Byłam dziewczyną mafii. Janusz Szostak

z tym człowiekiem.

      – Patryk, kim on właściwie jest? – zapytała Anna, gdy nieproszony gość znalazł się już na klatce schodowej.

      Mężczyzna nie wiedział, co ma odpowiedzieć, w końcu zdobył się na szczerość:

      – To taki burdelmen za zasłoną biznesmena. Obiecuje dziewczynom kariery i obietnice spełnia. Ale to ma swoją cenę. Zobacz, ta nasza pogodynka kiedyś była nikim, a dziś jest gwiazdą. A ta słynna tancerka, Dorota. Myślisz, że czemu zawdzięcza swój sukces?

      Anna przypomniała sobie, że zdjęcie nagiej tancerki widziała w agencji towarzyskiej na warszawskich Jelonkach, do której wywiózł ją niegdyś kierowca Rafała M.

      – To wszystko jest wielkie gówno. One miały odpowiedniego mentora. Zrobił z nich gwiazdy. Zaczynały i skończyły tak samo. Od gadania do mikrofonu – Patryk zaczął się nerwowo śmiać, jak zwykle na kacu, gdy nie panował nad emocjami. Po chwili się uspokoił i wrócił do swojej opowieści o kulisach zdobywania sławy i stanowisk w jego stacji telewizyjnej:

      – A wiesz, jak było z tą pogodynką? Staszek podsunął ją wpływowemu reżyserowi. Ona była wtedy w związku z tym swoim biznesmenem, co jest teraz jej mężem. Mimo to zgodziła się na wyjazd z tym reżyserem do Zakopanego, a to był wyjątkowy cham i bufon. Swojemu facetowi powiedziała, że jedzie robić materiał telewizyjny o przepowiadaniu pogody przez górali, i ruszyła budować podwaliny przyszłej kariery. Ponoć nieźle tam się zabawili. W drodze powrotnej odebrała telefon od narzeczonego. To tak rozwścieczyło reżysera, że wyrwał jej aparat i wrzucił przez okno na jezdnię. Po chwili zresztą także ona się tam znalazła. Ten buc zatrzymał auto i kazał jej wysiadać. Nie miała wyjścia. Złapała jakąś okazję do najbliższego dworca i po kilku godzinach dojechała do Warszawy. Pech chciał, że tego dnia miała w firmie zebranie redakcyjne, które prowadził jej niedawny kochanek z Zakopanego. Przez niego spóźniła się ponad pół godziny. Zbeształ ją za to jak burą sukę: „Jeszcze raz takie spóźnienie i wylatujesz z pracy!”.

      – I ty chcesz mnie wysłać do takiej pracy?! W dodatku ten alfons ma mi w tym pomóc! – Anna eksplodowała.

      – Nic się nie martw, to telewizja publiczna, tam tak nachalnie nie molestują – uspokajał ją Patryk.

      Trzeba przyznać, że miał rację. Anna trafiła do TVP Warszawa i ani razu nie spotkała się z jakąkolwiek formą seksualnego nękania. Co najwyżej słyszała od kolegów komplementy pozbawione seksualnych podtekstów. Jednak praca w charakterze reportera ulicznego nie należała do ciekawych, ambitnych, a tym bardziej satysfakcjonujących materialnie. Ale dziewczyna póki co postanowiła się jej trzymać.

      Jednak od czasu, gdy Anna podjęła tę pracę, dość często dochodziło do awantur między nią a Patrykiem. Przede wszystkim wówczas, gdy oboje z Moniką leżeli nakoksowani. Zwłaszcza Patryk lubił wciągać, ile się da, i wtedy stawał się niebezpieczny.

      – W końcu dotarło do mnie, że pora skończyć z tą patologią – wyznaje była miss. – Tymczasowo zamieszkałam z koleżanką i jej trzema psami.

      Wieczorem Anna i jej nowa współlokatorka siedziały w pizzerii w centrum miasta, gdy do lokalu weszło trzech mężczyzn. Anna – długowłosa, opalona szatynka – od razu przykuła uwagę jednego z nich. On też spodobał się dziewczynie: wysoki, dobrze zbudowany. Idealnie dobrana koszula od Armaniego dopełniała całość.

      – Sebastian jestem. Ty zapewne nie podasz mi swojego imienia i poślesz do diabła, ale ja od niego wrócę i wtedy będziesz błagała, bym wziął cię do raju – wysupłał z zakamarków mózgu tekst tandetnego podrywacza, co dla każdej dziewczyny byłoby sygnałem do ewakuacji.

      Anna jednak w tym czasie nie szukała intelektualisty, lecz faceta, który zapewniłby jej dach nad głową, dobrobyt i spokój. Co do ostatniego oczekiwania trochę się przeliczyła. Poznała bowiem pierwszego w swoim życiu gangstera.