Альберт. Шәп әйттең, моның өчен күтәрми булмас.
Гарәфи. Сөйлисең бармы? (Гайсәгә.) Син ник дәшмисең?
Гайсә. Искиткеч. Әйдәгез шуның өчен…
Хәсән. Тә-ә-әк, тагын кемгә сүз бирик?
Альберт. Yзем әйтим әле.
Гарәфи. Тукта әле, менә Гайсә әйтсен әле, син соңрак.
Хәсән. Әйе, әйе. Йә Гайсә, дускай?
Гайсә. Ни диим… Ну, әйбәт кенә спектакль эшләдек… Киләчәктә дә шулай уңышлы гына эшләргә язсын… Ну, халык яратсын диикме инде шунда… Ну, әйдәгез, булмаса…
Альберт. Юк, болай гына ярамый. Yзем өстим әле. (Пауза.) Менә без гел уйнарга язсын да тегеләй-болай дибез. Менә мин ни дим: уйнарга да язсын, күрсеннәр дә, кадерне дә белә башласыннар. Инде театрны җигелеп диярлек тартабыз, шулай булгач, исемен дә бирсеннәр, акчасын да арттырып торсыннар. Һәм, гомумән, театр ул, егетләр, киләчәктә безнең кулга каласы, дәрәҗәбезне белеп, кадеребезне белеп, өскә үрмәләгән саен нык басып калырга язсын. Әллә дөрес түгелме?
Гарәфи. Сүзләрең алтын ла.
Альберт. Әйдәгез шуның өчен!
Рюмкаларны күтәреп куялар.
Гарәфи. Гомумән, искиткеч комедия оештырганбыз.
Хәсән. Рәхмәт инде, егетләр.
Альберт. Син безгә генә ябыш. Безне, кара аны, онытма.
Хәсән. Әле без сезнең белән… Ягез, бердәмлек өчен.
Тагын тост күтәрәләр.
Ә-ә, менә (Сөмбелгә карап) чын тамашачы фикерен дә ишетик әле.
Сөмбел. Ни диим?
Гайсә. Ни уйлыйсың, шуны яр, оялма.
Сөмбел. Тик сез ачуланмагыз, зинhар өчен, яме?
Гарәфи. Ниткән ачу ди, яр да сал. Гайсә, тотынып утыр, сине бетерергә килгәндер бу кызый.
Сөмбел. Нигә? Киресенчә, ул миңа ошады.
Альберт. Ние белән? Тиресе белән сөягеме?
Хәсән. Туктале, тукта, шуннан?
Сөмбел. Юк, уены белән дә түгел. Ниндидер моңы бар аның күңелендә.
Альберт. Ә безнең?
Гарәфи. Безнең димә, минем диген, үзеңне генә сөйлә…
Сөмбел. Сезне ошатып бетерә алмадым, ачуланмагыз…
Альберт. Нәрсә? (Көлә.) Ни сөйли ул? Тәнкыйтьчеләр, әле Мәскәүдән килгәннәре, мине ничек мактыйлар, беләсеңме? Һе, кыз-зый…
Сөмбел. Гафу итегез…
Хәсән. Ә әсәр, әсәр ничек? Шәпме?
Сөмбел. Әйем, әйтмим.
Гайсә. Яр шуларга, яр, правду-матку…
Хәсән. Йә әле, йә?
Сөмбел. Әсәр бөтенләй ошамады. Кызык та кебек инде үзе… Юк, юк, ошамады… Ачуланмагыз…
Альберт. Эләктеме, сылыймы кызый. Аны Гайсә юри котыртып куйган, үзен мактатырга…
Гайсә. Әй син, барбос…
Гарәфи. Йә, йә егетләр, кызмагыз…
Хәсән (елмаерга тырышып). Сез нәрсә инде, бу бит бик гади, җәмәгать… Син, ни, сеңлем, аңлап бетермәгәнсең… Монда, беләсеңме, катлаулырак катламнар ята… Гади күз белән генә күреп бетерерлек түгел…
Гайсә. Хәсәнулла, юкны лыгырдап утырма, бар, алып кил әле…
Хәсән. Кемне?
Гайсә. Кемне, кемне, аның кем икәнен беләсең бит.
Хәсән. Соң әйтеп торам лабаса, анда чит ил кешеләре, үзе дә шунда…
Гайсә. Булса,