Fəlakət gözləyir bütün bəşəri.
Bəhmən nə qazandıq hədər dünyadan,
Hərə bir dərd ilə gedər dünyadan.
Niyə dağıdırsan,niyə, ay insan,
Axı dünyanı sən yaratmamısan.
Anadan ayrılsan, çətin yaşarsan,
Vətəndən ayrılsan, ölərsən canım.
Bizi yüz yaşında cavan saxlayan, – o dağın havası bu dağın ətridir.
Taleh sənlə olanda cəhdin səmərə verər.
İnsanın nəfəsi dəyən boz qaya insansız çiçəkli çöldən gözəldir.
Çox yerdə yaxşılar dərdi bol çəkir,
Bu saxta sənədə fələk qol çəkir.
Ağıl məhəbbətə çıraq olmasa,
Yolundan yarımçıq dönərsən, gülüm.
Arzun üçün min dəfə çalışsanda, fürsət ələ bircə dəfə düşər.
Vüsalın dalınca nə qədər qaçdımsa, yenə hicran talehimə tuş gəldi.
Bəhmən qondu ömür adlı budağa, dedilər ki, – bir köçəri quş gəldi.
Uzaqdan olsada görməz gözümə,
Dərmansız dərdimə əlac olarsan.
Gözəllər bizi;
Mehriban-mehriban baxışlarıyla şirin-şirin dillər ilə öldürür.
Məndən xoşbəxt varmı, sən olan yerdə.
Tanrı ucaldanı el əyə bilməz.
Bu gün aşura günüdür.
Yaradanın nəzəri var; düş məndə,
Vətənoğlu qisas qalmaz düşməndə.
Gen günündə dost görünür düşmən də,
Dar günümdə arxam olur bir Əli.
Cənab Əli arxanız olsun.
Bacarsan:
Sevinəndə soyuqqanlı ol. Bu sənin durumuna kömək edər.
Mən mənim zamanımda ki
Bu oxunan mahnıları üç qismə bölürəm:
1) Məhəllə mahnılar.
2) Milli mahnılar.
3) Bəşəri mahnılar.
Məsələn:
Naftalan oğlanları (məhəllə mahnısı)
Azərbaycan oğluyam (milli mahnı)
Mən anayam bu səsimdə yerin-göyün dərdi var (bəşəri)
Bəzən elə olur əlacsız Alim,
İblisə-şeytana nur insan deyir.
Elə zaman gəlir, elə vaxt olur,
Xalq öz düşməninə qəhrəman deyir.
Onu da-onu da zaman dedirdir,
Dedirdir, özüdə yaman dedirdir.
Bir kişiyə deyirlər ki, əzrayıl oğul paylayır. Kişi deyir ki, əzrayılın payladığı oğul özünün olsun, oğlumuca əlimdən almasın.
Nəticə:
Düşmənin mərd olsa qorxma Bəhmən,
İgiddən insana xata yetişməz.
Yeri düşdükcə anam deyərdi:
Hər kəs öz ağlının barını yeyər.
Əgər insanın əlindən, dilindən, əməlindən ona zəfər toxunası əlamət olmayıbsa buda bir xoşbəxtlikdir.
Bu gün Kəlbəcər faciəsinin 9 ili tamam olur.
Durmuşam ölümlə pəncə-pəncədə,
Əriyir varlığım bu işgəncədə.
Quruca cismimdi gəzən Gəncədə,
Bütöv canım Kəlbəcərdə qalıbdı.
Yaman kövrəlmişəm, yaman dolmuşam,
Ağlasam ürəyim boşala bəlkə.
Qoşulub dağların Dəli çayına,
Çağlasam ürəyim boşala bəlkə.
Birdə görə bilsəm yaşıl meşəni,
O cənnət diyarı, cənnət gülşəni.
Tərtərin üstündə tər bənövşəni,
Qoxlasam ürəyim boşala bəlkə.
Sığın sığındığın şahi-mərdana,
Bircə ondan istə aman, a Bəhmən.
İnsanın öz əməli ona şərəfdə gətirər, fəlakət də gətirər.
Sən insansan, sən insansan, gölə qarğı düzürsən, yer sənindir, göy Allahın, sən göydə nə gəzirsən!?.
Ey milləti talan edib dağıdanlar, təpələri bəyənməyib, dağ udanlar. Bircə dinar qoyan yoxdur, dirinizin məzarına, ölümüzü heç demirəm, dirinizin məzarına.
Zərrə işıq düşsə eşqindən sənin,
Göydə günəş sönsə, dolanar Bəhmən.
Keçmişi yadda saxlamamaq unutqanlıq günah işdir.
Gör ayırdı kimi-kimdən,
Kimi-kimə yazdı fələk.
Haksız cəzam olar mənim,
Fəqət günahkar olmaram.
Alçalmaqla, ucalmaqda,
qanunudu dünyanın,
Bəxtin quşu göydən yerə yenəndə,
səbrin olsun.
Ataya da ata lazım olarmış,
Yollarına qurban olum, ay dədə.
Qoy məni öldürsün bir loğman əli,
Amandı yarama naşı dəyməsin.
Bu gözəl fikir başımda dolaşdı:
Mən səhv eləmərəm;-
Eləsəmdə, elim qoymaz!
Bəhmən.