Ən ağır əzaba öyrəncəliydim,
Belə mat qalmadım mən ömrüm boyu.
Tanrı qismətitək gələn azarı
Duyurdum, bilirdim olacaqları.
Ancaq gözləmirdim belə qübarı,
Belə mat qalmadım mən ömrüm boyu.
BİLİNMİR
İndiki əhvalım372 dünənki deyil,
Sabah373 olmayacaq bugünkü halım.
O rahat həyatım həmənki374 deyil,
Hər gün bir ovqata375 düşür əhvalım.
Gah ulduz olmusan, gah su pərisi,
Gah işıq yaymısan, gah daş atmısan.
Dərdi də vermisən, səadəti də,
Həm bahar, həm də ki qış yaşatmısan.
Özün də min haldan hala düşmüsən,
Sevincdən uçmusan, dərddə bişmisən.
Dünyanın gərdişin376 qarışdırmısan
Düz yolun, vərdişin377 qarışdırmısan.
Bilinmir kim udub378, kim itiribdi,
Kim kimin ömrünü dəyişdiribdi?…
YAZA-YAZA
Əzabın, sitəmin içində azdım,
Gah kəfən geyindim, gah qəbir qazdım.
Bilsəydim, əvvəldən heç başlamazdım,
Öldüm yaza-yaza bu şeirləri.
Daşıdım əlimlə baş daşlarımı,
Başladım yenidən savaşlarımı.
Hər gün neçə dəfə göz yaşlarımı,
Sildim yaza-yaza bu şeirləri.
Günəşim yox olar, işığım sönər,
Hər sözün kədərə, qəhərə dönər.
Sənsiz yaşamağım zəhərə dönər,
Bildim yaza-yaza bu şeirləri.
ÜZÜNƏ QURBAN
Ötən hər sirli gecənə,
Gələn gündüzünə qurban.
Kədərlənən baxışına,
Gülən gül üzünə qurban.
Əsən qara tellərinə,
Nur yayan ağ əllərinə.
Doğru deyən dillərinə,
Hər yalan sözünə qurban.
Gah müdriksən379, gah uşaqsan,
Həm günahkar, həm də haqsan.
Ayrılmaram hardan380 baxsam,
Qurban, hər üzünə qurban!
BÖYÜDÜN MÜ…
Mənim yaşım yüzə çatdı381,
Körpəm382, bəs sən böyüdün mü?
Bu kədərdən, bu əzabdan,
Dərddən-qəmdən böyüdün mü?
İçindən keçən sızıltı
Günlərini ay etdi mi?
Dəstə-dəstə yağan yağış
Bulağını383 çay etdi mi?
Bu ağrını ki adladıq,
Sən bu işə asan384 demə.
Yaşın neçə385 olar indi? –
Gəl bu dəfə yalan demə,
Körpəm, heç sən böyüdünmü?
İŞIQ GÖRÜNÜR
Bu köhnə dünyada təzə qəm gördüm,
Keçdim ən keçilməz toranlığından386.
Min sitəm daşıdım, yüz əzab dərdim387,
Sıyrıldım bu yolun qaranlığından –
Tunelin sonunda işıq görünür.
Seyrəlir beynimdə ağrı yerləri,
Köhnə dərdlərimdən qoparır məni.
Hansı planetə388, hansı zamana,
Bilmirəm heç hara389 aparır390 məni –
Tunelin sonunda işıq görünür.
Bilirəm, bu əzab bir gün bitəcək,
Bilirəm, yaddaşı391 təmiz çıxacam.
Bir onu bilmirəm, bu doğanaqdan392
Səninlə çıxacam, sənsiz çıxacam? -
Tunelin sonunda işıq görünür.
HӘMİŞӘ… 393
Sən məndən həmişə sirr saxlayacaq,
Həmişə nəyisə gizlədəcəksən.
Dilimə gəlməyən suallarımı
Baxıb gözlərimdən hiss edəcəksən.
Həmişə şübhələr didəcək məni,
Həmişə təlaşda yaşayacaqsan.
Cavabsız suallar güdəcək məni,
Sən günah səbəti daşıyacaqsan.
Bir gün bu halımız əzəcək bizi,
Bir gün bezəcəyik, yorulacağıq.
Bir gün çatacağıq yolayrıcına,
Hərəmiz394 bir yana burulacağıq.
Bir də görəcəyəm, dayanıb zaman,
Bir də görəcəksən, tənhasan395, təksən.
Sən məndən həmişə sirr saxlayacaq,