Бу урманда күпме агач
Китте инде минем кулдан…
Кисәм чыршы, кисәм нарат,
Үзем карыйм уңга-сулга.
Мылтык асып, усал карап
Килеп чыкты Шәрифулла.
– Нигә боздың син законны?
Хәзер язам пыртакулны!
Рапорт бирәм начальникка,
Әзерләп куй биш йөз сумны!
– Абзыкаем, Шәрифулла,
Үзең күрше, үзең кода;
Каршы торма минем юлда,
Ярты литр менә кулда!
Үзең өчен караштыр җай,
Хөкүмәт ул болай да бай.
Адәм кулы кисә торыр,
Урман һаман үсә торыр.
Моның чаклы кем дә чиртә,
Харап икән ике киртә!
Татулыкка ниләр җитә,
Тотып җибәр исәнлеккә!
– Мөмкин түгел һич, знакум,
Каты, малай, монда закон;
Берне генә авыз итсәм…
Ачы да соң, нәләт төшкән!
Штубы син юлны кара,
Күренмиме кеше-кара,
Тагын берне авыз итсәм…
Ай-яй, ачы, нәләт төшкән.
Мин күрмәгән, син белмәгән –
Башың азат мең бәладән.
Ходай саклап эләкмәсәк,
Тыныч кына булыр яшәп…
– Ярый, сау бул, Шәрифулла,
Сагындырма, ялындырма;
Кагылгала иртә-кичен,
Сындырырбыз мәгәричен!
Караңгы төн, кара урман,
Шыпырт кына кайтам юлдан.
Йөри торгач, бәхетсезлек
Килде чыкты, Ходай орган.
Кем уйлаган, кемнәр белгән,
Бәла тактым бу башыма, –
Шәрифулла күршем белән
Килеп бастык суд каршына.
Тапсак – сигез, бүлсәк – тигез,
Белгән идек дөнья җаен;
Инде хәзер нәрсә дибез,
Шәрифулла абзыкаем?!
Тема юк
Юл читендә читәннәр,
Койма юк.
Җырлар идем читәнне,
Тема юк.
Иске амбар утыра
Кыйгаеп,
Язар идем шул турда,
Тема юк.
Юлдан олау шуыша
Озаеп,
Ике әтәч сугыша,
Тема юк.
Ике абзый, баскычка
Таянып,
Ачы махра пыскыта,
Тема юк.
Басуларда, яланда
Кызу эш,
Ялкау йоклый саламда,
Күреп төш.
Уятмадым кешене, –
Ни гаеп!
Кыза бодай көшеле,
Тема юк.
Елга буена киләм
Моңаеп,
Туктап тәмәке төрәм,
Тема юк.
Урамда да тема юк,
Йортта юк.
Миндә, ахры, талант та,
Чорт та юк!
Механик кемне сүгә?
– Нәләт кенә төшсен тракторга,
Шундый җебегән, шундый булмаган,
Кичә генә чыгып китте кырга,
Бүген әнә тагын туктаган.
Тагын буксир белән монда сөйрәт,
Тазарт, чистарт маен, балчыгын!
Может, аңа яңа запчасть кирәк?
Мало ли что,
Тотсын капчыгын!
Кайчан гына ремонтта