Duet. Johan Ferreira

hart. Amen

      23 Maart

      ’n Tyd om te … lag

      Prediker 3:4 – ’n Tyd om te huil en ’n tyd om te lag. ’n Tyd om te treur en ’n tyd om van vreugde te dans. (NLV)

      Die seuns (nege en ses jaar) is saam met ons op pad na hul oumagrootjie se begrafnis in die Vrystaat. Christine is hartseer oor Ouma-plaas wat weg is na haar Skepper ná oor die 100 mooie lewensjare. Ek maak groot oë vir die twee woelige stouterds in die truspieël.

      Daar waai ’n woeste wind op Brandfort; die lug is vaal van die stof. Die kerk is groot en vreemd en die dominee klim met sy toga op ’n hoë preekstoel. Hy praat lank en baie hard. Die oudste leun nader en vra of hy so hard praat omdat die mense so oud is. En daar begin die gelag. Ek trek my lippe dun en vra mooi met my kykers. Uiteindelik vermy ons mekaar se blik tot die diens verby is.

      Agterna hardloop die seuns in die kerktuin rond. Christine vra oor die gelag in die kerk en skater saam. Dis ’n uur se ry na die familiekerkhof. Mamma sit stil by die venster en uitkyk en vertel uiteindelik van hul plaaskuiers by Ouma.

      By die kerkhof is die laatmiddagwind uitdagend. Die teraardebestelling begin. Ons staan skuins agter die dominee. En toe skep daai wind sy stywe doppie hare en lig die hele affêre soos ’n hoedjie wat omdop tot by sy oor. Dit neem my brein so vier sekondes om te besef ek en die seuntjies moet hier weg.

      Christine ontmoet ons veel later in die motor. Haar oë is hartseer en rooi, maar sy glimlag breed: “Julle drie …”

      Lag ek en my maat genoeg saam?

      Liewe Heer, help ons om die snaaks in die lewe te geniet, maar ook die leed te deel. Amen

      24 Maart

      Vul julle met sy Woord

      Genesis 24:46 – Sy laat toe gou haar kruik van haar skouer af sak en sê: “Drink gerus! Ek sal u kamele ook water gee.”

      Jare lank skryf ek as skoonheidsredakteur oor skoonheidsprodukte en kry gereeld nuwe produkte om uit te toets. Verlede week daag daar ’n pakkie van een van my gunstelingskoonheidshuise vir my op kantoor op. Ek maak dit haastig oop om te sien watter juweel in die pakkie versteek is. Ek is gek na hierdie skoonheidshuis se vogroom.

      Ek was jare gelede as gas van die skoonheidshuis New York toe om die lokaal waar die room vervaardig word, te besoek. Wat ’n wonderlike ervaring was dit nie! Dit bly een van my kosbaarste herinneringe. Binne-in die sakkie op my lessenaar is ’n persverklaring en ’n kartondosie. In die mooi boksie is ’n ekstra-groot pot duur room wat spesiaal uitgereik is ter viering van ’n mylpaal.

      Ek draai haastig die deksel af om te sien of die pot inderdaad gevul is met die wonderroom. Tot my verligting is dit propvol geurige spierwit room.

      ’n Paar jaar gelede het ek ’n soortgelyke pot ontvang wat ek sommer dadelik opgewonde saam met my huis toe geneem het. Toe ek dié aand nadat ek gebad het van die kosbare room wou aansmeer en ek die deksel met verwagting oopdraai, was die pot tot my teleurstelling dolleeg. Daardie jaar het ek om die een of ander rede net ’n leë wit glasfles ontvang.

      ’n Leë houer is nie veel werd nie. Ons moet onsself vul met God se Gees en Woord om tot diens van mekaar en ander te kan wees. Deel veral dié gedeeltes wat tot julle spreek met mekaar en versterk so mekaar se geloof.

      Here, vul ons met u Gees en maak ons vol met u liefde. Amen