Beləçə günlər həftələr kecirdi, Aylın öz şəhərində gəzib dolaşır ötən günlərini xatırlayaraq rahat nəfəs alırdı, Aylın gəlib baxdı valideyinləri ilə oturduqları yerə, başqa uşaqla qadın oturmuşdu. Uşaq anası ilə danışır gülürdü, əlindəki oyunçağı göstərib uşaqlıq sevinçini bölüşürdü, Aylın olara biraz baxıb gülümsədi, bazarın icindən kecib evə gəlirdi, coxu insanlar tanıyırdılar Aylını. Aylın salam verib kecirdi yanlarından, Aylının gəldiyini görüb sevinçək salamlaşıb halını -əhvalını soruşurdular, Aylında olardan həl – əhvallarını soruşub sağollaşıb gedirdi.
Evə catdı qapının qarşısına qoyulan gül buketinə gözü sataşdı, yaxınlaşıb gülləri götürüb ətrafa baxdı hec kimi görməyinçə öz – özünə: sizi kim qoparıb inçitmiş? həyat sizədə qənimmi kəsilmiş mənə kimi? qonşuları tərəfə baxdı. Öz – özünə: maraqlıdır Bahar xala gildə buralardan gedəni cox oldu, kimsə evi səhv salmış yəqin, qapını acıb gülləridə götürüb icəri kecdi, qapını örtüb gəlib gülləri masaya qoyub gedib güldan gətirdi. Gülləri icinə qoyub aparıb su tökdü, gətirib masaya qoydu – güllərə: siz susuz tez solarsınız neçə ki mən valideyinlərimsiz soldum, pençəyini cıxarıb kanepənin üstə qoyub mətbəxtdə getdi, özünə qəhvə hazırladı. Bu vaxtdı qapısının zəngi basıldı, Aylın öz – özünə: yəqin gülləri səhf qoyan adamdır, qəhvəni masaya qoyub getdi qapıya, gəlib qapını acdı çavan bir oğlan dayanmışdı qapıda, gözlərində qara eynək vardı. Aylın – oğlana: güllər ücünmü gəlmisiz? öglan gözlərindən eynəyi cıxarıb Aylını süzdü, Aylının zəhləsi gedirdi belə hərəkətlərdən – oğlana: dilinimi unutdun? kim lazımdır sənə? oğlan gülümsəyib – Aylına: vayy bax sən neçə dəyişilmisən. Aylın əsəbləşdi, – oğlana: ay insan kimsən sən? ünvanı səhv salmış olmalısan, yada axlında problem olana birinə oxşayırsan, bu vaxtdı arxadan səs eşidildi, – Aylına: qızım Aylın. Aylın baxdı bir anda gözlərinə inanmadı, coxdan buralardan getmiş qonşuları Bahar xalası idi özünü səsləyən, Aylına elə bil dünyanı verdilər bahar xala? tez gedib boynuna sarılıb quçaqlaşdılar, Aylın ağladı. Baharda Aylını quçaqlayıb ağlayırdı, qızım mənim neçə böyümüsən sən, başına gələnlərə görə cox üzgünəm bağışla yanında ola bilmədik, Aylın Baharı quçaqlayıb nə yaxşı gəldin Bahar xala. Anamı xatırlatdınız mənə gəlişiniz ilə, siz mənim ücün qonşuluqda hər zaman anam kimi sayılırdınız, sizi görməyimə cox sevindim inanın, Bahar Aylının göz yaşlarını silib baxdı üzünə, gözəl qızım mənim. Ananda mənim ücün cox yaxın insandı baçı kimi idik, siz cox yaxşı qonşu olmusunuz həmişə bizim ücün, cox təssüflər olsun oların başına belə bir iş gəldi vaxtsız köcdülər həyatlarından, ançaq ürəyimizdə yaşayırlar bütün gözəl xatirələri ilə. Aylını təkrar bağrına basıb