Ортда қолган йўл. Санобар Нишонова

оламан деб, қалбингизни ҳам олиб кетиб қолмасин яна. Журналистлар гапга чечан бўлади, – деди Турсунбой ҳам нишонга уриш учун қўлида тўпланган пахтани Шоҳиданинг этагига ташлар экан. – Сизда гапим бор эди, Шоҳидахон, – деди секин ва у билан ёнма-ён териб кета бошлади, – уйдагилар келишиб қўйишибди. Шунинг учун мени чақиришган экан. Мен сизнинг кўнглингизни билмоқчи бўлиб, улардан бир кун муҳлат сўрадим.

      – Наҳотки, уйланиш ёки турмушга чиқиш бировнинг кўрсатмаси билан бўлса, Турсунбой ака, – деди Шоҳида. – Сиз фронт кўрган, оқ-қорани ажрата оладиган йигитсиз-ку. Кўнглингиздан муҳлат сўранг. Кўнглингиз нима дейди.

      Турсунбой довдираб қолди.

      – Кўнглим сизни дейди, Шоҳидахон сизни. Фақат акамнинг аламлари сизни ҳам, ойингизни ҳам чўчитиб қўйган. Шунинг учун мен сизга бир нима дея олмаган эдим. Балким сизнинг ҳам бирор кўнгил берганингиз бордир, ҳеч нарсани яширманг, Шоҳидахон. Мен акам эмасман, муҳаббатга зўравонлик қилгани.

      – Ҳали ҳам ҳеч ким сизни акангизга ўхшатаётгани йўқ, – деди Шоҳида секин. – Менинг эса муҳаббат, севги ҳақида ўйлашга вақтим ҳам бўлган эмас. Ўзингиз биласиз-ку, қандай кунларни бошимиздан кечирган эдик. Ҳозир эса опамнинг турмуши мени ҳар қандай кучли муҳаббатдан ҳам чўчитиб қўйган.

      – Раҳмат, Шоҳидахон, – деди Турсунбой ҳам энтикиб. – Демак, розилик берсак бўлаверар экан. Шундайми?

      Шоҳида индамади. Завқланиб пахта терар, юзлари лов-лов ёнар эди.

      – Фақат жуда шошилманг. Тўйга ҳали эрта, – деди Шоҳида анчадан кейин. – Кўриб турибсиз-ку, ишнинг айни қизғин пайти.

      – Майли, Шоҳидахон, сизнингча бўлади. Мен уйдагиларни тинчитиб қўяман, – деди Турсунбой ва бир оз Шоҳиданинг қўл ҳаракатларини кузатган бўлиб тўхтаб турди, кейин узр сўрагандай.

      – Ишдан ҳам қолиб кетдим. Ҳозироқ бориб жўнаб кетишим керак, – деди секин.

      – Ажабми, – деди Шоҳида шарақлаб куларкан. – Мен чақириб олдимми сизни? Ишингиздан қолманг.

      Сўнг Турсунбой бошқа теримчилар билан ҳам ҳол-аҳвол сўрашган бўлиб орқасига қайтди. Холида опа ва Саодатлар билан хайрлашиб, акасининг идорасига ўтди, мақсадини айтди. Акаси эса қовоғини солиб:

      – Латта, тайёр ошни ташлаб кетяпсанми? – деди қўрслик билан.

      – Шундай бўлгани тузукроқ, – деди Турсунбой ҳам совуққонлик билан ва тезгина хайрлашиб, тўғри вокзалга жўнади.

      Ҳибс

      Эндигина уйқуга кетган Саодат кўча эшигининг қаттиқ тақиллашидан уйғониб кетди. У чўчиб, бир зум қулоқ солди-да, кейин онасини секин туртди.