Бабалардын Урпагы. 3 китеп. Кадыр Абакиров. Читать онлайн. Newlib. NEWLIB.NET

Автор: Кадыр Абакиров
Издательство: ЛитРес: Самиздат
Серия:
Жанр произведения: Сказки
Год издания: 2018
isbn:
Скачать книгу
салды зоокага,

      Уямда тынчтык болсо,– дейт,

      Кара куш салган уяга,

      Каргалар учуп көп келди.

      Куркулдап учуп айланып,

      Кузгундар тынчтык бербеди.

      Уясын таштап куш кетти,

      Уяга шамал карды үйөт.

      Кара куштан кабар жок,

      Каргалар учуп жүрүшөт.

      Асканы таштап куш кетти,

      Албуут шамал чамынат.

      Кубаттуу куш байкалбайт,

      Кузгундар тарпты аңдышат.

      ***

      Курумшудан төрт уул бар,

      Куу турмуш изин улаган.

      Төгөрөктүн төрт бурчуна,

      Төртөөнөн жол уланган.

      ***

      Ураалынын беш уулу,

      Беш күлүк ат байлаган.

      Беш күлүк атты таптаган,

      Беш жигит чыкты жараган.

      ***

      Койсойбостон алты уул бар,

      Бай болуп өстү тукуму.

      Ага-иниге кеңеш берип,

      Канай болчу улугу.

      ***

      Кошубай ата төрт күлүктү,

      Төрт уулуна мингизген.

      Тагдыр деген ушул деп,

      Жигиттер кетти жол издеп.

      ***

      Кээде бар да кээде жок,

      Бу дүйнөбүз чакчалакей.

      Абылайдан экөө бар,

      Калпак жана Кетирекей.

      ***

      Көк кашка күлүктү,

      Тынай таптап жүрүүчү,

      Көп жарышта байге алган,

      Аргымак эле алкынган,

      Далай-далай күлүктү,

      Дайнын артка таштаган.

      Кай бири узун кеп кылып,

      Карылар аны мактаган.

      Жалкы ичинен атактуу,

      Жылып сызган канаттуу.

      Көп жерден ат табылбас,

      Көк кашка тулпар сыяктуу.

      Кара кызыл ат дагы,

      Карааны чоң жаныбар.

      Капталында канат бар,

      Кайыбынан кабылган.

      Ооздугун качырата,

      Олуй тиштеп чайнаган.

      Оттой көзү кызарган,

      Жарышкан ат көргөндө,

      Жаадай болуп алкынган,

      Көкүлүн көккө ыргытып,

      Туягын жерге мылгытып,

      Дайны чыгып кап-кайда,

      Далай-далай жарышта,

      Жарап берген намыска,

      Байге алып кубанткан,

      Көңдөйдө турган көп элдин,

      Көөнөрбөс кылып шаңданткан,

      Күрү- гүү кептер таган,

      Күлүгү чыгып келди деп,

      Будур черде жашашкан,

      Бугунун элин таңданткан.

      Жалкы ушу сыяктуу,

      Жаныбардан төрт аяктуу,

      Карандуу ат табылбас,

      Кара күлүк сыяктуу.

      Атка жеңил, тайга чак,

      Байсалдуу ата бабанын,

      Баласы Ысай ат чапкан.

      Күлүгү чыгып келгенге,

      Күлүңдөп бала шерденген.

      Ээр үстүндө чабандеске,

      Энчи белек берилген.

      Атаңдын көрү дүнүйө,

      Андан бери токтобой,

      Алда нечен жыл өттү,

      Түндү-күндөр кууп өттү.

      Кайыптан бүткөн жаныбар,

      Кара кызыл ат өттү.

      Көп жарышта байге алган,

      Көк кашка күлүк дагы өттү.

      Өзү өтпөсө көзү өттү.

      Атаңын көрү дүнүйө,

      Арманы бар күн өттү.

      Ат