Dis ek, Anna: die volle verhaal (filmuitgawe). Anchien Troskie as Elbie Lötter

      “My lyf, Ma.” Oral op my lyf was daar rooipers, opgehewe kneusings. Van die skop.

      “Sy gaan mos nie jou lyf sien nie. Jy bad darem seker nie meer saam met haar nie. Julle sien mekaar tog seker nie kaal nie. Julle is mos nou groot.”

      “Ja, Ma.”

      Vroegoggend, my polshorlosie het gewys dis twee-uur, het hy my kamerdeur agter hom toegemaak. Gesluit. My seer mond met sy een hand toegedruk. En hom in my ingeforseer. Gesteek. Soos in nooit weer ophou nie. My omgedraai. Sy hand stywer om my mond gedruk, my van agter gesteek. Hard. Seer.

      Daarna: “Gedink ’n jonge is beter, nè? Ha! Sê vir die tou hy kan maar by my kom lesse vat. Beter as ek sal jy nooit kry nie. Help nie jy huil nie. En as jy ’n woord sê, bly jy net hier.” Uitgesluip.

      Ek het gebloei, ek moes ’n doekie gaan haal om aan te sit.