Садрыма[327] гәр гъилләт[328] улса, гъилләтенә сән дәуа!
Гъилләтемнең юк дәуасы күрмәенчә вәҗһеңи[329],
Гәр җәсәдем[332] монда булса, дил вә күңлем сәндәдер,
Бәхри-дәрдкә[333] гаркъ улыбмын[334], – мәгънәсе юк
бәндәдер.
Күрдекем сагъәт җиһанда китде зольмәт, килде нур,
Йә кояш сән, йаки ай сән, йаки җәннәт эчрә хур!
«Гыйшыкның пәйаны…»
Гыйшыкның пәйаны[335] юкдыр, баскан туфрак улмаса,
Интиһаи гыйшык улмаз[336], тән череп хакъ[337] улмаса.
Гъәрзыхаль итмәк өчен[338] бер намә яздым сәңа мән,
Та беләсән гыйшкъ удына янмышым кап-кара мән!
И гүзәлем, егъламагыл бу гамеңә сән җәзил[339],
Гамь җөдадин[340], эш Ходадин – фасбир ул съәбран
җәмил[341]!
Ятка куйма мәйелеңи – куйсаң, күрерсән вәйлеңи[342],
Сакла, җаным, гайреләрдин садрең илә зәйлеңи[343]!
Гакыйль улан[344] үзенә һәр кемсәи йар әйдәмәс,
Һәр белер-белмәс катында кәшфе әсрар әйләмәс[345].
Йар илән сохбәт[346] гаҗәбдер, тәгъне әгъйар[347] улмаса,
Багъ ара гөл-сәбез хушдыр, михнәти хар улмаса[348].
Бөйлә мөстәсна[349] гүзәлсән, кем сәңа юкдыр бәдәл[350],
Хөснедин, и җан, мөнкъәтыйгъ кыйлмас бәне илла
әҗәл[351].
Къәсд идәрсә әһле тогъйан[352] алгалы җаным бәнем,
Нә гамем вар, ки Хода улса мәдәдкярем бәнем[353]?
«Үсеп бара ла бер җаный…»
Үсеп бара ла бер җаный,
Чыкып бара матур даный,
Мәдехли һәр кеше аный, –
Йар итсә, кемгә дә ярый!
Үзе яңа үсеп бара,
Йөзе мисле маһа пара[354],
Күзе – нәргис, кашы кара, –
Ниндәй булыр бара-бара?!
Мәкәрҗә калфагы сәнең,
Башыңда сачагы [уйный],
Кулыңдадыр беләзекең, –
Йөрәгем өзелә, җан[ый]!
Колагыңда көмеш алка,
Дәхи артыңдадыр тәңкә;
Морадыңдыр сәнең кемдә? –
Йөрәгем өзелә, җаный!
Беләзекең кулыңдадыр,
Яка-башың буйныңдадыр,
Ике нәрсәң куйныңдадыр, –
Алар ни нәрсәләр, җаный?
Бән әгәр күршәен[355] дисәм,
Шайәд әллә ояласың,
Оялмакың чын булса гәр,