Бабалардын Урпагы. 3 китеп. Кадыр Абакиров. Читать онлайн. Newlib. NEWLIB.NET

Автор: Кадыр Абакиров
Издательство: ЛитРес: Самиздат
Серия:
Жанр произведения: Сказки
Год издания: 2018
isbn:
Скачать книгу
алып торолгон,

      Кезинде ошол болгондон,

      Кеп баштайын ошондон.

      Баяны чыккан алыска,

      Байсерке бала окуткан,

      Жолочу деген мугалим,

      Баарысынан тың чыккан,

      Бекчорун деген агадан,

      Балдар сабак окушкан.

      Көңдөй ошол мектептен,

      Көп бала келип окуган.

      Сабатсызы жоюулуп,

      Көзү ачылып окуудан.

      Тамашаны көрсөтүп,

      Акун ата күү черткен.

      Акун улуу комузчу деп,

      Алыс жакка кеп кеткен,

      Татар жана калмак күүсүн,

      Тарсылдата так черткен,

      Орус күүсүн черткенде,

      Оболоп жаштар бийлешкен,

      Ошол сонун убактар,

      Олжолуу сонун курактар,

      Кетпейт кары эсинен,

      Кээ бир кезде эстешкен.

      Карылар улам тамшанып,

      Кайрылгыс чакты эстешкен.

      Азыр болсо мектеп жок,

      Мемиреп жылдар узашкан,

      Мектеп эмес, мезгил шок,

      Кашкарга кеткен кайып куш,

      Кайрылып кайра учпаган.

      Шаракташкан балдардан,

      Шайыр үнү угулбайт.

      Конок небак кеткенби,

      Кожоюн мезгил кайда учат?

      Эчак сапар кеткендер,

      Эсил кайран берендер,

      Буулгуп өмүр ташкындайт,

      Бу дүйнөбүз кайда учат?

      ***

      Кызыл тумшук чөкө таан,

      Кызык тура карасам.

      Кырман тытып кышында,

      Чыр-чур этете баятан.

      Кызык турмуш өттү го,

      Кызый-кызый көз ымдап,

      Бай Көйдөйдө түптөлөт,

      Бабалар жолу кылымдап.

      ***

      Асмандап учкан ылаачын,

      Ылаачын керсин кулачын.

      Ылаачын биздин бабалар,

      Ырчы ошону ырдасын.

      Ырыстуу элдин баянын,

      Ыргакка салып тактасын.

      ***

      Бу турмушта булбул бар,

      Буулугуп укмуш сайраган

      Ырчылардын чыгарган,

      Ырларын артка таштаган.

      Булбулдун үнүн комузга,

      Кошкон адам табылган.

      Куттуу Көңдөй айылы

      Кур калбаптыр андайдан.

      Токобай ата Акуну

      Токтобой комуз черткенде,

      Тоо-талаага күү тарап,

      Толукшуган үн тарап,

      Толкундап толкуйт теребел.

      Сыйкырдуу ошол күүлөрдүн,

      Сырларын билчү келген эл.

      Токобай ата Акуну,

      Таланттан бүтүп даарыган.

      Таалайлуу өмүр жаңырган,

      Күүлөр учуп закымдап,

      Күүлү ыргак калкыган.

      Ата комуз черткенде,

      Кайың укчу, тал укчу,

      Каадалуу сонун жан укчу,

      Каары катуу пенде укчу,

      Кайыптан бүткөн пенде укчу,

      Калаадан келген жан уккчу,

      Каректеги жалгыз укчу,

      Кара түмөн котолоп,

      Калдайып келген эл укчу.

      Бабабыз комуз черткенде,

      Жашыл майсаң чөп укчу,

      Жаалу катуу жан укчу,

      Жайдары сүйкүм жан укчу,

      Жашоо эңсеген пенде укчу,

      Жайыттан келген киши укчу,

      Жашап калган кары укчу,

      Жайлоодон