέλει τιμάται Λεπ. Πεντήκοντα.
Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ
Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ ανήκει εις αρχαίαν Κερκυραϊκήν οικογένειαν αποκατασταθείσαν εις Κέρκυραν εις τα τέλη του 14ου αιώνος. Η οικογένειά του εγράφη μεταξύ των οικογενειών αι οποίαι είχον δικαίωμα ψήφου εις τα πράγματα της πατρίδος κατά το 1477. Ο τρίπαππος του Ιωάννου Βιάρος κατά το έτος 1689 ένεκα εκδουλεύσεών του προς Κάρολον Εμμανουήλ Δούκα της Σαβόιας και επίτιτλον Βασιλέα της Κύπρου, ετιμήθη παρ' αυτού με τον κληρονομικόν τίτλον του Κόμητος ον ύστερον ανεγνώρισαν εις τους απογόνους εκείνου οι Ενετοί και η Αγγλοϊόνιος Κυβέρνησις. Ο πατήρ του ωνομάζετο Αντώνιος Μαρίας· ήτο δε είς εκ των καλλιτέρων νομολόγων της πατρίδος του, και ένεκα της παιδείας του και του αγνού πατριωτισμού του υπηρετών την πατρίδα του ανυψώθη εις τα υψηλώτερα αυτής αξιώματα. Η Τουρκική Αυτοκρατορική αυλή τον εγνώρισεν εκ του πλησίον και έλαβε παρά ταύτης πλείστας τιμάς. Ο δε αυτοκράτωρ Παύλος της Ρωσσίας τον ετίμησε διά του παρασήμου του Αγίου Ιωάννου της Ιερουσαλήμ. Ο Αντώνιος Μαρίας ούτος, νυμφευθείς την Αδαμαντίνην κόρην του Κόμητος Χριστοπούλου Γονέμη εγέννησεν αυτής 5 τέκνα, των οποίων ο δευτερότοκος ήτο ο Ιωάννης, ο είτα Κυβερνήτης της Ελλάδος, όστις, συμφώνως προς το βαπτιστικόν του, το οποίον υπάρχει γεγραμμένον εις τα βιβλία της εκκλησίας Αντιβουνιωτίσσης, ότε εβαπτίσθη, τη 11 Φεβρουαρίου 1776, ήτο δώδεκα ημερών. Αφού ηυξήθη η ηλικία του εσπούδασε πρώτον εις τα κοινά σχολεία της πατρίδος του, άτινα διετήρουν ιδίως τινές Ιερείς κατά την εποχήν εκείνην. Δέκα δε και επτά ετών γενόμενος (τω 1794), μετέβη εις το Πανεπιστήμιον του Παταυίου της Ιταλίας, ίνα σπουδάση εκεί την Ιατρικήν. Κατά δε τα τέλη του έτους 1797 τελειώσας τας σπουδάς του επέστρεψεν εις την πατρίδα με το δίπλωμα της Ιατρικής, αφού προηγουμένως μεταβάς εις διαφόρους πόλεις της Ιταλίας, επεσκέφθη τα διάφορα Νοσοκομεία. Κατά το έτος 1797 η Κέρκυρα ήτον εις δεινάς μεταπολευτικάς περιπλοκάς, διότι οι Δημοκρατικοί Γάλλοι πολεμώντες την Ενετικήν Αριστοκρατίαν, έθηκαν τέρμα εις την ύπαρξιν αυτής, και κυριεύσαντες την Ενετίαν και τας κτήσεις αυτής, ήλθον κατά συνέπειαν εις τας έξ νήσους και εις την Κέρκυραν όπου πανταχού έγιναν αίτιοι πολλών κακών, θέλοντες διά του πυρός και του σιδήρου να υποτάξωσι και αναγκάσωσι πάντας, μάλιστα δε τους Αριστοκρατικούς, οίτινες επί Ενετοκρατίας είχον προνόμια, να παραδεχθώσι τας αρχάς των. Τότε ανηρπάγησαν περιουσίαι, εφυλακίσθησαν αδίκως έντιμοι πολίται, κατεγυμνώθησαν ναοί και μοναστήρια, εφονεύθησαν αθώοι άνθρωποι και άλλα δεινά ηκολούθησαν, τα οποία διηγείται η πάτριος Ιστορία. Μετά των φυλακισθέντων εις τα κάτεργα, ήτο και ο πατήρ του Ιωάννου Καποδιστρίου επί προφάσει, ότι με άλλους αντέπραττε κρυφίως εις τους Γάλλους. Αφού παρήλθον δύο έτη από τον ερχομόν των Γάλλων (1799), συμμαχήσασαι αι δύο δυνάμεις Ρωσσία και Τουρκία επολέμησαν τους Γάλλους και εκδιώξασαι τούτους από τας έξ νήσους, έλαβον αυτάς εις την κυριαρχίαν των ως προστάται. Η δε Κέρκυρα, επειδή οι εις αυτήν Γάλλοι δεν υπεχώρησαν αλλ' επί τέσσαρας σχεδόν μήνας εναντιούντο, πολιορκηθείσα ηναγκάσθη τέλος, ένεκα ελλείψεως τροφών, να παραδοθή εις τους συμμάχους Ρωσσο-τούρκους. Αρχηγός των στρατιών των δύο συμμάχων δυνάμεων ήσαν, ο Ρώσσος Ναύαρχος Ουζακώφ και ο Τούρκος Ναύαρχος Κατήρ Μπέης, έκαστος των οποίων αξιών να εξουσιάση μόνος την Κέρκυραν, υπέθαλπε μεταξύ των κατοίκων αυτής τα σπέρματα πολιτικής διχονοίας ως προς τον τρόπον της κυβερνήσεως των νήσων. Από κοινού δε μετά των κατοίκων έθηκαν πολιτικήν ύπαρξιν εις τας νήσους ορίσασαι δημοκρατικήν κυβέρνησιν. Και οι μεν Τούρκοι, τηρήσαντες μόνον την επί ψιλώ ονόματι κυριαρχίαν1 αμφότεροι δε την προστασίαν των επτά νήσων, επρόσεξαν εις άλλας επιχειρήσεις και αναχωρήσαντες εγκατέλειψαν ναι μεν ελευθέρας τας νήσους, αλλ' εις πλήρη διοικητικήν αναρχίαν και άνευ των μέσων προς συντήρησιν της ελευθερίας των. Κατά την εποχήν ταύτην ο Καποδίστριας ήρχισε να μετέρχηται με πολλήν επιτυχίαν την επιστήμην του. Μετ' ολίγον δε από τον ερχομόν του Κατήρ-Μπεη, διωρίσθη παρά τούτου Έφορος του Τουρκικού Στρατιωτικού Νοσοκομείου επί μισθώ όστις προσελαμβάνετο εκ των εγχωρίων χρημάτων (1799).
Μετά τριετή παρέλευσιν πολιτικής αστασίας, η Ρωσσία ενδιαφερθείσα υπέρ του κλυδωνιζομένου μικρού τούτου σκάφους, απέστειλε πληρεξούσιον τον Ζακύνθιον Κόμητα Γ. Μοτζενίγου μετά Ρωσσικού στρατού, διά να οργανώση και φέρη εις τάξιν και ασφάλειαν αυτό.
Κατά τον