– Калі ласка. Але я крыху здзіўлены, што вы такога не каштавалі, зрэшты, як і я вашай кавы.
Брат з сястрой адпілі па глыточку, смакуючы пітво.
– Ну як? – пацікавіўся гаспадар.
– Але нешта ў гэтым ёсць, – прызналася Мілана. – Уласна карамельна-арэхавы смак з лёгкай гаркатой надае асаблівы прысмак.
– Так, сапраўды, – пагадзіўся Янка. – Нават да какавы з малаком чымсьці падобна.
– Какава? Хм, такога напою я таксама не каштаваў, – дзівіўся і тут Пугач.
Яны пілі, атрымліваючы асалоду, і смачна закусвалі хрумсткім печывам, якое было вельмі дарэчы.
Дапіўшы, юнакі паставілі кубачкі на стол і падзякавалі гаспадару.
– Дзякуем за пачастунак! – прамовіла Мілана. – Але ж, спадар Пугач, прызнайцеся, калі ласка, што гэта?
– Так і не здагадаліся?
– Папраўдзе, нават ніякіх думак не ўзнікае. Нешта непараўнальнае.
– Хм, – усміхнуўся птах, – на самай справе ўсё вельмі проста. Гэта жалудовы напой.
– Жалудовы напой? Як гэта? – не маглі паверыць у такую прастату яны. – Са звычайных жалудоў?!
– Ну, не зусім, тут таксама ёсць свае тонкасці. І не любыя жалуды можна выкарыстоўваць.
– Не падзеліцеся? – пацікавілася Мілана, якая вельмі захацела даведацца рэцэпт. – Калі ласка!
– Чаму ж не? Можна. Па-першае, выбіраць трэба толькі спелыя, цвёрдыя, зелянявыя жалуды. Мяккія, хутчэй за ўсё, могуць быць папросту чарвівыя.
– Зразумела.
– Можаце назбіраць пасля першых замаразкаў – вельмі добры час для іх. Калі пажадаеце пазбавіцца гаркоты – вымачыце альбо паварыце іх з паўгадзіны, можаце болей. Але ж некаторыя менавіта іх гаркоту і шануюць. А потым раскладаеце іх на бляху – і ў печ. Як прасохнуць, пачысціце ад шалупіння, яны падзеляцца на дзве палоўкі. Можна пакалоць і яшчэ драбней, каб яны хутчэй падсмажыліся. І зноўку іх смажце, але не ператрымайце. Дастаткова, каб яны пабурэлі і былі хрумсткія. М-м-м, у гэты час такі водар неверагодны стаіць!
– Вы пакуль запарвалі напой, духмяна пахла на ўсё памяшканне, – прымеціла дзяўчына. – Уяўляю, што адбываецца, калі іх смажыш.
– Так, нешта надзвычай прыемнае. Потым застаецца змалоць зярняткі на парашок, які можна варыць, на ваш густ. Яшчэ я дадаю змолатыя карані цыкорыя. А можна і парашок з падсмажанага ячменю, жыта ці аўса. Што каму даспадобы. Ну, і для прысмаку дадаю лыжачку мёду.
– Дзякуй вялікі, спадар Пугач! – падзякавала Мілана. – Як-небудзь здзіўлю нашых бацькоў. Няхай таксама паспрабуюць здагадацца, што гэта, – пажартавала яна.
– Мяркую, ім таксама прыйдзецца да душы. Апроч таго, гэты ж напой яшчэ і карысны. Ён не толькі надае бадзёрасці, але і дапамагае пры нястраўнасці ды добры для сэрца.
– О, гэта наагул файна.
– Але ж мне цікава, ці падобны ён на вашу каву?
– Ну, мы не вялікія знаўцы. Гэта больш напой для дарослых. Мы з гарачага пітва ўжываем гарбату ці какаву. Каву вельмі рэдка. Але ж адрозненне ёсць.
– І?
– На кожнае свае аматары, безумоўна, але