Στο δεύτερο μισό του 4ου αιώνα Π.Χ. ε. χάρη στον καιρό (334—324 π.Χ.) του Μεγάλου Αλεξάνδρου, δημιουργήθηκε μια γιγαντιαία αυτοκρατορία που περιλάμβανε Μικρά, Προηγούμενα, εν μέρει Κεντρική και Κεντρική Ασία στον κατώτερο Ινδό, καθώς και στην Αίγυπτο.
Έτσι, οι ιδιαίτερες γεωγραφικές συνθήκες της Ελλάδας είχαν μεγάλη επιρροή στην πορεία της ιστορικής ανάπτυξης του πολιτισμού, στη διαμόρφωση ενός μοναδικού τύπου προσωπικότητας.
`Oπως και σε όλους τους προ-βιομηχανικούς πολιτισμούς, η κοινότητα στην Αρχαία Ελλάδα ήταν η κύρια μονάδα της κοινωνίας, αλλά ήταν διακριτική και σε πολλά από τα χαρακτηριστικά της δεν ήταν σαν την ανατολική κοινότητα. Τα χαρακτηριστικά της ελληνικής κοινότητας επηρέασαν την πολιτική ζωή της χώρας, το σύστημα αξιών και εν μέρει ακόμη και τα χαρακτηριστικά της λογοτεχνίας, της τέχνης, της φιλοσοφίας, δηλαδή της ιστορίας του πολιτισμού στο σύνολό της.
Ήταν μια κοινοτική πολιτική, η οποία περιελάμβανε όχι μόνο τον αγροτικό πληθυσμό (όπως στην Ανατολή), αλλά και τον αστικό. Κάποιος μπορεί να γίνει μέλος μιας κοινότητας υπό δύο προϋποθέσεις: εάν ένα άτομο ήταν Έλληνας από την εθνικότητα, αν ήταν ελεύθερος και ανήκε στην ιδιωτική ιδιοκτησία. `Oλα τα μέλη της κοινότητας – ελεύθεροι ιδιοκτήτες – διέθεταν πολιτικά δικαιώματα (αν και όχι πάντα ίσα) που τους επέτρεπαν να συμμετέχουν σε κυβερνητικές δραστηριότητες. Ως εκ τούτου, η ελληνική πολιτική ονομάζεται κοινωνία των πολιτών.
Το κράτος στην Ελλάδα δεν υπήρχε πάνω από την κοινότητα (όπως ήταν στην Ανατολή), αλλά μεγάλωσε από την κοινότητα. πιο συγκεκριμένα, η ίδια η κοινότητα μετατράπηκε σε ένα μικρό κράτος με τους δικούς της νόμους, αρχές και ένα σύστημα διαχείρισης. Μέλη της κοινότητας, οι κάτοικοι της πόλης και οι αγρότες που δεν γνώριζαν τα προβλήματα της αποξένωσης από το κράτος, συσπειρώθηκαν σε μια ενιαία, αρκετά κλειστή συλλογική ομάδα, η οποία αποτελούσε ένα οικονομικό, πολιτικό και ιδεολογικό σύνολο.
Οι πολιτικές πολιτικές διαμορφώθηκαν σταδιακά στο πλαίσιο των πολιτικών, δηλαδή δημιουργήθηκαν κώδικες νόμων που καθορίζουν τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των μελών της κοινότητας, δίνοντάς τους ορισμένες κοινωνικές εγγυήσεις. Για παράδειγμα, οι αγρότες προστατεύονταν από το νόμο: στη Σπάρτη μέχρι τον 4ο αιώνα. Π.Χ. ε. απαγορεύθηκε η απομάκρυνση γης από τους αγρότες, στην Αθήνα, ο διάσημος νομοθέτης Σόλωνα δεν επέτρεπε σε ένα άτομο να αγοράσει γη σε απεριόριστες ποσότητες. Η πολιτική δεν ασχολήθηκε μόνο με εσωτερικές υποθέσεις, αλλά μπορούσε επίσης να διεξάγει δραστηριότητες εξωτερικής πολιτικής, είχε το δικό της στρατό: οι πολίτες της πολιτικής εντάχθηκαν στις πολιτοφυλακές και κατά τη διάρκεια των