Francois, ons oudste, neem hiervandaan die stuur. Ek neem my plek in op die agterste sitplek. Johan sit voor langs ons kind. By Ventersburg hou ons stil om bene te rek en ’n koeldrank te koop. Vir die laaste stuk van die pad skuif Johan na agter om hopelik ’n uiltjie te knip en is dit my beurt om die laaste stuk van die pad huis toe te bestuur.
Spanwerk is noodsaaklik – so maak julle die las sommer ligter. Wat kan jy doen om jou maat se lewe makliker te maak?
Here, help ons om die stuur van ons lewe aan U oor te gee – en nie kort-kort terug te gryp nie. Amen
14 Januarie
Die warrelwind van sy genade
Psalm 91:1-2 – Hy wat woon in die skuilplek van die Allerhoogste, sal rus in die skadu van die Almagtige. Ek sal vir die Here sê: “U is my toevlug en my vesting, my God op wie ek vertrou.” (NLV)
Die lewe vat ’n mens soms op ’n onbekende, vreemde vaart en spoel jou op ’n klipperige, koue strand uit. En daar lê jy, blootgestel en ontredderd.
Ek word genooi om my studienavorsing in die VSA aan te bied. Ná vier jaar van worstel meen ek en twee slim professore dat ek die onderwerp van praktiese wysheid genoegsaam bestudeer het.
Philadelphia, in die deelstaat Pennsylvanië, is ’n groot stad tussen twee riviere. Ek voel ver van alles en naby aan niks. Vertwyfeling oorval my kragdadiglik. Ek probeer my vrou bel, maar die tydsverskil fnuik ons. Ek veg met God oor ek nie eens gepraat kry met een wat darem in my glo nie!
Die oggend van my aanbieding daag ek bleek en naar by die internasionale konferensiesentrum op. ’n Vriendelike Australiër koop vir my koffie en stel my voor aan sy vriendin uit Israel. Hulle babbel voort asof ek iemand van groot kennis is. In hierdie klein warrelwind van God se genade vergeet ek van die knoop in my maag.
Daardie middag loop ek ver in die geskiedkundige stad rond. Ek sien installasiekuns, en beland voor die standbeeld van die bokser Rocky! Op die trappies van die kunsmuseum sit ek lank, en glimlag skaam en dankbaar. Dat die Here nou daai twee vreemdelinge sou stuur om my onstuimige gemoed te kalmeer.
Ek dink aan my beskuldigings hemelwaarts vanoggend: Was ek dan nie reeds in gesprek met die Een wat in my glo nie?
Waar gaan ek heen wanneer ek onseker voel?
Ewige Vader, hou my tog bewus van u alomteenwoordige liefde vir my. Amen
15 Januarie
’n Bêre-briefie uit jou hart
Markus 10:9 – Wat God dan saamgevoeg het, mag ’n mens nie skei nie.
Terwyl ek kaste regpak, kom ek op die kartonboks met briefies, kaartjies en foto’s af. Die boks is propvol herinneringe.
Heel bo lê ’n pak verjaardagkaartjies. Daar is ’n swart satynlint met my naam en van in goud op geborduur, ’n foto van my en Johan wat toe pas begin uitgaan het, en talle Moedersdagbriefies van die seuns – met die hand geskryf en kleurvol versier met blomme, harte en soene.
Daar is ’n ligpers koevertjie met ’n gedroogde roosknoppie binne-in en buite-op die datum, 10 Januarie 1924. Ek wonder waar die koevert vandaan kom en onthou eers heelwat later dit is Ouma, lank reeds oorlede, se geboortedag. Ek ontdek skoolprogramme van prysuitdelings en die mooiste briefies en kaartjies wat Johan vir my geskryf het.
Lank sit ek deur die kosbare herinneringe en tasbare tekens van liefde en blaai. Heel onder in die boks kom ek af op ’n leë bruin koevert waarop iemand met ’n goue pen Egpaar Ferreira geskryf het. ’n Kaartjie met silwer harte sê voorop Marriage is a gift. Dit is geteken deur mense wat ek nie eens ken nie, waarskynlik van Johan se vriende wat ons troue bygewoon het.
Aan die binnekant is egter dié wyse woorde geskryf: Marriage is a gift you give each other – a gift of yourself that connects you in spirit and completes you in body, mind and soul. It’s something for you to honour and care for, just as you do each other.
