Альберт. Ә-ә? Шушы җенме?
Гарәфи. Һәй, юып җиффәрсәң, менә дигән әле ул!
Гайсә. Соң нишлик инде без, алайса?
Гарәфи. Әллә кайчан шулай диләр аны. Мине тыңласагыз, бар да шәп булыр.
Рәсүл керә. Ул, борынгы греклар кебек, өстенә материя генә элгән.
Рәсүл. Ботка пеште, рәхим итегез.
Гарәфи. Шулай, егетләр. Ботка да пеште, сез дә пештегез, шуңа күрә дә шушында бергәләп яши башларбыз. Ур-ра!.. Тормыш дәвам итә. (Кисәк туктап калып.) Ш-ш-ш, соңгы бер җыр…
Шәhәр чыгып уңга киттек, әй егетләр,
Сагындык сине калабыз, валлаhи менә.
Шундый асыл егетләр без, апаем ла,
Ике аккош очып бара шул вакытта… Их!
Кая барма, кая карама,
Бездәйне чәчеп үстермиләр.
Булсын, әйдә, берәр рифма да –
Чит илләрдә лә үз күрмиләр.
Җыр бетә. Гарәфи артистлар белән таныштырырга тотына.
Гарәфи. Хөрмәтле тамашачылар! Рөхсәт итегез, сезне артистларыбыз белән таныштырып китәргә! Безнең спектаклебез тәмам, тагын килегез, рәхим итегез!
Арткы пәрдә төшә. Төрле яктан сәхнәгә кешеләр чыга, гомуми премьера белән тәбрикләү башлана:
– Премьера белән!
– Гениально!
– Браво, бис!
– Афәрин!
Ут сүнә дә акрын гына грим бүлмәсендә кабына. Бер өстәлгә ниләрдер әзерләнеп каплап куелган. Бүлмәгә, чишенә-чишенә, Гайсә килеп керә. Ул, бер җиңен асылындырган килеш, ашыга-ашыга, өстәлне ачып карый. Бер шешәне алып ачмакчы була да, ишек артында шау-шу ишеткәч, тиз генә кире куя. Бүлмәгә Хәсән үтә.
Хәсән. Ну, Гайсә, ну, молодцы! (Аны кочаклап котлый.) Премьера белән сине! Булдырдыгыз! Шаккатырдыгыз халыкны! Миннән күптин-күп, чуктин-чук рәхмәт. Беләсеңме, иң мөhиме синнән торды. Әгәр син шулай алып бармасаң…
Гайсә. Ничек инде, синең өчен… Мин тотынгач, понимаешь ли…
Хәсән. Алла боерса, әле без синең белән, ә?! Әле минем планнар зурдан. Әле минем сиңа…
Гайсә (өстәлгә күрсәтеп). Алайса, шуның өчен…
Хәсән. Йә, янма инде, тукта инде, җыелсыннар. Беләсең бит, мин вакланып тормыйм. Бөтенесе дә булса күңеллерәк, хакмы?
Гайсә (күңелсез генә). Хак, хак…
Хәсән. Ә калганнар кая соң әле?
Гайсә. Бер-берсен котлап туя алмый торганнардыр.
Хәсән. Алай димә. Начар түгел бит. Бәйрәм бит…
Гайсә. Бәйрәм дә…
Хәсән. Хәер, хатын-кызлар, главалар кунак бүлмәсенә җыелырга булдылар. Аңлыйсыңмы, чит ил кунаклары да бар, ди, бүтәннәр дә… яхшы түгел, диләр…
Гайсә. Соң, әлбәттә, әлбәттә… Әгәр…
Хәсән. Түз инде… Беләсеңме, сиңа гына әйтәм. (Колагына.) Минем тагын моннан да кызык бер әсәр бар…
Гайсә. Кит әле, кай арада өлгерәсең син?
Хәсән. Һәй, килсә, ташып килә ул миңа. Менә кул, бармаклар язып өлгерә алмый.
Гайсә (шешәгә тотынып). Соң, моның өчен…
Хәсән. Уйлавымча, син мине яклап эндәшерсең инде. (Шешәне, алып, кире куя.) Әйдәп баручы актёр син хәзер… Сүзең үтә…
Гайсә. Ни диим, уйларбыз… (Шешәне тартып алып сала да эчеп җибәрә.)
Хәсән. Алайса, мин сине күздә тотачакмын, име?..
Гайсә.