Mroczny świt. Klaudiusz Szymańczak

– Wdowa skinęła głową, odbierając od kelnera filiżankę z kawą. – Doceniam pani szczerość. Proszę pytać, bo zakładam, że po to się spotkałyśmy.

      – Owszem. W rozmowie z agentem Slade’em wspomniała pani o pewnym drobnym incydencie z filmem Dwunastu gniewnych ludzi, który chciała pani podarować mężowi w prezencie.

      – Wspomniałam, to prawda. – Hannah Williams wypiła łyk kawy, dyskretnie rozglądając się wokół. – Wydawało mi się to bardzo dziwne. Mąż był raczej opanowanym człowiekiem, może nawet skrytym, a na ten błahy prezent zareagował nerwowo jak nigdy. Dlatego to zapamiętałam. To był pierwszy i ostatni raz, kiedy go takim widziałam. Pomyślałam, że zna ten film, ale musi mu się kojarzyć z czymś, o czym chciał zapomnieć. Nawet zastanawiałam się nad tym ostatnio. Ten film opowiada o tym, jak kogoś niewinnego o mało co nie skazano na śmierć… A ja niewiele wiem o przeszłości męża. Tyle że… Jeśli doprowadził do skazania kogoś niewinnego, to ten skazany nie miał jak się zemścić… – Zawiesiła głos i spojrzała na agentkę Lee.