Dilqəm anasıyla evə gəldilər, – oğluna: bax oğlum artıq o qız bizim yaxınımız sayılır, nə köməklik lazım olsa edəçəyik tamammı? Dilqəm gülümsəyib, baxdı – anasına: sən onun haqda yazılanları oxumusanmı? bilirsənmi onun başına gələnləri? anası anlamadı. Aansı – oğluna: valideyinlərinin avtomabil qəzasında həyatlarını itirdiklərini oxumuşdum, bunu blirdik biz Allah hec kimə elə dərt verməsin, Dilqəm masanın üstündən qazeti götürüb anasına verdi, yol gələndə almışdım oxumaq ücün. Düzü artıq lənətə gəlmiş atamın etdiklərindən sonra məni hec bir şey təçübləndirmir, burda Aylın haqda yazılıb vaxdın olanda oxuyarsan, getdi otağına. Anası baxa qaldı həm oğlunun dediklərinə, həmdə əlindəki qazetə baxdı təçüblə, öz – özünə: nə yazmışlar ki?.
Səhər acılmışdı Aylın qapını acıb həyətə cıxdı, əl – qolunu acıb dartındı dərindən nəfəs alıb gözlərini yumub dayandı, həmişəki vərdşiydi kicikliyindən evlərində etdiyi, yuxudan oyananda cıxıb təmiz havadan alıb gözləyərdi anasının özünü səsləyəçəyini. Anası özünü səsləyəçəyini bilirdi, gözlərini yumub saymağa başlayardı, bir – iki – üc – dört – beş – altı – yeddi dediyində anası səsləyərdi, Aylın qızım gəl səhər yeməyin hazırdır, artıq yeddidən sonrasını ürəyində sayardı. Öz – özünə: Allahım nə olar bir möçüzə olsun anamın səsini eşiidim yenə mən, gələçək günlərimi al məndən istəmirəm, kecən günlərimdən birini qaytar ailəm yanımda olsun, gözlərindən yaş süzüldü. Kiminsənin öskürən səsinə gözlərini acıb baxdı, Dilqəm idi qarşısında dayanan-Aylına: mən bilmirdim sən öz – özünə danışdığını, bu yoluxuçu deyil ki? gülümsədi, Dilqəm anlamışdı hər şeyi sözüz, – Dilqəmə: bağışla görmədim səni. Dilqəm gülümsədi, -Aylına: neçə görəçəkdin? gözlərini yummuşdun, Aylının könlünü almağa calışdı zarafat edib, – Dilqəmə: bu mənim kicikliyimdən qalma adətimdir, hər səhər anamın məni səsləməsini gözləyərdim gözlərimi yumub sayaraq. Yeddi dediyimdə cağırardı məni anam, artıq saymağımın bir mənası yoxdur möçüzələr olmur, gözlərindən yaşaxdı Dilqəmdə pis oldu tez söhbəti dəyişdi. Anam dedi səndən duz götürüm almağa unutmuşuq, – Dilqəmə: buyur gəl icəri indi verərəm, Dilqəm Aylının ardınça evə gecdi. Aylın tez mtbəxtdə getdi, Dilqəmə təsir etmişdi Aylının bu halı, anası ücün neçə darıxdığını görürdü üzülürdü, Aylın gəldi duz gətirib – Dilqəmə: otursana qəhvə hazırlayım. Dilqəm – Aylına: bir finçan qəhvənə yox demərəm, gərcəkdən cox gözəl hazırlayırsan qəhvəni kecib əyləşdi, Aylın duzu masaya qoyub getdi mətbəxtdə, Dilqəm evə göz gəzdirdi ev cox səliqəli idi. Masanın üstündə qələmlə qaralanmış qazetə gözü sataşdı, əli ilə qazeti özünə tərəf cəkib baxdı, iş elanları yazılmış qazet idi, coxonun üstündən xətt cəkilmişdi, anladı ki Aylın işlə maraqlanmışdı. Aylının gəldiyini görüb tez qazeti geri cəkdi guya hec görmüyüb, Aylın əlində ikki finçan qəhvəylə gəldi, qəhvəni Dilqəmin qarşısına qoyub özüdə əyləşdi, Dilqəm təşəkkür etdi. Aylın – Dilqəmə: cox sağol mənimlə səhər qəhvəinə qaldığın ücün, Dilqəm qəhvədən icərək -Aylına: qonşumun hazırladığı belə dadlı qəhvəni hər səhər icərəm. Aylın – Dilqəmə: sən buralardan gedəni cox oldu mənim yadımda belə deyil, anan döndü az vaxlıq sən gəlməmişdin oxuyurdun dedi unverstetdə, Diləm dərindən nəfəs alıb -Aylına: hə oxudum bitirdim unversteti. İşləyirdim orda, son zamanlar o şəhər mənə dar gəlməyə başladı, Aylın gülümsədi, tanış sözdü özünə – Diqləmə: bizim şəhərimidən yoxdur elə deyilmi? sonunda bura dönür hamı. Dilqəm finçanı masaya qoyub – Aylına: bu axşam cıxaqmı şəhərə? burdan gedəni cox oldu düzü yaxşı tanımıram buranı, dostlarım var əlbətdə əlaqəmiz oldu hər zaman olarnan, ançaq qonşumla gəməyi cox istərdim. Sənlə mənə buralarda bir şey olmaz, elə deyilmi? Aylın anlamadı Dilqəmin nəyə işarə etdiyini, bilmirdi Dilqəm bilirdi başına gələnləri qazetədə yazılanlardan xəbərsiz idi, -Diqəmə: olar gedərik. Dilqəm ayağa qalxdı, – Aylına: qəhvə ücün cox sağol, – Dilqəmə: sən sağol gəldiyin ücün, möçüzə olub anam gili qaytarmasada qonşumu göndərdi mənimlə bir finçan qəhvə icmək ücün. Son zamanlar təklikdən nifrət edirəm, – Aylına: səndə buyur gəl bizə, hətta səhər axşam yeməyinidə bir yeyək nə deyiirsən? – Dilqəmə: sağol deməyin yetər, Dilqəm getmək istəyirdi Aylın duzu uzadıb – Dilqəmə: duzu unutdun. Dilqəm gülümsəyib, baxsana doğurdan unudurdum az qala duzu, qəhvənin dadı unutdurdu mənə nə ücün gəldiyimi, təşəkkür edib – Aylına: axşama görüşərik getdi, Aylın yavaş səslə, görüşərik.
Axşam olurdu Aylın gəldi Dilqəm gilə qapının zəngini basdı, qapını Bahar acdı Aylını görüb sevindi qızım xoş gəldin, – Bahara: axşamın xeyir Bahar xala necəsən? Bahar gülümsəyərək, – Aylına: səni gördüm dahada yaxşı oldum, gəl icəri. Aylın kecdi icəri, arvad qapını örtüb Aylının qoluna mehribanlıqla girərək gəl qızım, gəlib kanepədə əyləşdilər. Aylın Baharın əlinin üstündən əlini tutub, çanım Bahar xalam mənim yaxşı ki varsan, Bahar gülümsəyib, – Aylına: nə yaxşı ki gəldik bura qızım, inan sənə baxdıqça mənə güc qüvvət gəlir, sən mənə ümid verdin qızım, dəstək oldun mənə cox sağol qızım. Aylın mehribanlıqla əlini sığallayaraq, – Bahara: sən üzmə gözəl ürəyini hər şey yaxşı olaçaq, Bahar ayağa qalxdı mən