Гайшә. Туктале, әткәй, син мине җансыз димәкче буласыңмы? Без акчабызга җан сатып алырга тиешме? То есть, әй юк ла, сатып ала алмыйбыз, кәнишне, безнең бит акча юк.
Хәким. Юк инде, алай димим. Бары бөтен булганыгыз белән уртаклашып, ярдәмләшеп яшәгез. Чын кардәшләр булып. Соңыннан соң була ул.
Хафиз. Син соңардыңмыни?
Хәким. Соңардым шул…
Валера. И твои сбережения тоже сюда, и «Волгу»?
Хәким. Әй балалар, сбережениедә генәмени хикмәт?
Ногман. Шулай да керәме?
Хәким. Керер, ник кермәсен.
Гөлсем. Атагызга hәм аның хезмәтенә кагылмагыз! Тынычлыкта калдырыгыз олы кешене. Оялмыйлар да…
Гайшә. Хезмәте… Yзеңә потламакчы буласың барысын да?
Сәкинә. Гайшә! Әни! Тәртип кирәк, культура! Консенсус…
Гөлсем. Соң, кызым, атагыз исән бит әле, тагын бүлешә башладыгыз.
Гайшә. Ачка үлә күрмәгез тагын. Мескеннәр.
Хафиз. Менә нәрсә: әти дөрес сүз башлады. Тигезләргә кирәк дөньяны. Мәгәр әгәр дә мин теләгәнне ала алсам, бер дигән дөнья корып җибәрер идем. Кызың да бәхетле булыр иде.
Хәким. Күпме инде ул, сине бәхетле итә торган сумма?
Хафиз. Күп түгел, шул бер 40 мең җитә безгә.
Валера. Охо!..
Гайшә. Син нәрсә? Ычкына башладың мәллә? Безне коры калдырмакчы буласыңмы?
Сәкинә. Җәмәгать, шауламагыз, тәртип…
Ногман. Туганнар, сөйләшкән идек бит: 50 мең чамасы алсам, мин аны эшкә кертәм, ул безгә файда китерәчәк дип. Шулай хәл итик әле без.
Хафиз. Син, «кооп», бик остарма әле, яме? 50 мең бирсәгез, имеш. 50 мең кулга керсә, мин аны үзем дә бик hәйбәтләп эшкә кертәм.
Гайшә. Син нәрсә Ногманның бугазын буасың? Нигә дип әти сиңа кырык мең бирергә тиеш әле, милиция булганың өченме?
Хафиз. Шуның өчен булса да… Менә монда кычкырышып, эчеп, бәйрәм итеп утырасыз, ә кем сезнең тынычлыгыгызны саклый? Кем сезне хулиганнардан яклап кала? Кем сезнең өчен гомерен дә жәлләми?
Валера. Не смеши, Хафиз. Будь мужиком, все знают, как вы защищаете…
Хафиз. Син кагыласы булма…
Ногман. Кай арада кырык меңгә күтәрелде әле ул?
Хафиз. Нәрсә, сиңа ярый, безгә ярамый? Сез болай да бай…
Валера. Про другое не знаю. Батя, как с «Волгой» поступишь? Не забудь, я твой главный механик.
Хәким. Туктагыз әле, балалар, мин исән бит әле.
Гөлсем. Ояла да белмисез инде, атагыз сезнең өчен үлеп тора.
Хафиз. Ничек? Бу синең, чыннан да, шаяру гына булдымыни?
Гайшә. Безне шул хәерчелектә калдырасыңмы?
Валера. Как же я без «Волги» проживу, не представляю.
Рәшидә. Шашмагыз инде, исерешеп беттегез.
Сәкинә. Юк, әти, син дөреслек белән бар, тигез итеп бүл дә бир. Тавыш та чыкмас. Дөрес булыр.
Гөлсем. Нишлисез, балалар? Атагызны көпә-көндез талыйсыз түгелме?
Гайшә. Юк инде, әни, син үзең башлап җибәрдең дә, хәзер без гаеплеме? Эткә сөяк күрсәтмәскә иде аны, хәзер тыеп кара әнә.
Сәкинә. Тәртип, җәмәгать, культурно гына…
Ногман. Туктагыз әле, туганнар. Менә мин нәрсә