Min il ömrüm olsa, cavan yaşaram,
Eşqi bir gözəlin qoymaz qocalam.
Cüt olsa milçək də qalib gələcək,
Tək olan aslana yazığım gəlir.
Bir ölüm yaxşıdı sevilməməkdən,
Talehsiz cavana yazığım gəlir.
Bostan becər, qanqal bitirmə Bəhmən,
Zər götür, zir-zibil götürmə Bəhmən.
Mənə elə gəlir ki, bütün canlıların, o cümlədən də insanın cəsarəti gücünə münasib olur.
İnsanda ağılın gücüdə buraya daxildir.
Mənim dərdim elə dərddir, təbibin dərmanı yox.
Əgər materalistlərin-Marksistlərin dediyi kimi, dünya da, kainatda təkamül yolu ilə yaranıbsa, Allah (nazimbillah) yoxdursa onda dəhşətdir, fəlakətdir. Dünya da, kainat da Allahla gözəldir!
Allahsız kainat gözəl ola bilməz!
Ağılsız yaşamaq- dəhşət, fəlakət.
Ağılla yaşamaq nə gözəl imiş.
Kaş insan kefli vaxtında da, şad vaxtında da, dərdli vaxtında da ağıla malik ola idi.
Ey məni yaradan Allah məni öz ağlımın ixtiyarına buraxma, özün dolandır. Ağlıma da kömək ol.
Niyə zülm edirsən,
A zalım, mənə.
Nə sən qalacaqsan,
Nə mən dünyada.
Sirri sirr daşıyan sirdaşa danış,
Hər söz bir insana söylənə bilməz.
Yalnız bir ürəyi bir ürək sevər,
Bir ürək yüz yerə paylana bilməz.
«Allah son ki eybindən saxlasın» -Dərin dərk et. Mənalı sözdür.
Hələ sabaha xeyli var,
Hamı yatıb, oyax yoxdur.
Bər ilahim səndən qeyri,
Mənə arxa-dayaq yoxdur.
Qarğaşalı qara günlər,
Elə qatdı başımı,
Arada bir macal tapıb,
Sayammadım yaşımı.
Kimlər oldu tanımadım,
Yarımı-yoldaşımı.
Siz dediniz 70 oldu,
Onda çatdım qaşımı…
Yola saldım payızımı
Qarşıladım qışımı.
Çox qəribədir – mən 70 illik həyatımda belə gördüm. Niyə biz insanlar belə edirik:
–hər başa çatan hakimiyyətə məddahlıq edirik. Bundan əvvəlkini isə ifşa etməkdən, yəni söz, yeni tənqid qaydası «kəşf» edirik. Özüdə hər dəfə adətmizi təkrar edirik. Yaxşı eliyirik-təkrar biliyin anasıdır.
Sənə fəda olum ey qadir Allah,
Yetişdi çiçəkli yaz ara məni.
Mənə Kəlbəcərin hər yeri birdi,
Göndər ya Zəyliyə, ya Zara məni.
Zar-zəylik Kəlbəcərin lap o başı, erməni tərəf başı ərazisidi.
Səhər-səhər o xəyalıma gəldi. Bu misralarda…
Qəlbimin atəşini,
Gözlərmin yaşını,
Vərəqlərə süzərək,
Sətirlərə düzərək,
Sanki qönçə gül dərdim,
Onu sənə göndərdim.
Yenə yaxın durmadın…
Əlini də vurmadın.
Yandırdı, kül eylədi,
Aman məni, ah məni.
Gördü ki, sən sevmədin,
Milyonlara sevdirdi,
Yaradan Allah məni…!!!
Azərbaycan xalqının xoşbəxtliyi onun müstəqilliyidi. Əgər tarix bunu qeyri-mümkün hala gətirərsə hansı millətə arxalanmaq!? Bax, bunun özüdə bir məsələdir və əsas məsələdir. Yenə tarixi təcrübə dada yetə bilər! Tarix nəyi göstərmiş və sübut etmişdir? Bunu xatırlamaq lazımdır.
Hazırda yeni XIX əsrin sonunda, XX əsrə keçərkən irqi və dini dəyərlər; irqi və dini mənafelər ümumi bəşəri dəyərləri, ümumi bəşəri mənafeləri üstələyir!
Bax bu zamanın, tarixin ən böyük ədalətsizliyidir.
Bu ədalətsizliyin qarşısını yalnız sosializm və kommunizm ictimai-quruluşu ala bilir. SSRİ-nin əhəmiyyəti, tarixi xidməti də elə bunda idi.
Dərk edə-edə oxu:
Gəldiyin ömür yoluna qayıt bax…
Nə qədər şər işlər, nə qədər pis əməllər, nə qədər günahlar etmişsənsə, o qədər yerdən özünə tuşlanmış güllə gözlə, o qədər ölüm gözlə…,
Bu gün getdim direktor Nadir müəllimdən maaş aldım əhvalım yaxşıdı. Allahın verdiyinə şükür.
Qüdrətli bir Dövlətin vətəndaşı olmaq böyük şərəfdir.
Günəşli, gündüzlü nur boyasıdı,
Allah varsa-səadətdi kainat.
Öz-özünə yaranıbsa yaranış,
Vahimədi, fəlakətdi kainat.
Dərdim-qəmim ola; ehtiyac içərisində yaşayam; yoxsul olam. Dağlar qoynunda – ucqarda yaşayam.
Lakin….
Qüdrətli bir dövlətin vətəndaşı olam.
Bu insanın ən böyük xoşbəxtliyidir.
Hər yerdə sərbəst gəzərdik güman etməzdik kimsə bizə sataşa.
Dağlardakı tənha alaçıqlarda da…
İstər Atalar sözləri, istərsədə digər qiymətli fikirlər. Hamı tərəfindən bəyənilir və qəbul edilir. Lakin heç də bu fikirlərə hamı fəaliyyətdə əməl etmir. Cüzi miqdarda ağıllı adamlar əməl edir. Lakin başına iş gələn-həmin hikmətli kəlamın nə olduğunu tam dolğunluğu ilə dərk edir.
Heç hər aqil də öz dediyinə və öyrətdiyi nəsihətə özü əməl etmir.
Biz