Skryf vir jou maat ’n bêre-briefie oor hoe jy oor hom voel en wat hy alles vir jou beteken.
Here, dankie vir my man se liefde en ons saamwees. Help my om dit soos ’n kosbare geskenk te koester. Amen
16 Januarie
Man en vrou word één
Genesis 2:24 – Dit verklaar waarom ’n man van sy pa en ma weggaan, saam met sy vrou lewe en hulle dan soos een word. (NLV)
Ons verhouding met ons eie ouers ontwikkel gewoonlik vanuit die gesin van herkoms. Dis hier waar ons lewenslesse leer en gewoontes vorm. Dis gewoonlik die eerste plek waar ons liefde maar ook verwerping beleef.
God se opdrag oor die huwelik is duidelik in sy Woord. As individu moet jy jou verhouding met jou eie ouers herskryf om ruim plek vir jou lewensmaat in jou lewe te maak. Dit impliseer geensins ’n afsluiting van die verhouding met jou ouers nie, maar wel ’n skuif in die inhoud en fokus daarvan.
Jou lewensmaat neem die eerste plek in jou lewe in wat gehaltetyd betref. Hierdie skuif kan aanvanklik baie moeilik wees. Soos die huweliksverhouding egter groei, word die verandering in prioriteite makliker. Dit moet egter die hartsbegeerte van albei lewensmaats wees.
Nie alle ouers is bereid om uit die nes geskop te word en self te leer vlieg nie. (Hoe word die rolle nie omgeruil nie!) Dit kan die huweliksverhouding van hul “groot” kinders kompliseer. Maar elke getroude paar moet kies om hul verhouding eksklusief te bedryf en primêr op mekaar te fokus. In God se Woord is die boodskap duidelik dat niks tussen man en vrou mag staan nie; nóg ouers nóg kinders of honde of vriende. Dit is in die band tussen man en vrou dat God gestalte vind op aarde en dit maak hierdie ruimte heilig. Man en vrou moet dit suiwer hou vir God.
Wat is in die ruimte tussen my en my lewensmaat wat één-wees bemoeilik?
Vader, gee ons die krag en insig om altyd na mekaar, nie weg van mekaar nie, te kyk en U ons middelpunt te maak. Amen
17 Januarie
’n Oop hart vir jou skoonmense
Deuteronomium 30:19 – Ek roep vandag die hemel en die aarde tot getuie teen julle dat ek die lewe en die dood aan jou voorgehou het, die seën en die straf. Kies die lewe, sodat jy en jou nageslag kan lewe.
Ouers en skoonouers kan ligjare verskil – en dit gaan soms met aardige uitdagings (slaggate?) en aanpassings gepaard. Maar dan hoor jy ook weer van die voorreg van skoonouers wat ’n hele skatkis vol nuwe en ryk ervarings na die prentjie bring.
Dikwels besef ’n man of vrou dit eers nadat die verhouding al ’n paar jaar gevestig is, en onbekend nie meer onbemind is nie. Natuurlik is die aanpassing vir die paartjie groter as die twee stelle ouers baie van mekaar verskil. Waardes word tog maar meestal in die gesin aangeleer en dan later weer uitgeleef binne ’n nuwe konteks.
As albei kante daarop ingestel is om by mekaar te leer en aan te pas, kan sulke soms netelige uitdagings wonderlike nuwe wêrelde oopsluit.
Van die mees positiewe verhale waarvan ek al getuie was, het begin waar die ouers vanuit ’n meer volwasse en geduldige hoek na die uitdagings kyk en besluit om hul horisonne te verbreed en ’n skoonseun of -dogter onvoorwaardelik te aanvaar, met vreemde kleredrag, gewoontes, selfs taal of kultuur en al. As die jonger party ook na die twee stelle ouers kan kyk as mentors is die kanse ook al beter dat almal lank en gelukkig sal saamleef.
Knoop gerus hierdie juweel van wysheid aan jou oor: Luister – oop en onbevange, met jou hart en jou hele wese.
Hoe luister ek na my skoonouers of -skoonkinders? Berei ek solank my toesprakie terug voor? Nee, dis die verkeerde manier!
Vader, help my om die verhouding met my skoonfamilie te eer en te respekteer. Amen
18 Januarie
Bak