Oynadığın rənd eylədi kamil səni,
Axır səni sevə-sevə etdi kövrək…
Göydə Allah, yerdə taleh, canda ürək.
Ömrü boyu ey qəm sazı çalan Bəhmən,
Qəlbi viran, könlü talan olan Bəhmən.
Ey didərgin, ey vətənsiz qalan Bəhmən,
İqbalına nə yazılıb söylə görək,
Göydə Allah, yerdə taleh, canda ürək.
HƏR GÜN BİR HİKMƏT
Bir gün rəhmətlik Molla Nəsrəddinin qonaqlarından biri Mollanın balaca oğlundan soruşur ki, dovşan görübsənmi, dovşan nədi…?
Uşaq tez cavab verir: «Gözü açılmamış sığırçın balasına dovşan deyirlər». Molla sevinə-sevinə deyir: – «A kişilər and olsun ki, mən öyrətməmişəm. Özü bilir. Bəh-bəh! Uşağın hafizəsinə və fərasətinə baxın haaaaa…!»
İndi əziz oxucular mollanın sözü olmasın. Bu kitabda yazacağım gündə bir hikmət (ola bilsin ki, kim üçünsə hikmət olmayacaq, adi söz olacaq. Amma mənim üçün hikmət və mənalı sözdür ki, onu kitaba yazıram. Özü də yaşımın bu çağında). Heç kimdən əxz edilməyəcək öz ürəyimə gələnlərdir. Əgər kiminsə bir hikmətli ifadəsi mənə xoş gələcəksə, onu yazacağamsa mütləq müəllifinidə yazacağam!
Onu da deyim ki, ola bilər hər hansı fikrə kimin əsərində isə rast gələ bilərsiniz. İnanın ki, mənim ondan xəbərim olmadan yazmışam. Burada da mənim günahım yoxdur. Dünyanın biri-birindən ən uzaq olan qütblərində yaşayan iki insan eyni fikir yürüdə bilər.
Xüsusən, həyat-ölüm və ölüm haqqında. Demirəm ki, bu olacaq. Mənə hikmətli görünən kəlam sizə hikmətsiz də görünə bilər. Ancaq mən hikmətli olsada, olmasada gündə bir kəlam yazacağam. Hansı günü yadilik heç nə gəlməsə şerlərimdən bir beyt yazasıyam…
Əlbətdə, buna inananlarda olacaq, inanamayanlarda. Kimsənin inanıb-inanmasından asılı olmayaraq deyirəm:
«Sanki, mənə havadan bir səs yumşaqca pıçıldadı: – verdiyim ağıldan düzgün istifadə etməyənlər cəza çəkəcəklər».
Ey məni yaradan uca tanrı;
Məni dərddən qoruma;
Qəmdən qoruma;
Yoxsulluqdan qoruma;
Məni şərəfsizlikdən qoru!
Öz rəhmanlığın xatirinə.
Kim deyir ki, biz Allahı görə bilmirik!?
Xeyir! Biz Allahı hər an görə bilərik.
Allah – gözəllikdədir;
– xeyirxahlıqdadır;
– yaxşılıqdadır;
– mürvətdədir.
İnsan həyatı:
Nə olmuşdur ki, nə oldu;
Nə oldu ki, nə oldu;
Nə olsa, nə olacaq;
–Qanunu ilə idarə olunur.
Məsələn;
Keçmiş zamana aid;
-filankəs nə etdiki nə oldu.
Gələcək zamana aid:
-filankəs nə etsə onda nə olacaq.
Bunlar həm xeyir, həm də şər əməllərə aiddir.
Bəli, həyat belə idarə olunur.
Ağır xasiyyət – insanı hər bəladan qoruyar;
Yüngül xasiyyət – insanı hər bəlaya tuş gətirir.
İnsanlar 2 qismə bölünür:
Xoşbəxtlər və bədbəxtlərə.
Minlərlə, yüzlərlə dərd üçün ən Ali təbib, ən Ali loğman olan
Allahın bircə dərmanı var; bəs o nədir!?
ZAMAN!!!
Anamın sözləri yadımdan çıxmır:
Hansımız azca lovğalıq edəndə deyərdi: – Ay gədə heyyyy…! Kələfcələnmə! (yəni həddini aşma!)
Sonralar dərk etdim ki, böyük və mənalı sözdür.
Bu Həzrət Əlinin sözüdür:
– əvvəl fikirləş, sonra sözü de.
–əvvəl fikirləş, sonra işi gör.
Əzizlərim bu fikri hər zaman Unutmayın.
«Səni bildiyin dərgə düş» – bu dəhşətli qarğışdır. Düşməyən bilməz.
Bunu əhli-hal qanar.
Allahın verdyi hər dərdin içində bir dərmanı da var.
Hər şadlığın, sevincin içərisində də bir dərd var.
Yoxsulluğun özündə Allahın verdiyi bir nemətdir. Düzə zaval olmadığı kimi yoxsula da xata yoxdur. Yuxusu şirin və rahat olur.
Mən dünyaya ona görə gəlmişdim ki, səninlə birlikdə yaşayım… səndə ki…?
Yaxşı elədin: çünki sən sevəni səndən savayı bəlkədə dünyada sevən olmazdı.
Yaman acı olar əbədi həyat;
Gedəsiyik deyə dünya şirindir.
Heç bir mədrəsə;
Heç bir Ali məktəb;
Heç bir Akademiya Allahın verdiyi dərd qədər insanı kamilləşdirə bilməz. Ona görə də fikirləşib deyirəm:
Allah verən dərdə şükür;
Allah dərdi nağıl verir.
Kef insana ağılsızlıq,
Dərd insana ağıl verir.
Biz əksər vaxt Allahın verdiyinə şükr edirik!
Yox!.
Allahın verdiyinə də şükr etmək lazımdır. Elə məqamlar var ki, verəndə yolumuzu azıb qudururuq; verməyəndə quzu kimi sakit oluruq. Başımızda ki bəlasız olur. Elə bütün bunlara görə bəzən Allahın verdiyinədə şükr.
Dünyada-həyatda yaxşı yaşamağın yeganə bir yolu var;
–pis nəticə verə biləcək hər işdən imtina etməyi bacarmaq.
Öz canına qanınada cəza verməyə ixtiyarın yoxdur: -çünki onu sən yaratmayıbsan.
Çörək gündə üç dəfə ağıl gündə üç yüz dəfə lazımdır.