Берсе – ярым, берсе дусым булгач.
Читен икән яшәү дөньяларда,
Кыяр-кыймас,
Кыяр-кыймас.
Тотып җибәр, апаем…
Баш төзәтеп ара-тирә,
Баш авырткач, ава-түнә,
Бригадага эшкә әйтергә,
Урам буйлап Ахун килә.
Капка бикле, тәрәз ачык:
– Харис агай, басуга чык!
Тәрәзәдән кул күренә,
Стаканы мул күренә;
– Фани дөнья эше бетмәс,
Күңел ачар чаккаем, – ди, –
Тәнгә сихәт – тәңкә сыйфат,
Тотып җибәр, апаем, – ди.
Авыз итеп ара-тирә,
Ахун килә ава-түнә.
Капка бикле, тәрәз ачык:
– Латыйп агай, басуга чык!
Тәрәзәдән кул күренә,
Стаканы мул күренә:
– Ахун, малай, сүгенмә, – ди, –
Чыгып булмый бүгенгә, – ди.
Авыз итеп ара-тирә,
Ахун китә ава-түнә.
Капка бикле, тәрәз ачык:
– Шакир агай, басуга чык!
– Кунак җыйдым өем тулы.
Бүген бездә бәби туе, –
Чыгып булмый бүген генә.
Тотып җибәр берне генә!
Авыз итеп ара-тирә,
Ахун килә ава-түнә.
Капка бикле, тәрәз ачык:
– Сара җиңги, басуга чык!
– Вакыт юк бит, апаем, – ди, –
Товарымны сатаем, – ди. –
Самогоным яхшы, диләр,
Бер стакан салып җибәр!
Миндә бетмәс, мичкә кипмәс,
Тагын берне кагып җибәр…
Авыз итеп ара-тирә,
Ахун китә ава-түнә.
Җире белән – урыны белән,
Җиргә ятып борыны белән,
Ахун йоклый, төшләр күреп,
Төрле мәзәк эшләр күреп:
Аңа, имеш, сөенә-сөенә,
Мәскәү абзый медаль бирә.
Өф-өф итеп…
Малай туды безнең. Нинди шатлык!
Икебезгә уртак бәхет таптык.
Сокланабыз аңа исебез китеп,
өф-өф итеп,
өф-өф итеп.
Егет үстерәбез туган илгә,
Мондый асыл малай бездә генә.
Тирбәтәбез йоклаганын көтеп,
өф-өф итеп,
өф-өф итеп
Затлы кием, ефәк аңа гына,
Тәмле-татлы нәрсә тамагына.
Тәпи йөри башлый яңа гына,
тып-тып итеп,
тып-тып итеп.
Малай үсә. Буе, яше арта,
Бәби чагы инде калды артта.
Күн диванга ятып «Казбек» тарта,
пыф-пыф итеп,
пыф-пыф итеп.
«Әни, давай, миңа шиблет кидер,
Алыгыз миңа заграничный нидер!
Әти, давай, папироска йөгер,
лап-лап итеп,
лап-лап итеп!»
Йөгерәсең, кала тузан тузып,
Автомобильләрне юлда узып,
Магазинга, магазинга тизрәк,
«Казбек» кирәк,
«Казбек» кирәк!
Яңа мода костюм тапты уйлап,
Газиз парәң булгач, бостон юллап,
Йөгерәбез икәү урам буйлап,
анда лап-лап,
монда