Dwie twarze. Życie prywatne morderców z Auschwitz. Nina Majewska-Brown

Udowadniał, że w jednej z wizji doznał olśnienia i poznał runiczny alfabet. I choć runy, o których prawdziwości przekonywał, zostały przez niego zmyślone, dwie z nich stały się jednymi z najlepiej rozpoznawalnych symboli na świecie: starożytna swastyka i runa sig61 – dwie błyskawice, znak SS.

      Swoje trzy grosze dołożył też niemiecki filozof Arthur Schopenhauer, który był przekonany o wyższości rasy białej nad innymi, z jednoznacznym wskazaniem na superrasę – nordycką. Nazistom nie trzeba było dwa razy tego powtarzać. Spojrzeli w lustra, analizując błękit tęczówek, rozejrzeli się po ulicach i uznali, że to właśnie oni są władcami świata. Do nich należą siła, władza, sztuka i cywilizacja, są po prostu rasą panów.

      By wzmocnić teorię o wyższości rasy i na nowo spisać historię narodu, w pewnej berlińskiej willi w 1935 roku powołano do życia Ahnenerbe62, czyli Towarzystwo Badawcze nad Pradziejami Spuścizny Duchowej, Niemieckie Dziedzictwo Przodków. Jego zadaniem było naukowe udowodnienie, w oparciu o badania i ekspertyzy, tezy o wyższości rasy aryjskiej. To tu zostało zapoczątkowane szaleństwo wypraw i ekspedycji naukowych, które miały dosłownie wykopać szeroko pojęte dowody archeologiczne. Nazistowscy antropolodzy ruszyli do Tybetu, w Himalaje, do Boliwii i na Bliski Wschód, ale przede wszystkim do Arktyki i na Antarktydę w poszukiwaniu Atlantydy. Przy okazji mieli też odnaleźć Świętego Graala. I choć szukali na całym świecie, najcenniejszy „dowód” znaleźli w 1937 roku w bawarskiej jaskini na południu Niemiec.