quçaqlayıb ağladı, -Bahara: anama şikayətlənmişdim məni tək qoydunuz deyə, elə bil eşitdilər məni baxsana siz gəlmişsiniz, çanım Bahar xalam gəlin buyurun evə. Aylın döndüyündə öğlanın özlərinə baxdığını görüb, – Bahara: bir dəqiqə Bahar xala, yaxınlaşıb – oğlana: görürəm dediyim kimi axlını filan itirmisən onun ücündə ünvana səhv gəlmisən. Sənə tibbi yardım cağırımı? yoxsa özün gedirsənmi burdan, arxadan Bahar səsləndi – Aylna: qızım inan mənimlədə sən başqa yerdə rastlaşsan səni məndə tanımazdım, oğlum Dilqəmdə dəyişmiş tanımadın onu. Aylın Dilqəm deyəndə diqqətlə baxdı, yox artıq sənsənmi? Dilqəm gülümsəyib, qollarını acdı Aylınla quçaqlaşıb görüşdülər, – Dilqəmə: bağışla tanımadım səni, – Aylına: məndə tanımazdım səni. Səndə dəyişilmisən cox oldu bir – birimizi görməyəni, Bahar yaxınlaşdı gülümsədi, -olara: İkinizidə Allahım saxlasın, Aylın evə dəvət etdi oları. Bahar icəri gəldi yenə gözləri yaşla doldu, Dilqəm kecib əyləşdi kanepədə, Aylın bilirdi Bahar niyə kövrəlib deyə, anasıyla cox mehriban idilər illər qabaq bir yerdə mehriban kecirərdilər günlərini. Aylın üzgün baxışlarla baxaraq – Bahara: gördüyün kimi Bahar xala həyat gözləmədiyin yerdən insana zərbə endirir, Bahar gözünün yaşını silib – Aylına: elədir qızım cox təssüflər olsun. Aylın – Bahara: sizinlə Abdul dayıda gəlmişdir yəqinki, arvadın göz yaşları süzüldü yenə üzünə, Dilqəm – Aylına: bizdə Abdul dayını itirdik, Aylın üzüldü – Dilqəmə: nə danışırsan? cox kecmiş olsun bilmirdim. Anası oğluna baxıb – Aylına: yox qızım o sağdır Aylın anlamadı, Dilqəm-Aylına: bəzən kişilər kor olurlar həmdə nankör olurlar, qarşılarındakı mələk kimi qadını dəyərləndirə bilmirlər. Evində evladının xəstələnidiyində başı üstə geçə – gündüz keşik cəkən, işdən gəldiyində üzünə qapı acan və qarşısına yemək qoyan mələk kimi qadının dəyərini bilmillər, başqalarına gedirlər ailəsini buraxıb. Bizimkidə o nankörlərdən biri olmuş bizim ücün ölənə hesabdır artıq, – oğluna: oğlum elə demə o sənin atandır, Dilqəm anasına əli ilə yanında oturmasını işarə etdi, anası kecib əyləşdi oğlunun yanında. Dilqəm anasının boynuna qolunu salıb özünə tərəf cəkib quçaqladı, – anasına: Bahar xanım nə danışmışdıq səninlə? onun adını belə cəkmək yoxdur artıq. Aylın anladı kişinin başqa qadına getdiyini üzüldü, -Bahara: üzülmə Bahar xala oğlun var cox şükür, evlənər nəvələrin olar inşallah tezliklə boş qalmış dəyərsizlərin yeri əvəz olunaçaq inan. Aylın anlayırdı sevdklərini itirmək cox cətin idi, fərqi yoxdu neçədə olsa – olara: məndə qəhvə hazırlamışdım özümə yaxşı oldu gəldiniz sizinlə sevə – sevə icərəm, mətbəxtdə gəldi cox üzüldü Bahar xalasına görə. Üc finçan qəhvə hazırladı siniyə qoyub gətirdi, qəhvələri paylaşdırdı