Үз туксаным туксан / Моя правда. Гамил Афзал

Кизилдан килгән стиляга,

      Тәбрик итәм сезнең дөньяны!

      Рюмка тотып дәвам итте качак:

      – Сездә, хелло, тормыш бик яхшы,

      Берәр ничек оста бизнес ясап,

      Капиталист булып булмасмы?

      Мистерлар әдәпле елмайдылар:

      – Без сине миллионер итәбез,

      Без бит сине, өзелеп яратабыз,

      Зар-интизар булып көтәбез.

      Кадерле кунак син, мистер Вохмяк,

      Ирекле дөньяны күрерсең.

      Тәпиләрең белән алтын таптап,

      «Кадиллак» та гына йөрерсең.

      Кипарислар үскән су буенда

      Ак мәрмәрдән вилла салырсың.

      Ну биш-алты миллион бирнә белән

      Рокфеллерның кызын алырсың.

      Анда-санда, рок-н-роллга биеп,

      Коктейльләр эчеп һәр чакта:

      «Америка яхшы,

      Гуд бай!» – диеп,

      Гомер буе тирбәл гамакта!

      Вохмяковка бу сүз бик ошады,

      Кәефе килде,

      Авызы җәелде:

      «Минем өчен үлеп тырышалар,

      Америкалылар шәп инде!»

      Юан сигара каптылар

      Мистерлар,

      Карта янына бастылар

      Мистерлар.

      – Күз салчы, Вохмяков,

      Күгәрчен:

      Менә бу СССР,

      Күрәмсең.

      Күрсәтчәле безгә, зирәк олан,

      Каләм белән төртеп картада:

      Кайда сезнең ерак оча торган

      Матур ракеталар ясала?

      Күрсәтчәле безгә, Вохмяк туган,

      Кадерле дустыбыз хәзергә,

      Атом бомбалары тып-тын торган

      Романтичный урын кай җирдә?

      Әгәр белсә,

      Шундук уйнап-көлеп

      Сөйләп бирер иде, чатнатып…

      Кәбестәгә баккан кәҗә кебек,

      Авыз ачып калды Вохмяков.

      – Хелло, модерн, – диде,

      Ык-мык итте,

      Башка бер сүз әйтә алмады.

      Мистерларның бик нык кәеф китте,

      Мистерларның йөзе каралды.

      – Ял итеп тор бераз,

      Хәл җый, – диеп, –

      Күрешербез, – диеп, – иртәгә,

      Хром итек белән артка тибеп,

      Йодрык белән салып җилкәгә,

      Бер «вилла» га кертеп җибәрделәр,

      Салам матрас тулы кандала…