ЖЕННИ ГЕРХАРДТ. Теодор Драйзер. Читать онлайн. Newlib. NEWLIB.NET

Автор: Теодор Драйзер
Издательство: Yangi asr avlodi
Серия:
Жанр произведения:
Год издания: 0
isbn:
Скачать книгу
амаки бизни іайдаб юборди, – ойиси кємирни сєраганида Жорж саломлашишга іам улгурмай тєкиб-солди. – Шунда іам озгина олиб келдим, – їєшимча їилди у. – Платформадан ташладим.

      Миссис Герхардт жилмайди, Женни эса їаттиї кулиб юборди.

      – Вероника їалай? – сєради у.

      – Ухлаётганга єхшайди, – деди отаси. – Унга соат бешда яна дори ичирдим.

      Она кечликка ўарибона тамадди іозирлади-да, хаста їизчасининг ёнига єтирди. У іар галгидай тун бєйи мижжа їоїмай чиїиш тараддудида эди.

      Себастьян кечки овїат пайтида битта амалий гапни єртага ташлаганди, іаммалари унга эътибор беришди.

      Чунки Себастьян ишнинг кєзини билар, тирикчилик масалаларида бошїалардан кєра тажрибалирої эди. У вагонсозлик устахоналарида бор-йєўи шогирд бєлиб ишлар, іеч їанаїа маълумот олмаган, чунки унга лютеранлар динининг аїидаларидан бєлак нарсани єргатишмаганди, булар эса унинг дидига сира-сира єтиришмасди. Шунга їарамай Себастьян іаїиїий америкаликлар сингари ўайрат ва шижоатга тєла йигит эди. Бєйдор, паілавонсифат ва ёшига яраша баїувват бєлиб, шаіарлик йигитларнинг сараси эди. Унинг муваффаїият їозонмоїчи бєлсанг лалайма, бунинг учун дунёда пешїадам бєлган сирти силлиїларга иложи борича яїинлашишинг ёки жилла їурса, улар билан єзингни яїин кєрсатишинг керак, деган іаётий фалсафаси бор эди.

      Басс ана шунинг учун іам «Колумбус-Хауз» атрофида єралашиб юришни ёїтирарди. Унга мазкур меімонхона бу оламдаги казо– Казолар маконидай туюларди. Пул тєплаб, устига тузукрої костюм битганидан кечїурунлари шаіар марказига борадиган ва ошналари билан меімонхона олдида соатлаб єралашадиган бєлди. Пошналарини таїиллатиб юриб, бир жуфти беш центлик сигара чекар ва бойваччалардай їизларга кєз ташларди. Бу ерда бошїа йигитлар – меімонхонага соїол олдиргани ёки бир їадаігина виски ичгани кирадиган шаіарлик олифталар ва бекорчилар іам учраб турарди. Басснинг іаваси келар ва уларга таїлид їилишга уринарди. Бу ерда одамнинг, аввало, кийинишига їараб баіо беришарди. Одамлар яхши кийиниб юришса, бармоїларида узук, галстукларида тєўнаўич кєринса бас, улар нимаики їилишмасин, яхшига єтишаверарди. Басснинг уларга єхшагиси келар, шунинг учун іам ваїтини беіуда ва беъмани єтказиш бобидаги тажрибаси тезкорлик билан ортиб борарди.

      – Меімонхонада турганларнинг кийимларини ювиб турсанг бєлмайдими? – деди у Женнига. Бу зинапоя ювишдан дурустрої-ку.

      – Бу їанаїа бєлади? – сєради Женни.

      – Нозирга тєўридан-тєўри айтавер.

      Бу маслаіат Женнига жуда оїилона туюлди.

      – Мабодо меімонхона олдида мени кєриб їолсанг, таўин гаплашиб єтирмагин, – икковлари їолганларида Басс уни огоілантирди. – Мени танимагандай бєлавер.

      – Нимага? – Женни соддадиллик билан сєради.

      – Нимагалигини єзинг жуда яхши биласан, – деди акаси. У кєринишларинг жуда хароб, сендаїа жигарлардан одам шарманда бєлади, деб кєп марта гапирганди. – Мабодо тєїнашиб їолсак, єтиб кетавервассалом. Эшитяпсанми?

      – Яхши, – Женни калта жавоб їилди. Басс атиги бир ёшгина катта бєлса